De Zwarte
Inmiddels was het al weer koffiepauze en het gesprek van de dag was het overlijden van ene Mia.
Alhoewel ze haar niet persoonlijk kende, zei ze op tijd ”ach en wee“ en vond haar natuurlijk veel te jong, toen ze de leeftijd vernam.
Vreemd eigenlijk dat mensen soms zo meewarig konden doen, terwijl het hen volgens haar niet echt raakte.
Er was al zo veel leed op de wereld, dat als je op leeftijd gekomen was, je het je niet kon permitteren te erg van slag te raken wegens een sterfgeval.
Helaas liet deze overledene een man achter en dat was natuurlijk wel triest. Ze kon dan ook meer meeleven voor degene die achterbleef.
Tactvol probeerde ze de aandacht naar de achtergeblevene te sturen met de valse hoop dat ze iets anders te horen zou krijgen dat haar wel interesseerde,
Het lukte niet, want het vervolg werden de uitspraken van deze en gene dat die met haar naar een kledingboetiek waren geweest.
De volgende had wel eens bij haar gegeten en weer anderen kenden haar persoonlijk en zouden haar erg missen.
Toen de koffiepauze voorbij was, was ze blij dat ze bij die mensen weg kon gaan.
Maar toen, toen werd het lunchpauze.
Ze kwam naast een bekende te zitten en die begon zowaar ook over het overlijden van Mia.
Ze haalde diep adem en glimlachte beleefd.
“Die mevrouw ken ik eigenlijk niet” antwoordde ze.
“Die zwarte”, was het antwoord.
Verbijsterd drong het tot haar door dat met “die zwarte” Mia werd bedoeld.
Mia van wie ze die morgen een foto had gezien.
Ze gaf geen antwoord meer en vroeg zich af hoe het in hemelsnaam mogelijk was dat een vrouw met Indonesische wortels “zwarte” werd genoemd.
Het woord bleef de hele verdere dag in haar gedachten.
Nooit had ze Indische mensen zoals zij zezelf noemde als anders beschouwd.
Wat was een zwarte eigenlijk?
President Obama?
Zij vond dus van niet, want zo zwart was die nu ook weer niet. Zwarte mensen waren toch de Bosjesmannen uit Afrika?
Ze voelde zich ineens erg naïef, zo naïef om te denken dat iedereen gelijk was.
Geplaatst in de categorie: discriminatie
Zwarte
1.466
Geef je reactie op deze inzending:
Tegenwoordig lijken we wel voorlichting te krijgen over mensen die eigenlijk niets met ons te maken hebben. Bedankt voor alle uitleg, vr.gr Eva
Wat ik eigenlijk wil zeggen met deze uitleg is, dat er op scholen in Nederland veel te weinig aandacht is geweest voor deze toch meer dan drie eeuwen lange Nederlandse geschiedenis. En áls men er wel aandacht aan besteedde, werd de geschiedenis van de Indo (de gemengdbloedige dus) totaal verwaarloosd. Het is zelfs zo dat de Indo pas rond 1910 (ik weet niet de exacte datum) als bevolkingsgroep werd erkend in Indië zelf. Daarvóór hoorden ze niet bij de blanke bevolking die hun eigen wetten hadden, maar ook niet bij de Indonesiërs, waarvoor weer andere wetten golden. Een bizarre situatie dus.
Het spijt me als u vindt dat ik hier zo lang over doorga, maar op de een of andere manier kun je dit niet in een heel kort bestek uitleggen. In ieder geval hoop ik dat er hiermee weer iets duidelijker is geworden.
Ik las mijn verhaaltje nog eens door en kwam inderdaad tot de ontdekking dat ik zaken door elkaar haalde.
Inderdaad weet ik dat de meeste mensen die uit Indonesie komen Indische mensen worden genoemd.
Dat is dan ook mijn gewoonte mensen als zodanig te betitelen. Ik vind het erg interessant om uw verhaal op te slaan, er staan heel veel bijzonderheden in, die ik niet wist.