Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Hans Lodeizen: Het innerlijk behang

Jim ik zou willen weten
wat maakt het de moeite waard
dat je door blijft schrijven
brieven, opstellen en gedichten
waarin je de wereld aanprijst
en deskundig schat als een koopman.
hoe komt het dat je niet moe
wordt en de ogen dicht doet en
denkt ik wou dat ze allemaal
naar de hel gingen met hun
kletspraatjes en door blijft schrijven
brieven, opstellen en gedichten
waaruit ik je herken en waardoor
ik je tegenkom lachend
en mij moed insprekend
want ik ben heel moe en terwijl
ik spreek glijdt hoop uit mij vandaan.
Jim wat maakt het de moeite waard
dat je door blijft schrijven
brieven, opstellen en gedichten... etc.

Dit gedicht of noem het een gevoelsexpressie komt uit de enige dichtbundel van Hans Lodeizen getiteld 'Het innerlijk behang', eerste druk 1952. Samengesteld door J.C. Bloem, J. Greshoff en Adriaan Morriën. Hans werd in 1924 geboren te Naarden. Na Arnhem en Italië gingen ze settelen in Wassenaar. Hij kiest voor de afzondering. Hij slaagt voor zijn gymnasium, zij het met moeite, vanwege zijn luiheid. Hij studeerde twee jaar rechten in Leiden. Daarna ging hij biologie studeren op het Amherst College in Amerika. In het tweede jaar verprutste hij het en terug in Nederland kreeg hij een kantoorbaan binnen zijn vader's bedrijf. Van werken kwam weinig, van feestvieren en relaxen des te meer. Hij las het liefste Marcel Proust. Morriën heeft Lodeizen ontdekt en gekend. Hij werd de voorloper van de Vijftigers, een zeer grote eer, die hem, gezien het werk van de Vijftigers, zeker toekomt. Hij was altijd goed bij kas en hij werd vervoerd door een chauffeur. Hij was buitengewoon belezen, enkele namen: Eluard, Hölderlin, Rilke, Rimbaud, Mallarmé, Yeats, Eliot, Nietzsche, Couperus, Sartre ect. Na Amerika met name Auden en Lorca, de homoseksuele dichters. Qua schilderkunst hield hij van de surrealisten; Picasso, Chagall en Dali. De 'Jim' in het hierboven geciteerde gedicht was in feite James Merrill, een student Engels en zoon van een multimiljonair. Ook hij was een dichter en ze hielden van elkaar. Toch vond Hans het leefmilieu van James te deftig en te vormelijk, te onzinnig tijdrovend. De bundel is opgedragen aan ene Seldon James, die soepel door het leven gleed als een ware Adonis, wat Hans ook wilde. Raymond Daum was zijn boezemvriend, maar die was uiterst verbaasd toen hij vernam dat Hans homosexueel was. Minder verbaasd was Julio Torres, die een gepassioneerde relatie met Hans had gehad en werkelijk kapot van verdriet was na de dood van Hans, gestorven aan leukemie, in 1950 te Lausanne. Zijn veelal melancholische poëzie is helder en bondig en op momenten zeer ontroerend. Zwitserland was het land van zijn vakanties, doordat hij tot zijn twaalfde aan astma leed.

'eens toen ik bij de mieren in Zwitserland woonde, hoorde ik dat de wijsheid een bergbeek voorstelt, klaterend uit de hemel, maar ik luisterde niet, later wachtte ik voor de open rots, maar de uren smolten, het blauw kristal niet, eindelijk viel een lange regen in mijn voetstappen.'

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.3 met 3 stemmen 5.125



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)