Rotopop podia
Ik wist niet wat mij overkwam toen het nachtelijke donker werd opgeschrikt door een hels licht dat uit de hemel kwam. De lichtintensiteit was zo overweldigend dat een batterij schijnwerpers van twaalf voetbalstadions deze fotonenstroom niet konden evenaren.
Ik dacht even aan een kernexplosie doch de vredigheid van die nacht was van dien aard dat deze optie snel kon worden verworpen.
Wat gebeurde hier? Ik sloot mijn ogen en luisterde naar een antwoord op mijn eenvoudige vraag. De nachtelijke stilte gaf geen antwoord. De natuur was overrompeld door deze gebeurtenis en zelfs geen vogelgeluid was hoorbaar. De volgende seconden brachten mij in een eufore stemming. Het gevoel dat er iets heel bijzonders gebeurde dat mijn denkraam opende en de sterren naar binnen liet gaan. Het gevoel dat de energie van mijn hart werd opgeladen. Mijn denken werd meegenomen door de lichtheid van zijn bestaan en opgetild in een onmetelijke ruimte van leegte en gelukzaligheid.
Er was niets meer, maar dat niets gaf een goed gevoel. Een gevoel van rust, van vertrouwde herkenning, van vrede en liefde. Ik dacht aan een helder meer omringd door bergen en was daar direct aanwezig. Niet als in een droom, maar echt zoals een vakantie-ervaring. Ik dacht aan mijn moeder en was direct bij haar in de tuin terwijl zij de planten besproeide.
Toen wilde ik aan mijzelf denken, maar dat lukte niet. Mijn identiteit was verloren gegaan in die gigantische leegte. Ik kon mijn gedachten alleen richten op situaties buiten mij en beleefde in korte tijd bijzondere ontmoetingen op de meest uiteenlopende locaties. Het nieuwe vermogen gaf de mogelijkheid om op onmogelijke plaatsen te zijn en waar te nemen door de ogen van een waarnemer die zichzelf niet herkende. Surfen op internet terwijl je niet meer voor de computer zit. Ik was mezelf, maar ben nu overal. Het leven was in nevelen verhuld, maar nadat die dichte mist is opgetrokken komt er een landschap te voorschijn waarvan ik het bestaan niet kende. De vluchtigheid van de materie welke door je gedachtenkracht vervormbaar en creatief te veranderen is. Ik kijk naar mijn hand en zie van alles wat een hand zou kunnen zijn, maar ook wat een hand nooit zou willen zijn.
Ik opende weer mijn ogen, het licht was verdwenen in de omringende duisternis. Ik herken mezelf weer als denkende eenheid en vroeg me af wat er was gebeurd. Ben ik even dood geweest of ben ik kortdurend buiten de aardsedimensie gekomen? Ik voelde me lichamelijk goed en de ervaring had mij geestelijk vleugels gegeven om de dagelijkse gedachten te ontstijgen. Wat was dat licht, dat overweldigende licht?
Een voorstelling op het raakvlak van lichaam en geest, een hersenspinsel, de ervaring van een geïncarneerd lichtwezen of een extradimensionale ervaring?
Ik weet het niet maar de illusoire werkelijkheid was onbeschrijfelijk.
Zie ook: http://www.spirituelefilosofie.blogspot.com
Schrijver: J.J.v.Verre, 28 februari 2009
live.nlGeplaatst in de categorie: filosofie
spiritualiteit
1.198
Geef je reactie op deze inzending: