Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Peter du Gardijn: Majorettes

Majorettes

De estafettebruidjes van de harmonie,
een roze carré van kneedbare marionetten,
elk gezicht plamuur van make-up.
Dit bestaat. Dit is hoe men verschil uitbant.
Een universele beenmassa van leukoplast,
alles voor de heilige gelijkheid.
De hoempapa maakt vloeibare muziek,
de poppen trekken er hun knieën bij op.
Er is geen uitweg buiten de eindbestemming.
De besmetting is totaal. Die vanwege de winter
gepantserde zwempakjes! En de slinkse
verleider heeft capejes uitgedeeld, vleugels.
Zestien zijden nachtvlinders, met vochtige ogen,
de ouders vol bewondering in de berm,
allen gehoorzaam aan de verzilverde staf.
Licht flitst op om ze voor altijd te verdorren,
een naald, fixeer en straks weer terug
met de bakkebaard naar het wijkgebouw.


Peter du Gardijn is geboren in 1963, volgens mij te Barneveld.
Zijn broer Willem is ook dichter. Ze woonden in de winkelstraat van Barneveld en naar ik mij kan herinneren boven hun familiaire kledingzaak. Ik liep er wel eens langs. Ik ken hem vanuit de tijd dat wij samen een dichtersgroep vormden, ook met Peter Vermaat. We hadden diverse ontmoetingen in Utrecht, waar zij op kamers woonden en studeerden aan de Universiteit. Ik herkende in Peter toen al een echte dichter, iemand met een zeer boeiende diepgang en een waanzinnige souplesse met de taal. We waren de Tachtigers van de jaren tachtig van de vorige eeuw.

Peter publiceerde o.a. in: De Revisor, Tirade, Bunker Hill, De Tweede Ronde en De Gids.
In 2006 verscheen zijn romandebuut 'Nachtzwemmen' met veel succes.
In 2007 verscheen zijn debuutbundel 'Onder de dieren' bij dezelfde uitgeverij De Bezige Bij.
Peter had destijds een relatie met H.M., op wie ik ook smoorverliefd was, ik zoende met haar in de achtertuin van de pastorie in Voorthuizen, maar verder ging het voor mij helaas niet. Ik ben altijd jaloers op hem gebleven, omdat hij wel verder met haar is gegaan. Hoe het verder is gegaan tussen hem en haar weet ik niet, ik heb met beiden geen contact meer.

Rob Schouten noemt hem een echte dichter, die steeds verrassend uit de hoek komt. Ene Bouke Vlierhuis was minder lovend, die begrijpt helemaal niets van zijn poëzie, hoewel hij de zin 'Meisjes kunnen gillen zuiver als kristal, maar lang verzuimen zij hun kleren uit te doen' duidelijk wel herkent en waardeert.
De Belgen noemen hem echter wel bijzonder rijk en gerijpt. Zijn seksuele bevrijdingsvisie viel mij op, in die zin gelijken wij wel op elkaar. Zie mijn werk maar.
Zijn stem is dezelfde als van jaren geleden; serieus, doorleefd, lijdend, hees (veel cognac?) en uiterst gedreven.

Peter, dit eerbetoon is voor jou, maar ergens ook voor de vrouw-muze, die wij samen goed gekend hebben.

Schrijver: Joanan Rutgers, 17 februari 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.8 met 4 stemmen 219



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
25 februari 2014
Onlangs ontdekte ik dat Peter wel degelijk is getrouwd met de bewuste vrouw-muze H.M. en ze wonen in Bussum. De poëzie van Peter heeft schizoïde elementen en komt daardoor beklemmend over. Ik wist al ver voor Rob Schouten dat hij een ware dichter is. Hij is helaas te elitair om voor het grote publiek door te breken.
Ik vermoed dat hij daar niet mee zit. De man in kwestie kan wel eens vele gedichten verborgen houden, die beter zijn dan die van Holst of Slauerhoff, gewoon uit nederigheid en verbittering, een Van Gogh-syndroom.
Publicaties ziet hij als een bij-effect, niet wezenlijk van belang. En zo is het ook.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)