Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Nastreven

(voor Gerard Reve)

Kijk, over die wilde haren praten we niet meer, daar zat duidelijk een steekje aan los en gekte gooit men liever in de doofpot, maar een schizofrene nar, dronken en losgeslagen, dat was je.

Overigens, wat telt zijn de boeken en man man, wat heb jij gezaaid! Nu de laatste oogst zo ongeveer binnen lijkt te zijn, wil ik met deze woorden van vlees en bloed nog voordat je echt sterft jou bereiken, opdat er geen misverstanden zullen zijn, straks aan het graf van Hollands liefste schrijver, maar allez, voorlopig verwennen de Belgen jou met lekkere pinten en chocolade, vette kazen en zoete woorden. Dat stilt de galgehumor en de hypochondrie, die wrange erfenis van jouw geboorteland.

Ach, zwarte raaf! of is het de beloning na je via dolorosa en in je ouderdom? Een engel keek jou aan, gaf jou liefde, wie was hij? Waar ging hij heen? Vanwaar die erudiete blik? Bij het vallen van de maskers, via het gebroken ijs, geef jij ons de warme kruiken uit een mariale moederkoek. De nadagen van jouw vurige leven gloeien zo prettig na als hete kolen. Eenmaal verkoold zullen de honden gaan koeren en de duiven gaan blaffen. Slechts hier en daar zal men opgelucht ademhalen, maar de meesten zullen in tongen gaan spreken, wanneer jouw heilige geest over hen zal komen, want aan de klank van je milde stem hoor ik al die diepe resonantie van het tijdloze kennen, de kenmerken van een laatste inkarnatie, wat betreft onze planeet.

Ik zal een Parker in je kist werpen en zuurvrij papier, want wie weet waar bijgeloof toe leidt. Beschouw het maar als eeuwige talismans. Zoals dit gedicht, waarin ik je even in de tijd terugplaats. O ja, Hugo en Thom waren er wel, maar verder maar bar weinig, wat after all toch een goddeloos klotenvolk hé! Dat zag je destijds heel scherp, hun God is zeker een Ezel! Literaire liefdelozen! Banale egotrippers! Laat ze die miezerige balpennetjes van hen maar in hun je weet wel steken, had 'De Avonden' inderdaad maar verbrand, geen letter op papier gekliederd, want ze waren het allemaal niet waard, de ondankbare kwispelhonden!

Ware parels voor ware zwijnen! Ach, weet je, het zwijnt hier lekker verder en in de verre toekomst ligt half Nederland onder water, wordt het nog drukker op die andere helft, zal me een teringherrie geven, nog meer geconcentreerde uitlaatgassen, neurotische botsauto's, primitieve stammenoorlogen, absolute taalverloedering, geen hongerige zwerfhond die nog naar een boek van jou verlangt, laat staan er nog een kan vinden, schrijvers zijn letterlijk fossielen geworden.

Alles moet snel en direct, qua beeld en geluid, ook lezers worden fossielen. Er komt een generatie, die zich het gedrukte woord niet meer kan herinneren, zich er geen voorstelling van kan maken. Deze bizarre aarde draait dol door dolle mensen, hebzuchtige, aan techniek verslaafde, anti-natuurlijke krachten in deze oerdomme robotmensen, die de aardbol naar de kloten brengen, als er geen gedegen verzet optreedt, als er niet in één iemand een wijze vonk ontstaat, die de kroontjespen oppakt, de inkt ten goede gebruikt, die net als jij, meesterschrijver Reve, de Natuur weet te redden! via daadkrachtige kunst!

Schrijver: Joanan Rutgers, 8 december 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

5.0 met 1 stemmen 165



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)