Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

A. Roland Holst: Schemering

Schemering

Wees altijd zacht voor hen die eenzaam staan
omdat zij groter zijn dan die hen tarten.
O, laat de dorst dier onbegrepen harten
niet zonder laving langs uw leven gaan.

En zien zij al uw vreugden donker aan,
en breekt hun zwijgen soms een woord dat hard en
wreed klinkt - bedenk dan hun gespannen smarten,
zij zelven weten van hun trots de waan.

Diep woelt in hen 't onzegbare verlangen
naar zachtheid, warm omhelzen en de lange
strelingen van een vrouw die spraakloos mint...

en zij die de eenzame dit heeft gegeven
verbrandt zijn duister in haar warme leven,
en in zijn vreugde voelt zij zich weer kind.

A. Roland Holst

De dichter Gerrit Achterberg zag tegen hem op als tegen een vader, de vader van de Hollandse poëzie. De prins der dichters wordt hij genoemd, maar de koningskroon misstaat hem zeker niet. Adriaan Roland Holst (1888 - 1976), het uitspreken van zijn naam is al een heilige bezigheid. Hij was ook de hofdichter van het Oranje-huis, in zijn tijd een behoorlijke eer, nu wekt zoiets een smalend gniffelen op. Daardoor zou je de indruk kunnen krijgen dat hij een braaf en aangepast mens was, maar dat is niet waar. Hij lustte graag sterke drank (samen met Lucebert) en was een heel markante figuur. Een anekdote vertelt dat hij veel fietste en dat men hem dan vooral niet moest groeten. Deed men dat toch, dan zei hij: 'Haal me niet uit mijn concentratie!'. Hij hield van de eenzaamheid en hij was een eenzame ziel vol innerlijke rijkdom. Aan het einde van zijn leven woonde hij in Bergen, waar hij ook is begraven. Hij was een aparteling in de positieve betekenis van het woord. Iemand met karakter. Hij volgde zichzelf in al zijn dromen en verlangens. Wanneer ik hem lees, vervaagt al het concrete, al het bewuste in mij. Hij voert mij naar de eeuwigheid, naar het dromerige, naar de ware mystiek. Als romanticus aanbid ik hem, hij is voor mij een half-god, een raadsel, een tovenaar, hij is een mens die dicht bij God stond, zeer dicht. Een begenadigd dichter. Dit gedicht is mij zeer dierbaar, want het herinnert mij aan een driehoeksverhouding in Groningen: mijn neef en zijn vrouw en ik, drie ongelukkigen op zoek naar zelfliefde in de liefde. We vonden chaos, zelfdestructie en de uiteindelijke uiteendrijving. Het kind in ons stierf opnieuw, maar in al die ellende gaf Roland Holst ons de eeuwigdurende troost: een blik naar de hemel, ontferming, hoe dan ook.

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 september 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

2.8 met 4 stemmen 809



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)