Jan Peter, alvast bedankt
Jan Peter, mag ik je zeggen? Dank je wel. Je hebt het goed gedaan.
Aan veel was te zien dat je het werk in en met vertrouwen hebt gedaan. De intenties waren goed. Veel ideeën wat minder, daarom heb ik ook nooit op je gestemd. Maar smaken verschillen, zo vreemd is dat niet.
Ik hoef geen helderziende te zijn om te zien dat het niet zo goed met je gaat. Het nieuws, de debatten, je houding en je uitstraling. Vermoedelijk zit je al geruime tijd in het besef dat het einde nabij is. Zo gaan die dingen nu eenmaal. De tijd vroeg, jij was degene om te antwoorden. De tijd vraagt nog steeds, maar je antwoord blijft uit. En juist dat siert je. Je geeft geen antwoord om maar te antwoorden. Je spreekt veel, maar eigenlijk ben je stil in de debatten.
Vraag je je nog af hoe het zo is gelopen dat de mensen om je heen bloed ruiken en je als haaien omcirkelen? Dat zou ik niet doen. Zo gaat dat nu eenmaal. En je bent een vechter. Maar geen vechter alleen om het vechten. Je hebt het werk kunnen doen omdat je wist dat je gedragen werd in wat je deed. Dat gevoel is nu weg. Je wordt nog steeds gedragen, maar ik denk niet meer in datgene wat je nu doet of in de huidige functie nog van plan bent te gaan doen. De magie is weg. En magie lijkt zo ontastbaar, maar is eigenlijk alles.
De reden dat je huidige situatie me zo raakt is om een heel mooie reden. Je menselijkheid. Of het nu het christelijke is, gewoon je eigen natuur of al de vroege mildheid van het ouder worden, je laat zien hoe het met je gaat. In de politiek vrij dodelijk, maar ik zie het graag.
Laatst zag ik je in een debat, waarin Marianne Thieme je om opheldering vroeg over de 1.6 miljoen die wordt gegeven aan de plezierjacht van de Koninklijke familie. Lastig hé als iemand je gevoel aanspreekt in plaats van je ego? Het was meteen duidelijk dat je het helemaal met haar eens was en dat je het helemaal zat bent om zaken te moeten verdedigen waar je zelf in je hart niet achter staat. Het was zowel pijnlijk als mooi om te zien. Voor jezelf ook zo duidelijk?
Het zal wel als volgt gaan: de haaien komen dichterbij en zijn echt hongerig. Sla je nog wild van je af, laat je jezelf zomaar opvreten of zie je nog een kans om te ontsnappen. Ik denk en hoop het laatste, een eervolle aftocht zonder gevecht. Dat gun ik je en dat heb je verdiend. Je hebt veel voor ons land op een goede manier gedaan of proberen te doen. Het zal wel een paar jaar duren na je aftocht voordat dat weer wordt gezien. Wie weet, gaan we je wel missen.
Jan Peter, alvast bedankt.
yahoo.comGeplaatst in de categorie: politiek
Jan Peter
327
Geef je reactie op deze inzending: