Geile heks
(voor Paul Léautaud)
Zoals hij poezen verzamelde, zo nam hij de vele vrouwen, maar de dieren bleven langer, konden meer verdragen van zijn woeste temperament. Met zijn obscene, ongeremde dagboeken maskeerde hij zijn tragische ziel, die nergens werkelijk een bedding vond, slechts raakvlakken met het zoete van de aarde. Hij koesterde zijn bittere onvermogens, bij kaarslicht toverde hij kunstzinnige waarden uit zijn diepmenselijke ellende. Zonder scrupules, als een geharde veteraan uit het vreemdelingenlegioen, maar teder als de zachte kussentjes van zijn dierbare tijgertjes. Desalniettemin scherpe nagels voor alle bedriegers, gewiekste leugenaars, die de ware kunst stompzinnig omlaag halen. Wars van opzichtige modegrillen en klassieke, dorre standbeelden, gedreven in zijn kunst, zoals gedirigeerde circusdieren. Naast het ronddolen in die uitzonderlijke bos donker schaamhaar van Marie, zal hij inderdaad in vele bossen zijn dorst gelest hebben, wat hem de voldane kracht schonk om driftig door te pennen.
Maar dit is geen wereldwonder, wel zijn vurige, onaangepaste gedachten, die werkelijk terecht boezemontzag inboezemen.
Geplaatst in de categorie: literatuur