Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Rennende hersenen

Vanmorgen raakte ik in gesprek met een vrouw uit Polen. Zij probeert haar Nederlands bij te spijkeren en ik mocht haar daarbij assisteren.

In de pauze vroeg ik haar wat zij het allermoeilijkst vond in onze taal. Zij vertelde dat het vooral ging om hele kleine woordjes, waarmee zij de lidwoorden, de verwijswoorden, aanwijzende voornaamwoorden en dergelijke bedoelde. Woordjes, waarmee de meeste mensen die het Nederlands machtig willen worden, het meest worstelen.

Maar dat vond ze niet het belangrijkste, zei ze daarna. Zij had een heel lange periode, en ook nog vanaf het begin dat ze in Nederland woonde, alleen maar hard gewerkt en nauwelijks met Nederlanders kunnen praten. Deels door haar werk en voor een ander gedeelte doordat haar ex-man ook niet erg zijn best deed om sociaal communicatief te zijn, had ze zich heel erg eenzaam gevoeld. Wat ze dus nog veel meer gemist had, waren de gewone menselijke contacten en die kun je niet opbouwen als je de taal niet of nauwelijks machtig bent. Daarom was ze erg blij met deze inhaalslag.

"Soms", zei ze, "gaat het heel vloeiend en kan ik hele zinnen zó uitspreken. Maar het gaat ook vaak erg moeilijk. Dan moet ik aan heel veel dingen tegelijk denken en gaat het boven niet open. Dan gaan mijn hersenen rennen."

En dat laatste zinnetje vind ik zó mooi! Sommige mensen spreken een gedicht uit, zonder het zelf te beseffen.

Schrijver: J. Huber, 15 mei 2009


Geplaatst in de categorie: taal

2.0 met 5 stemmen 477



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)