Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

P.C. Hooft: Schoon oogen

Schoon oogen, die vermeucht te nemen en te geven
De sielen die ghij wilt, door uwen harssenstrick,
Die met het spelen van een vriendelijcke blick
Soo vaeck ontsteeckt en bluscht de vlamme van mijn leven,
Ach, in wat dampe moet mijn siel onseker sweven
Door wrevle nijdicheit en 't ongeval vol schrick,
Met haer verbolgen storm en swarte wolcken dick,
Sint datse tusschen mijn en u, mijn sonne, dreven!
Charifa', in dese nacht, in desen hel vol smart
Neem ick mijn toevlucht tot u beeldt, dat in mijn hart
Soo groot verheven staet, en vult alleen mijn sinne.
Maer uit haer claerheit, las! mij geen verlichting rijst,
En sij doet meer niet dan dat sij mijn annewijst,
Hulpeloose' afgodin, op u alleen, Godinne.

Piet Corneliszoon Hooft was geboren in 1581 te Amsterdam.
Bovenstaand liefdessonnet schreef hij voor Brechje Spiegel. Tegen hun wil moesten zij hun romance stoppen, niet lang daarna verliet zij uit vrije wil dit leven.

Hij was de zoon van Cornelis Hooft, iemand uit een regentengeslacht, hij was o.a. familie van Johan de Witt en hij was burgemeester van Amsterdam. In 1598 reisde Pieter door Italië, Frankrijk en Duitsland. Dit was om zich voor te bereiden op een handelsbaan, maar het verliep geheel anders, want in Italië kwam hij in aanraking met de renaissance als kunststroming, wat hem deed besluiten de rest van zijn leven aan de kunst te wijden. Hij ging letteren en rechten studeren in Leiden en ondertussen begon hij met het schrijven van (liefdes)sonnetten en toneelstukken.
Ook was hij geschiedkundige, kortom, een hooggeleerde edelman, die in afzondering leefde van het gewone volksgebeuren.
In 1610 is hij getrouwd met de lieftallige, eveneens kunstminnende Kristina van Erp, die na het sterven van vijf kinderen zelf op 32-jarige leeftijd ook stierf.
In 1627 trouwde Pieter opnieuw met de artistiek-begaafde Leonora Hellemans, die 14 jaar jonger was dan hij en hem 14 jaar overleefde. Als weduwe kocht ze het huis, waar ze samen lang gewoond hadden, Keizersgracht 65.

Hooft was lid van de rederijkerskamer de Eglentier. Hun motto was: In liefde bloeyende, door Komrij gebruikt als titel van zijn NRC-stukjes. Het was de tijd van de literaire renaissance en Hooft was een van de grondleggers van deze schoonheidscultuur. Hij was drossaard (waard/gastheer) en kastelein van Muiden, baljuw (justitie en politie) van Naarden en grootbaljuw van o.a. Weesp. En deze hoge Piet woonde zo'n 40 jaar in het Muiderslot, vooral 's zomers. Door de onuitputtelijke inzet van Leonora werd het Muiderslot een druk bezocht centrum voor literatuur en wetenschap, de zogenoemde Muiderkring met o.a.: Bredero, Constantijn Huygens, Maria Tesselschade Visscher, Joost van den Vondel, Anna Roemersdochter Visscher.
Pieter was een humanist en niet religieus, aan de katholieke versus protestantse strijd deed hij niet mee. Hij was zachtaardig, beminnelijk, ruimdenkend, helderdenkend en aristocratisch.

Zijn werk is moeilijk leesbaar, want verwarrend opgeschreven met ouderwetse en zelfverzonnen woorden. Toch is de ziel ruimschoots naspeurbaar.
In 1628 begon hij aan de 'Nederlandsche Historiën' te schrijven, de periode van 1555 tot 1584, wat tot 27 delen leidde.

De P.C. Hooftprijs werd in 1947 voor het eerst gegeven aan Arthur van Schendel en dit jaar mocht Charlotte Mutsaers hem ontvangen.
Het is een aanzienlijk geldbedrag (60.000 euro), dus de moeite van het streven waard, waarde moderne poëten!

Schrijver: Joanan Rutgers, 13 november 2010


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.0 met 2 stemmen 168



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)