de Vriendschap

van Connie Palmen (boekbespreking)

Kit is een bakvis van tien jaar. Een intelligente tante, spring-in-’t-veld en een open boek. Ara is wat ouder, maar heeft een achterstand door een laat onderkende woordblindheid. Een mastodont naast de tengere Kit en een stug meisje, dat bovendien zeer gesloten is. In alle opzichten zijn ze elkanders tegenpolen, dus de spreekwoordelijke aantrekkingskracht kan niet uitblijven. Hun vriendschap is aandoenlijk en vooral gestoeld op wederzijdse nieuwsgierigheid.

Genoeg ingrediënten dus voor een meidenroman, maar dat geldt hoogstens voor het begin. En verderop krijgt dit boek een wetenschappelijke zweem over het thema “verslaving”, belicht vanuit de psychologie en de filosofie. Ara heeft een eetverslaving en Kit ontwikkelt in haar studietijd een alcoholprobleem. Hun vriendschap en de wisselwerking tussen de twee vormen de kapstok waaraan het thema verslaving wordt opgehangen, maar de sfeer van het boek blijft altijd persoonlijk.

Kit is de intellectueel en vertelt het verhaal in de ik-vorm. Door het hele boek hanteert zij op kritieke momenten de bakvissenstijl met eenvoudig taalgebruik en korte zinnen achter elkaar, gescheiden door vele komma’s. Subliem, omdat Connie Palmen (1955) nu ongemerkt kennis en inzicht kan ventileren, zonder dat meteen een leerboek ontstaat. De schrijfster heeft pedagogie en cum laude filosofie gedaan en wie zich eens wil verdiepen in de mechanismen van een verslaving, komt met dit boek nog een heel eind.

Zoals het een klassieke vriendschap betaamt is de een gewoon blij dat de ander er is, maar Kit neemt daar toch geen genoegen mee. Bijna dwangmatig analyseert zij voortdurend haar eigen gevoelens en die van Ara, die echter maar heel weinig signalen afgeeft. De dynamiek die zo ontstaat tussen de totaal verschillende karakters is prachtig weergegeven en zet hun vriendschap ook steeds weer onder spanning.

En door de bakvissenstijl wordt deze vriendschap op een intieme en vooral fijnzinnige wijze voor het voetlicht gebracht. Alleen al door die fijnzinnigheid is dit boek een verademing. Misschien nog niet eens zo makkelijk om weg te lezen, maar de vele bekroningen zijn zonder meer terecht.

Schrijver: Max R. Hubeek, 18 september 2010

max_hubeekyahoo.com

Vriendschap Connie P Connie Palmen boekbespreking

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 301