Judith Mok: Lorca's dood

Y yo me iré, y los pajaros se quédaran cantando (Jimenez)

Lorca's dood

Vogels in je hoofd
Lorca, je stierf met je rug
tegen een bloeiende muur
Lorca, je stierf in een tuin
waar de schaduw sloop
in de Spaanse middag

Lorca, je stond
onder een gebeeldhouwde hemel;
het Alhambra
door de tuinen vloeide water
een lied waarvan de klank doorzichtig was
je zou sterven

de vogels zongen 's nachts
je zou sterven
met de nachtegaal en de zigeuner
rauw en zwoel, ongebonden
je zou sterven
met het gedicht.

Judith Mok

Federico Garcia Lorca werd in 1936 gefusilleerd door de aanhangers van Franco, hij was 38 jaar. Hij schreef tedere en muzikale gedichten, hij was dan ook een begaafd musicus en tekenaar, bevriend met Dalí. Bovendien was hij homofiel, wat je van oud fotomateriaal wel kunt aflezen, vrouwelijk en zoals vele homofielen, extra getalenteerd.

Judith Mok is de dochter van de schrijver Maurits Mok. Ze woonde in Parijs, Wenen, Glasgow én Barcelona. Ze studeerde zang in Den Haag/Wenen/Parijs. Ze is een opera-zangeres, die haar sporen heeft verdiend. Ze is getrouwd met een Ierse man, tenminste dat was ze toen ik een voordracht van haar bijwoonde in een jazz-café te Amersfoort. Dat café lag niet ver bij het oude, helaas afgebroken station, pal naast de spoorlijn richting Veenendaal. Het was er rokerig en schemerig, terwijl ik aan de stevige bier ging. Ik zag haar binnen komen in een prachtige zigeunerinnenrok. De donkere krulharen fascineerden me en vooral haar diepzinnige, zwartomlijnde, heksachtige ogen. Ik liet me betoveren door haar beeldschone gedichten, de zuivere, zingende stem nam bezit van mijn hart. Als Cupido schoot ze raak. Ik werd een beetje jaloers op die 'malle Ier', die haar bezet hield. Ik ging over op wijn, want wijn na bier geeft immers plezier, haar wezen intrigeerde me buitenmate, ik zoemde zo ver ik kon in, om haar diepste geheimen te ontdekken, ervaren, genieten. Van alle vrouwelijke dichteressen, die ik live heb bijgewoond en aanhoord, is zij mij het meeste bijgebleven als een echte poëtische ziel. Ik ben dichtbij haar geweest, dat bewijst haar handtekening in mijn bundel van haar. Ik kon nauwelijks aanzien dat zij verdween, de pijn stak in mijn hart. Nu koester ik die eenmalige ervaring als zeer gedenkwaardig en ook door de ambiance opgeluisterd tot een literair-emotionele verrijking.

Lorca\'s dood Judith Judith Mok

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 3 stemmen 560