Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Look of love

Tijd voor een televisierecensie.
Vandaag het programma Look of love. Engelse titel natuurlijk, anders begrijpen we het niet.
Vertaald heet het blik van liefde maar naar het programma kijkend zou je het beter blik van haat kunnen noemen. Of, omdat Engels kennelijk beter te verteren is, Look of hate.

In dit programma proberen Robert ten Brink en Dyanne Beekman in het slop geraakte relaties van de ondergang te redden.
Onbegonnen werk als ik zo eens naar die stelletjes kijk. Maar verdomd, binnen drie kwartier lukt het ten Brink en Beekman om de twee oorlogvoerende partijen weer als twee verliefde pubers naar een nieuwe en veelbelovende trouwdatum te loodsen.
Je zou het bijna geloven.

Wat zijn dat voor mensen die Ten Brink - en public - in hun leven laten wroeten.
Eerst vertelt het stel om beurten aan Ten Brink met welk weerzinwekkend ongedierte zij al jarenlang de dag mee moeten door zien te komen.
Daarna komt het vaste item; het tranendal van de vrouw, die staande voor een spiegel alle slechte eigenschappen van haar man te grabbel gooit voor volk en vaderland.
Als je zo'n vrouw moet geloven is haar partner niet meer dan iets ranzigs dat ooit onder een steen vandaan kroop en met geen mogelijkheid meer is uit te roeien.

Daarna mag de man van het stel voor de spiegel vertellen wat voor stuk ongeluk zijn partner is en dat zijn vaak voorkomende boosheid voortkomt uit het gemis van een zwerfhond in zijn jeugd.
Als ik dit allemaal zo hoor zou een team van 30 psychologen nog jaren werk hebben om dit stel zelfs maar iets aardigs te laten zeggen over elkaar.

Vast onderdeel is ook de brief die het stel aan elkaar schrijft aan het einde van de uitzending. Als ik dat zie zakt mijn broek van plaatsvervangende schaamte naar mijn enkels.
Dan schrijf je dus een redelijk intieme brief aan je partner en dan zit, behalve 2 miljoen kijkers thuis, ook nog die joker van een Ten Brink hijgend over je schouder mee te gluren.
Dat doet die Ten Brink trouwens wel mooi, dat gluren. Die half dichtgeknepen ogen, waarvan één oog quasi geïnteresseerd starend naar de brief en het andere oog gericht op de kijkcijfers.

Wat Ten Brink ook zo mooi kan is meeleven. Die tranen die hij maar net kan terugdringen als de man van het stel vertelt hoe hij vroeger van zijn stiefvader geblinddoekt vliegen moest doodmeppen vanuit een rijdende motor met zijspan. Niemand kan dan zo mooi meehuilen als Ten Brink.
Dat zijn beelden die je bijblijven.

Kortom, in drie kwartier liggen de twee kemphanen weer in hun hemelbed te rollebollen als vanouds. Alsof ze elkaar nooit al 20 jaar naar het leven stonden.
Waarmee ik maar wil zeggen: hoe gaat het na een half jaar weer met die stellen?
Gaan wij het ook nog meemaken dat wij dat te zien krijgen..


Zie ook: http://www.pacopainter .nl

Schrijver: paco, 19 november 2010


Geplaatst in de categorie: partner

2.0 met 6 stemmen 418



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)