Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

K.P. Kavafis en Boudewijn Büch

Het prozawerk van Kavafis is vertaald uit het Grieks door de heren Hans Warren en Mario Molegraaf. Warren is bekend geworden vanwege zijn talloze dagboeken en zijn verzamelde gedichten. Molegraaf is bekend omdat hij jarenlang de partner van Warren was. De verzamelde poëzie van Kavafis is mij ooit binnengedrongen als een beeldschone, cyperse kater, die zich voorgoed nestelde in mijn hart, altijd warm en verrassend, maar vooral erg wollig, ik bedoel, zo omvangrijk en eindeloos meeslepend. Tot mijn grote schrik hebben Hans en Mario het lef gehad om het minimale proza van deze grote Griekse, homofiele dichter te vertalen en uit te laten geven bij Bert Bakker. Het is bijna lachwekkend en al doe ik de grootste moeite om het ernstig te nemen, omdat het niet om het werk van een niemandal gaat, er zit iets in van overdreven verafgoding en blinde decadentie. Als het kon, dan moest het gewoon aan de verzamelde gedichten vastgeplakt worden, maar dat is achteraf gepraat. Inhoudelijk is er op de proza-stukken van Kavafis niet veel op te merken, het is als vanouds, als zijn poëzie, maar veel minder pakkend, veel minder overtuigend en ontroerend. Ontroerend is wel het uitvoerige naschrift van de heren vertalers, hoe ze de prozastukken op het spoor zijn gekomen, Sherlock Holmes is er niets bij, al zou die minder gepocht hebben, zeker bij zulke kleine zaken.

Dan de 'Verzamelde gedichten' van Boudewijn Büch. Het mag raar klinken, maar nu zijn verzamelde gedichten er zijn, ben ik volledig overtuigd van het heuglijke feit, dat Büch bovenal een onaantastbare dichter is. Ook al deed hij er in zijn theatershow nogal schamper en sarcastisch over. Melancholie en ontroostbaarheid waren de tragische kenmerken van de mens/dichter Büch. Hij evenaart Bilderdijk, hij is een dichter van groot formaat, hij is diep geankerd in het literaire verleden en een hij was een zeer flexibele ster in de moderne realiteit. De grootste reden echter was zijn ware persoonlijkheid. Helaas voor hem was zijn vereenzaming geen kunstzinnige pose, al had hij kunnen leren van zijn eigen woorden: 'gestorven liefde heeft mij meer dan welke dag geraakt' en zie, hoe hij meer en meer op zijn vader ging lijken, eenzaam en afgesneden van de buitenwereld, ook al stortte hij zich nog zo in de media, al zijn kolderieke maskers ten spijt, voorbij zijn narcistische onvermogen, sprak er een fenomenale dichtersziel in heel zijn eerlijkheid.

Ben benieuwd hoe de samenvoeging van twee verschillende onderwerpen bevalt!

Schrijver: Joanan Rutgers, 10 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.3 met 6 stemmen 251



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)