De wijze nar
Ik - wie ben ik? in essentie niemand! duik onder in duistere een-zaam-heid, daar ik niet aard in deze demon-craties, zoals een engel de punt van zijn vleugel in de zwarte inkt moet dopen om nog enigszins de doem van de onzichtbaarheid op te heffen, zo draag ik mijn schande, mijn noodlot, want engelen horen niet te schrijven, hun lampen schijnen onmerkbaar, niet geschikt voor mensenogen, mensenharten. Sorry, mede-engelen, ik was iets te gretig! Neem van mij aan dat het beter is om onze goddelijke lieren in de hemel achter te laten, bedenk ook, onze tranen zijn het allerzoetst en onpathetisch. Er zijn schaduwen die ik niet beheers en waar ik schijnbaar aan te gronde ga, Simson nadert de pilaren, blindgemaakt, maar God is hem nog eenmaal genadig, ook al verliest hij daarbij schijnbaar zijn geestrijke leven. Men weet nog zo weinig van psychisch lijden, dat is te weinig onderzocht of doorvoeld, wat ik weet is dat er grenzen zijn aan draaglijk lijden en dat mensen veel te weinig het leed van anderen kunnen inleven. De humaniteit is zoek. God ook. Ik tracht mijn karma te bevatten en te helen. Het lijden, psychisch en fysiek, zal altijd doorgaan, maar er komen ook nieuwe vreugden en bevrijdingen, die ik niet voor mogelijk achtte, alles in opwaartse lijn, als een ware Boeddha erboven uitstijgend, ook al doet de wrede schijn anders vermoeden. De engelachtige zang roept een herinnering in mij wakker, die liefde uitstraalt van de man voor de vrouw en andersom. God weet. Alle denkbeelden over God helpen mij niet verder, dikken de verwarring aan, ik ken slechts één weg die leidt naar innerlijke verlossing: mijzelf openstellen voor de barmhartige wijsheid van de Christusgeest, die eens als Jezus door de mensen gekruisigd is, die alle denkbeelden te boven gaat, alle verlichtingen en alle magische, quasi-goddelijke wegen van blinden, hardnekkigen in bijgeloof en monsterlijke dwaalleren, die mensen inperken, beknellen, gevangen houden, de les lezen, onderdrukken, kortom: ontmenselijken. En daar is de Echte God niet zo blij mee! Verstoten door de wereld, het deert ons niet, want wat Hij ons biedt, is het ware Licht, voorbij iedere zinloze duisternis. Veel huidige machthebbers zijn complete leeghoofden, rampen voor de mensheid, hun hoge posities absoluut niet waard, onder ons gezegd en gezwegen. Ik wil niet tussen God en mijzelf inkomen, niet de draden onnodig verwarren, liever een gewillig instrument blijven, hoe onderdanig dit ook klinkt, het tegendeel is waar. Geknecht worden door de nare mensen, wat zielsverlies is, al overdrijf ik mateloos, maar, zo bedoel ik, de menselijke ziel wenst vrij te blijven en dat is zijn/haar goed recht, indien de liefde geen haar gekrenkt wordt. Er zit een knoop in mijn maag om mij te beschermen tegen al te heftige gevoelens van verdriet, onmacht, teleurstelling, alsof een kurk mijn emoties in toom houdt, het gisten ordent. Och, wat een wereld, ik word er gek van, maar nee, ik laat me niet gek maken, genoeg geleden, God aan de macht! Wat? Ga ik nu Christen Unie of nog erger SGP stemmen? Wees maar niet bang, ik vind dat God meer aanwezig is in de standpunten en de vrouwelijke schoonheid van Femke Halsema! Ik zag haar vanavond nog even op de beeldbuis met een zeer laag uitgevallen bovenstuk, nee, bij mij werkt dat heel animaal, uiterst instinctief, een luststemmer kun je mij noemen, een Dionysus-aanbidder, een schandalige heiden. Mijn godsbeeld is subjectief, begrijp je, ik kan er alle kanten mee op, naar gelang het mij uitkomt, in totale vrijheid bepaal ik mijn godsbeeld, door niets van buitenaf bepaald, nee, geheel vanuit de uitgebreide krochten in mijn ziel, geïnspireerd door oeroude natuurvolkeren en heidense aanbiddingsrituelen, ik sta volkomen open voor alle zielesferen die het meeste en het diepste bij mijn ziel aansluiten. Mijn oudste broer heeft Femke een keer ontmoet in een bar op Aruba, een toffe meid, vond hij, maar wat hem betreft niet om op te stemmen. Ieder zo zijn voorkeur, dat is mooi. Laat mij maar gek doen, schaterlachen terwijl niemand een aanleiding ziet, koprollen in een drukke winkelstraat met veel geflirt, gepoch en kooplust. Een gekkenlach laten klinken, terwijl de spanning en de stress het milieu verpesten, uit volle borst kinderliedjes zingen, van Pippi Langkous, Swiebertje, Pommetje Horlepiep, Pipo de Clown, Peppi en Kokki, de Fabeltjeskrant, Titatovenaar, Thierri de Slingeraar enzovoort, je zou bijna denken dat ik voortdurend in regressie ben en misschien is dat ook wel zo, vroegtijdig infantiel, dementerend, Korsakov, geef het maar een naam, een etiket, wat kan mij dat verdommen, ik ben als een kind geworden ja of een kind gebleven, so what, Jezus sprak er juist veel goeds over, in oosterse geschriften vond ik die pure eenvoudsbeleving ook terug, in het hier en nu volkomen ongehinderd jezelf kunnen zijn, inclusief behoorlijk gek doen, zo zie ik mijn grote Voorbeeld Jezus ook graag voor me, die boos de koopwaar van verkopers op de sabbat omver gooit, die lacht en drinkt met zijn vrienden, gekke bekken trekt, een dwaze anekdote vertelt en uitbeeldt, die als de dominee voorbij loopt een keiharde scheet laat, die midden in de nacht dronkemanstaal uitslaat, die naakt in een verkoelend meer duikt, die ergens in de vrije natuur met Maria Magdalena tot een goddelijk hoogtepunt komt, die er geen doekjes omheen bindt, geen blad voor de mond neemt, die als een wijze nar de mensen weet te amuseren, in zijn gekke streken subtiele wijsheid overbrengt, die zijn eigen verlichting ook aan anderen gunt, daar alles voor overheeft, hoe gek ook, hoe teut ook, hoe ongewoon ook.
Geplaatst in de categorie: welzijn
De wijze nar
253
Geef je reactie op deze inzending: