WOULOU
Als je het zelf niet mee gemaakt hebt, kun je je misschien tóch wel voorstellen hoe het is.
Je hebt een jonge dochter van zo’n 13 á 14 jaar en er hangen de hele dag van die puisterige puberjongens rond je huis.
Dat gevoel had ik zo ongeveer de afgelopen weken. Ik had voor een tijdje een hond te logeren. Woulou heet ze. Het is een heel lieve hond, die goed luistert en meestal een beetje bang is voor andere honden.
Een paar honden die ze goed kent, daar wil ze af en toe wel even mee spelen, maar dat moet niet te lang duren, want dan keert ze zich om en gaat met haar rug naar ze toe zitten. Dan kijkt ze recht voor zich uit en je ziet haar denken: “Wat ik niet zie, dat is er niet”.
De laatste weken begon er wat in haar gedrag te veranderen. Ze werd wat onrustig, piepte af en toe een beetje en likte zich op een bepaalde plaats. Ze kon dan kijken met zo’n verbaasde blik van: “Wat mij nou toch overkomt?”
Bij het uitlaten werden we steeds vaker gevolgd door een onmogelijk hondje: een soort mini-Dobermann, op van die trillende hoge pootjes, zonder staart, met zo’n kaal kontje en een verhoudingsgewijs opvallend groot geslacht. Dát wel!
Eerst moest Woulou er helemaal niets van hebben en zij hielp me enthousiast als ik hem weg wilde jagen. Maar toen het kleine kreng steeds maar achter haar aan bleef lopen en hele nachten voor de deur lag te piepen, toen leek er toch iets op te bloeien tussen die twee.
Soms jaagde ik hem weg. Dan rende ík hem de hele straat achterna en bleef híj op veilige afstand tegen me lopen keffen. Later had ik een pannetje water klaar staan, dat ik ongemerkt over hem heen probeerde te kiepen. Maar niets hielp.
Er kwamen meer honden van het mannelijk geslacht, die belangstelling toonden. Volgens mij waren daar veel aantrekkelijker kandidaten bij, maar Woulou haar voorkeur ging duidelijk uit naar de opdringerigste met de grootste bek.
Nou schijnt dat gebruikelijk te zijn in de natuur. Soms kijk ik op TV wel eens naar die apen-films. Als het mannetje maar flink stampt, struiken kapot trekt, en op z’n borst klopt, dan schijnt dat de vrouwtjes enorm te imponeren.
De vergelijking met jongens die op hun brommers rondcrossen en af en toe eens flink hard ergens tegenaan schoppen is dan al gauw gemaakt.
Trouwens, kijk maar eens om je heen. Topvoetballers en criminelen hebben de mooiste vrouwen. Neem nou bijvoorbeeld Sarkozy, toch niet echt een van de aantrekkelijkste mannen lijkt me (hoewel ik hem natuurlijk niet op alle onderdelen kan beoordelen, lijkt hij trouwens een beetje op dat hondje dat steeds achter Woulou aan loopt). Nog maar net president, of hij heeft al een van de mooiste vrouwen van Frankrijk veroverd: topmodel en zangeres Carla Bruni.
Geld, macht en een grote bek; dáár draait het om! En daar hebben de diverse emancipatie-golven tot nu toe niet zo heel erg veel aan kunnen veranderen.
Zó is het bij de mensen, en uitgezonderd natuurlijk het geld, zo óók bij honden. Alleen bij honden is het na twee weken weer over en bij mensen gaat het altijd maar door.
Hier is de rust gelukkig weergekeerd. En als ik Woulou nu uitlaat en we 'hem' nog wel eens tegen komen, dan keurt ze hem gelukkig geen blik meer waardig.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: dieren
hond
1.035
Geef je reactie op deze inzending: