Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Is God een energie of een persoon? - deel 2.

Als ik mensen hoor zeggen dat God voor hen een energievorm of een intelligent design is, vraag ik me altijd af waarom ze zo’n godsbeeld zo aantrekkelijk vinden. Hoe komt dat toch? Waarom kiezen mensen daarvoor? Voor mijn gevoel komt dat doordat een goddelijke energie zo onpersoonlijk en diffuus is, dat je hem in elke gewenste pasvorm kunt kneden. Nog preciezer gezegd: wat ik bij New Age merk, is dat hun godsbeeld tamelijk vrijblijvend is: God kan er zús uitzien, maar ook zó. Eigenlijk maakt het gewoon niet uit. God is een toverbal die voor iedereen weer een andere kleur aanneemt, afhankelijk van het perspectief en de luimen van het moment.

Er is ook nog een bijkomend voordeel van een godsbeeld zonder een scherp, herkenbaar profiel: de aanhangers ervan kunnen de schijn ophouden van ultieme verdraagzaamheid. Zij kennen God geen afgebakende, welomschreven eigenschappen toe en geven daardoor iedereen de vrijheid om Zijn wezen een eigen, subjectieve invulling en betekenis te geven.

Op het eerste gezicht is dat het toppunt van tolerantie. Er hoeven dan immers geen kruistochten meer te worden gehouden om de mensen met een fout godsbeeld een kopje kleiner te maken. Beeldenstormen, heksenjachten en brandstapels behoren dan voorgoed tot het verleden. Fantastisch toch?
Wat in eerste instantie heel verdraagzaam lijkt, is bij nader inzien echter vaak een uiting van gemakzucht en vrijblijvendheid: men wil geen conflicten aangaan. Dat wordt dan ook vaak als argument genoemd door mensen die God als een bron van energie beschouwen: iedereen kan er zijn eigen vormen of projecties in kwijt. Persoonlijk vind ik dat echter geen plausibel argument; het is meer een diplomatieke keuze om inhoudelijke discussies te omzeilen.

De diepste reden om voor zo’n kleurloze, energetische God te kiezen is voor mijn gevoel echter dat je als mens geen persoonlijke band met hem hoeft aan te gaan. Een energiebundel vraagt je niet om verantwoording af te leggen voor je daden. Een dergelijke God doet ook geen beroep op je geweten. Het is zelfs niet eens mogelijk om te bidden tot een ‘energiebundel’ of tot een ‘intelligent design’ die als blauwdruk voor de kosmos heeft gediend. Een energiebundel zegt immers niets terug en een intelligent design lijkt me even spraakzaam als een komeet of een maankrater. Met dergelijke energievormen blijft het lastig communiceren.

Daarnaast kan een God, die de vorm heeft van een energie of een intelligent design, ook nooit een objectieve bron of ijkpunt zijn voor normen en waarden. Een God, die als een alwetende Persoon bestaat, kan die functie wel vervullen.

Nu weet ik dat dat laatste een riskante uitspraak is. Binnen de wereldreligies bestaan immers diverse Godsbeelden. Ook zou kunnen worden opgemerkt dat cultuurverschillen het godsbeeld kleuren. Dat is allemaal waar. Als we echter kijken naar de talloze overeenkomsten die deze religies vertonen in hun geloofsleer en in de praktische levenslessen die ze de mens voorhouden, zijn de overeenkomsten echter significant. Zo worden naastenliefde, vergevingsgezindheid en liefde tot God altijd als centrale waarden voorgesteld en bestaan er ook heel veel overeenkomsten bij het onderscheiden van datgene, wat men moet vermijden of als negatieve eigenschap moet zien te overwinnen. De God, die wordt beleden, heeft in vrijwel alle wereldreligies onmiskenbaar menselijke trekken. Het briljant geschreven boek “Mysticism in World Religion” van Sidney Spencer geeft een schitterend overzicht van deze overeenkomsten. Als we ook maar enigszins mogen uitgaan van de betrouwbaarheid en authenticiteit van het menselijke vermogen om diepere lagen van de werkelijkheid waar te nemen, zullen we moeten kijken naar de vormen waarin de als goddelijk ervaren machten zich aan de mens vertonen; die vormen zijn vrijwel zonder uitzondering menselijk.

In het verlengde daarvan liggen de ervaringen van BDE-ers, mensen die een bijna-dood-ervaring hebben gehad. Zoals Pim van Lommel in zijn boek “Eindeloos bewustzijn” heeft aangetoond, beschikken mensen tijdens een BDE over een non-locaal bewustzijn dat tijd en ruimte overstijgt. Op zulke momenten ervaren zij vaak God of Jezus in een menselijke gedaante. Hun persoonlijke aanwezigheid is minstens zo indringend, levensecht en reëel als de gedaanten van overleden ouders, kinderen en vrienden, die ook vaak door BDE-ers worden gezien. Zijn dit nu projecties van psychische energieën of gedachtevormen? Juist de treffende overeenkomst tussen de ontmoeting met goddelijke personen en het weerzien met overleden familieleden lijkt me een goed argument dat voor het persoonlijke karakter van God of de Godheid pleit.

