De kwestie god/God (2)
In het weekblad 'Vrij Nederland' van deze week las ik het volgende deel in een langere zin: ‘de nieuwe tijd van de Franse Revolutie [werd] aan[ge]kondigd: ontkerstening, democratisch en vrij.’
Dat deze revolutie een ontkerstening zou opleveren, is voor niemand iets nieuws en conservatieven die deze ontwikkelingen wilden terugdraaien kozen niet voor niets de naam ‘anti-revolutionaire partij’, een naam die letterlijk in ons land werd gekozen door de ARP, de calvinistische voorganger van het CDA.
Maar nu wil ik aandacht vestigen op de drie genoemde gevolgen van de Franse Revolutie: ontkerstening, democratisch en vrij.
De wereld van vóór deze revolutie was de gekerstende katholieke wereld van Europa, want overal heerste de Paus van Rome. Er was geen democratie, want de Europeaan – toen bestond dat woord nog niet – leefde in een autocratische wereld, een wereld die werd bestuurd door aristocratie (adel) en geestelijkheid (RK). Toen heel vanzelfsprekend. Op school leren we de middeleeuwse maatschappij als de maatschappij van de driedeling: adel, geestelijkheid en boerenstand. Een heel eenvoudig wereld- en maatschappijbeeld.
Nu ik naar aanleiding van Kluun een beschouwing heb geschreven over de kwestie god/God, wil ik in deze nieuwe beschouwing de vraag opwerpen of deze nieuwe maatschappelijke evolutie van ‘ontkerstening, democratisch en vrij’ van na de Franse revolutie ook een andere ontwikkeling mogelijk was geweest: ‘gekerstend, democratisch en vrij’.
Mijn antwoord is ontkennend, al betreur ik de ontkerstening, ware het niet dat de wereldwijde kerstening een valse was, want waar het christendom werd gebracht was dat een valse, volkomen bezijden de grote waarheid. Er was in de feodale middeleeuwse maatschappij die werd geleid door aristocratie en geestelijkheid, én – niet onbelangrijk – de onderlinge wisselwerking en beïnvloeding tussen die beide machten, geen ruimte voor een fatsoenlijk christendom, dat niet gedoezeld was door machtshonger van pausen en kerkelijke bastions. Religie en politiek werden voortdurend vermengd en dat was de dood in de pot.
Een vrije en democratische maatschappij die we vandaag kennen is dus niet geschapen door een geestelijk-hiërarchische maatschappij van de kerkelijke machthebbers, waar geen leerplicht bestond. Daarentegen was er een oppermachtige clerus en Inquisitie aanwezig om iedere vorm van onafhankelijk denken snel de kop in de drukken. Het grote Roomse Rijk werd dus volledig gevangen gehouden door de katholieke leer. Gelukkig kan de klok niet meer worden teruggedraaid.
Deze historische terugblik maakt duidelijk dat het oude kerkelijke denken – dat in de katholieke wereld van vandaag nog de laatste stuiptrekkingen meemaakt – geen basis heeft voor de moderne wereld anno 2010, nu het eerste decennium van het tweede millennium bijna ten einde loopt.
Het aloude kerkelijke denken heeft klaarblijkelijk het oorspronkelijke geestelijk-christelijke denken vanuit de eerste christengemeenschappen volledig vermaterisaliseerd tot het politieke machtsdenken van de achtereenvolgende pauselijke machthebbers en verder toegepast in alle katholieke deelgewesten in Europa; en dus vergiftigd. Daarmee is het spirituele denken op ons continent – en in de VS – volkomen verloren geraakt.
Vandaar dat we een nieuwe religie nodig hebben, waarin we naast oorspronkelijk geloof óók democratie en vrijheid nodig hebben. Alleen dan is het christendom van zijn gevangenschap van de politieke leiders in het Vaticaan en andere 'hoofden' verlost en kan de mensheid zich spiritueel verder ontwikkelen. Weliswaar kan het calvinistische en lutheraanse denken – afgescheiden uit de RK kerk - als hervorming worden beschouwd, maar deze protestantse tak van het christendom is even weinig spiritueel geworden als de katholieke. We kunnen wat dat betreft nog wat leren van de islamitisch veroveringstochten tijdens de middeleeuwen (en de kruistochten daarvóór): als een godsdienst op veroveringstochten uitloopt, dan gaat het aan eigen machtshonger ten onder en gaat er een mooie cultuur verloren.
En dus luidt het antwoord op de vraag of onze huidige christelijk-joodse cultuur superieur is aan de islamitische ontkennend, zoals ondermeer door Wilders en Cliteur beweerd. Neen! Wij zijn als christelijk werelddeel even primitief geworden als de islamitische wereld omdat het materialisme de christelijke wereld in zijn greep heeft gekregen. Zolang die materialistische cultuur gehandhaafd blijft, zal het ware christendom niet kunnen terugkeren.
En de islamitische wereld is sinds de veroveringstochten ook blijven steken in een statische stilstand zonder nieuwe ontwikkelingen. Zo bezien heeft alleen de boeddhistische wereld zonder leerstellingen de juiste basis voor de nieuwe wereld. Bovendien hebben zij nooit de verleiding gekend om religie met politiek te vermengen. En dus schuilt de toekomstige wereldvrede in het adagium ‘religie zonder politiek garandeert gerechtigheid’ als - voorwaarde! - óók de economische wereld zich gaan aanpassen aan het beginsel duurzaamheid.
De nieuwe christelijke wereld is dus een maatschappij, die bezield wordt door een/het zuivere christendom - zonder enig dogma - en waarin waarachtige democratie en vrijheid als ideaal worden nagestreefd. Dan hebben we de les van het verleden geleerd. Echte democratie bestaat nu niet omdat alleen economische topmensen en politici het beleid bepalen en vrijheid is alleen maar ware vrijheid als deze geestelijk wordt geïnspireerd.
Geplaatst in de categorie: religie
God
145
Geef je reactie op deze inzending: