Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Anneke Claus: I am Borg

I am Borg

en weer is de schaduw
over hem heen getrokken
en weer heeft hij hem afgeschud
en weer vond hij de weg
naar de winkel met de flessen
en zei hij: één fles graag
of bij nader inzien toch maar allemaal
en weer maakte hij de prak warm
om ernaar te kijken
en dronk hij alle flessen
in zo min mogelijk teugen
en weer vond men hem zonder vrouw
achter dichte gordijnen
in een kamer
die alleen niet volledig zwart was
omdat zijn vrouw hem dan verlaten zou
en weer zei hij stop mij maar weg
en stopten ze hem in een transportmiddel
weer was er het gebouw met de gangen
dat alleen niet volledig wit was
omdat men er anders zou struikelen
en weer keerde hij terug
en zei hij nooit weer
en weer trok de schaduw over hem heen
en weer huiverde hij
en lachte tot hij brak


Anneke Claus is geboren in 1979 te Doetinchem. Ze woonde daar tot haar achttiende, vermaakte zich tijdens miezerige schuurfeesten en baldadige, bekrompen boerendisco's.
In 1997 verhuisde ze naar Groningen, ging er op kamers wonen om aan de Rijksuniversiteit van Groningen te gaan studeren. Ze studeerde er Romaanse Talen en Culturen en dan met name Frans. Ze schreef een eindscriptie over het hedendaagse, Franse toneel.
Ooit was ze in haar tienerjaren begonnen met het schrijven van gedichten en columns. Die plaatste ze dan in 'AMOK', een goddeloze schoolkrant van het St.Ludgercollege.
Misschien was ze van huis uit katholiek, daar krijg ik geen grip op en doet er in wezen ook niet toe.

Eind 2003 kreeg ze de zoete smaak van het voordragen stevig te pakken. Via de maandelijkse dichtavonden in Café Marleen belandde ze op Poetry Slams en festivals door heel ons bruisende land.
Ze publiceerde voornamelijk in het tijdschrift 'Krakatau', waar ze nu een gerespecteerd en geëerd redacteur van is. Zo lopen die dingen.
Ze was ook columnist van de Verakrant en de Grand Krant, studentikoze uitgaven. Het uitgaansleven van de Groningse binnenstad zal haar leven zeker verrijkt hebben, haar poëtische aders gesmeerd hebben.

Ze ziet eruit als een serene godin, een Hollandse Sinéad O'Connor, ze is nu 31, wie weet wat er ten diepste in haar omgaat, ik ontdek op mijn 45-ste dat ik steeds minder over geliefde vrouwen weet, hoe meer ik ze genaak, heel gek en tegengesteld. Als gekwetste mysteries spatten wij uiteen. Heel pijnlijk allemaal.

Anneke studeerde ook Frans in Grenoble. Ze trad op bij: Crossing Border, de Wintertuin, Wordscape, Het Tuinfeest en Meer dan Woorden.
In 2005 verscheen haar debuutbundel 'BONZAI!', een ode aan de schoonheid en handelend tegen de gruwelen van de zogenaamde vooruitgang.
In 2006 verscheen 'Kogels zijn Woorden/Woorden zijn kogels', een stemmenspel, geschreven voor het Belcampo Stipendium. Ze werkte daarin samen met twee muzikanten en een videokunstenaar.
Ze is ook vertaalster van toneel- en songteksten.
In 2008 verscheen 'Dat was dat', een lyrische bundel vol vlijmscherpe afrekeningen. Deze bundel werd gepresenteerd in VERA (studentenhonk) met een optreden van de band de Suicidal Birds.
Van 2009 tot 2011 was zij de vierde stadsdichter van Groningen en dit ambt heeft zij met veel elan en triomf volbracht.
Haar dichtersstem is helder en vol, warmbloedig en volvrouwelijk. Ik zei 31. Die gaat nog heel wat teweeg brengen in het literaire circuit!

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 januari 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.5 met 4 stemmen 236



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)