Er duikt trouwens nog een extra probleem op voor christenen die geloven dat God niet-persoonlijk is: zij kunnen immers nooit in ernst aanvaarden dat Jezus Zijn Zoon is. Hoe zou een energie immers een Zoon kunnen hebben? Dat is toch onmogelijk? In plaats daarvan kunnen zij hooguit accepteren dat Jezus een profeet was, evenals bv. Mohammed, of een ‘verlichte’ zoals Boeddha. Eerlijk gezegd vind ik dat ook vreemd, want hoe kun je nu een profeet zijn in opdracht van een energiebundel of een intelligent design? Het beeld van God als een energievorm of een ID verdraagt zich daarom niet met het monotheïsme, omdat het een onmogelijke kronkel bevat.

Afgezien daarvan zijn de gevoelens, die God volgens de bijbel heeft, én het feit dat daarin wordt beschreven dat wij naar Zijn evenbeeld zijn geschapen, al voldoende om in alle nuchterheid te constateren dat het Godsbeeld van een energievorm zich niet met het christendom laat verenigen. In feite geldt hetzelfde voor de Islam als we de Koran als uitgangspunt nemen.

Een metafysisch argument dat tegen de energetische God en het concept van het intelligent design pleit, heeft betrekking op de kosmos. Volgens het causaliteitsbeginsel kan iets niet uit zichzelf ontstaan. Dat geldt ook voor zoiets ingewikkelds als het heelal. Wie aandachtig kijkt naar de complexiteit van het organische leven met zijn DNA-structuur en naar de gelaagde bouw van de kosmos waarbij je op elk niveau weer een ander, perfect uitgebalanceerd evenwicht tegenkomt, kan niet meer in ernst beweren dat dit allemaal zomaar uit zichzelf kan zijn ontstaan. Iemand moet het hebben gebouwd of geschapen. Die enorme complexiteit en de gelaagde structuur kunnen alleen maar zijn ontstaan door een intelligentie die zó onnoemelijk groot is, dat hij het menselijke bevattingsvermogen ver te boven gaat. Dat kan voor mijn gevoel alleen maar een persoon zijn, een goddelijk Wezen met een zeer krachtige, heldere geest. Vandaar is het maar een kleine stap naar het concept van een goddelijke persoon die – vanuit een gebied buiten tijd en ruimte, dus in een non-locale bestaanssfeer – het materiële heelal heeft geschapen.

In mijn overtuiging is het hele heelal doordrenkt van Zijn Wezen, Zijn liefde en barmhartigheid. De gedachte dat het complete heelal is ontstaan uit het goddelijke verlangen om Zijn gevallen kinderen terug te brengen naar huis, is de mooiste en diepzinnigste die ik in mystieke werken ben tegengekomen. Dat is ook de ervaring van verschillende BDE-ers. Laat ik daar maar mee afsluiten.

Schrijver: Hendrik Klaassens, 26 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: religie

3.4 met 20 stemmen 829



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
marty dahmen
Datum:
1 december 2021
Goedendag,
Ik wilde graag reageren op u verhaal ik zie GOD als volgt wij zijn geschapen naar zijn beeld en gelijkenis toch zo staat het geschreven. Maar wat is ons beeld en gelijkenis als we het christelijke geloof of het Vaticaan moeten geloven is dat dan ons vleselijke lichaam hier op aarde ? Of is het wat wij in de kern zijn? Lichtwezens in onze pure vorm oftewel geest is dat soms wat ons gelijk als God zijn beeld en gelijkenis de vorm van ons zonder dit aardse lichaam dus de pure vorm van energie als lichtwezen dat is dan toch ook iets prachtigs. Als je hier op aarde sterft laat je je aardse lichaam achter en het vergaat in stof. Jij jouw licht jouw ware vorm die is eeuwig en eeuwig en dat precies wat ze ermee bedoelen met God is gelijk geschapen aan ons gelijkenis. God is in ons allemaal alleen moet je hem vinden in jouw binnenste maar omdat de massa constant wordt afgeleid in het leven door ons systeem waar we ons in bevinden zal het voor vele een moeilijke zoektocht zijn en blijven. Maar gelukkig worden steeds meer mensen bewust over de manier van leven
Met vriendelijke groet Marty Dahmen
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
8 september 2009
Ik voel me niet echt een traditionele christen, Stefan. Sinds 1995 ben ik geen lid meer van een kerk. De belangrijkste reden daarvoor is dat ik op een heleboel gebieden andere standpunten inneem dan de PKN. Zo geloof ik niet dat de openbaringen aan de mensheid met het laatste bijbelboek zijn afgesloten. Ook geloof ik dat het mogelijk is dat mensen reïncarneren, hoewel dat voor mijn gevoel om uitzonderingen gaat. Verder heb ik moeite met de stelling dat het voldoende is om te geloven dat Christus voor onze zonden is gestorven. Het christendom is geen geloof van dogma's, maar van de praktijk. In die zin kunnen ongelovigen in principe betere christenen zijn dan mensen die alleen maar in naam christen zijn.
Naam:
Stefan Huiskens
Datum:
31 augustus 2009
Email:
s.huiskenschello.nl
Wat is de reden dat je het zo moeilijk vindt om toe te geven dat je een traditionele Christen bent? Niks mis mee.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)