Troostbrief.
Zoals beloofd heb ik in deze brief mijn idee uitgewerkt over troost bij rouw. Ik hoop dat de inhoud bijdraagt aan het verlichten van je pijn.
Des te sterker de band met je geliefde, des te groter het traumatische karakter van zijn overlijden, des te groter de geestelijke leegte die in de loop der tijd door jou ingevuld moet worden. De mens heeft ruimte in z’n gedachtekanaal voor één gedachte met bijbehorend gevoel tegelijk, daarom kun je in beginsel de pijn verdringen met andere gedachten. Als je achternagezeten wordt door een leeuw, zijn je gedachten echt niet bij de overledene.
Modern verstand en oeroude gevoelens zijn met elkaar verweven tot de geest en dat ben jezelf; je vecht tegen je zelf en dat maakt het temperen van verdriet moeilijk.
Het rouwproces begint met gevoelens van ongeloof en ontkenning, onwezenlijk gevoel losgekoppeld van de wereld. Je voelt zijn nabijheid. Stress veroorzaakt huilbuien, schuldgevoel en woede. De vele gedachten wekken stemmingswisselingen op, van redelijk normaal naar depressief en apathie.
Tenslotte de acceptatie, de pijn mindert, je denkt zonder verdriet aan hem: ‘tijd heelt alle wonden’.
Doe iets in de rouwperiode wat je normaal niet doet, zoals een safari of parachutesprong. Ik weet dat je er de moed voor hebt, nieuwe herinneringen vullen de leegte en dat werkt als verzachtende pleister op de wond.
Nieuwe vriendschappen zijn een goed medicijn. Huis en lijf op orde houden creëert de helderheid van geest, nodig voor invulling van de geestelijke leegte om je leven en werk weer op te nemen.
Bedenk dat het leven een geschenk is waarvan je de grootte niet weet, je blijft uitpakken tot de laatste dag.
Ieder mens heeft tijdens conceptie miljarden meedingende broers en zussen verslagen in een race naar de eicel en dat maakt elk mens winnaar van de hoofdprijs ongeacht hoe lang hij leeft. Het alternatief is nooit geboren en dat vormt ons uitgangspunt in onze beoordeling van het bestaan. De kans dat wij geboren worden en niet een broer of zus is kleiner dan één op de miljard. Elke dag wordt het geschenk een dag groter, en niet de rest van je leven een dag korter. Ook iemand die eerder sterft dan verwacht blijft een hoofdprijswinnaar.
Troost moet afleiden van de negatieve gedachten; helderheid scheppen in de rouwende geest, leven en dood relativeren, de rouwende bevrijden uit sociaal isolement in z’n gedachtenput; de pijn verzachten door opwekken van andere gedachten.
Bedenk dat pijn vooral eigen wonden betreft, niet de meelij met de dode, die lijdt niet, die is een handvol vruchtbare aarde.
Denk niet alleen aan z’n dood, wees niet kwaad dat het jou overkomt, creëer geen ongelukkig leven waarin je naasten meesleept.
Deel niet alleen je verdriet, woede en frustratie met anderen, maar ook het moois, de jaren van geluk. Hij zou het vreselijk vinden dat hij de oorzaak is van destructieve gevoelens, hij zou zich schuldig voelen en spijt voelen ooit geleefd te hebben.
Hij was meer dan ‘n stoffelijk lijf, hij was bezield door zijn geest en die is achtergebleven, gevangen in herinneringen van zijn naasten en in genen van z’n kinderen, leeft voort in het gezin; jullie dragen hem je levenlang mee door hem te herinneren. Hij sterft pas bij de dood van de laatste herinneraar.
Inzender: Janneke Koster Baas, 26 oktober 2009
quicknet.nlGeplaatst in de categorie: overlijden
Troostbrief
1.542
Geef je reactie op deze inzending: