HUMOR
Is humor overwonnen droefheid of de zwemgordel in de rivier des levens?
Telkens weer vraag ik me dit af!
Na rampen verschijnen er altijd weer grappen en meestal kan ik mij een kleine glimlach om mijn mond permitteren. Ondanks het soms grote leed kan ik die dus niet onderdrukken.
Andere mensen kunnen nooit lachen en vinden dus dat je GEEN grappen mag maken over deze pijnlijke ervaringen.
Ben ik wel normaal, vraag ik mezelf weleens dan af.
Vervolgens denk ik altijd aan mijn eerste les psychologie.
Iedereen is een beetje gek.
Behalve jij en ik.
En soms denk ik dat jij ook een beetje gek bent!
Toch blijft het waarom me intrigeren. Waarom de ene mens (glim)lacht en de ander nooit bij dit soort humor over bij voorbeeld de Haiti-ramp.
Is humor aangeboren,ontwikkeld of een karaktereigenschap?
Natuurlijk begrijp ik dat degenen, die er persoonlijk betrokken bij zijn, nooit zullen (glim)lachen. Maar toch pleit ik voor de humor.
Niet om anderen te kwetsen, maar om dat (glim)lachen het beste medicijn is in de wereld.
Mochten er mensen vragen/reakties hebben, verwacht ik deze gaarne via een een schrijven inclusief een vleugje medicijn.
Geplaatst in de categorie: humor