Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Annemieke Gerrist: Op een trapje...

Op een trapje, een ijsje etend, vraagt een jongen me:
'Verzamelt u iets?'
Ik doe mijn zonnebril omhoog

Ik zit op een hoek van de Kalverstraat
en tijdens het eten van mijn ijsje vraag ik me af
is mijn geliefde mijn geliefde
Mensen stromen voorbij winkels in en uit

Vanmorgen, in de krant, een feelgood-expert aan het woord
over het belang van accessoires, waarover zij masterclasses
geeft
Door middel van het uiterlijk komt ze tot de kern van de mens, daarbij het mooier maken van de wereld

Eenden! schiet mij te binnen, vroeger verzamelde ik eenden
In Jeruzalem ontmoette ik een man met ringen om zijn vingers zoveel als hij familieleden had verloren
De vragensteller en de geliefde raken in gesprek
Naast mij liggen twee honden die niet van mij zijn
maar die ik best zou willen hebben


Annemieke Gerrist is geboren in 1980.
Ze doorliep de Gerrit Rietveld Academie bij de afdeling Schrijven. In 2006 was ze daar afgestudeerd.
In datzelfde jaar won ze de eerste prijs bij Dichters in Helmers.
Ze schrijft exact en na veel wikken en wegen. Haar hoofdthema is jeugdherinneringen, al dan niet autobiografisch.
Ze is van nature zeer bescheiden, maar ze is zeker niet verlegen, want ze treedt regelmatig op bij niet de minste dichtfestivals. Ze mag dan wat meisjesachtig zijn gebleven, dat is toch ook een extra charme en bovendien is het aarzelend onzekere er wel vanaf, mede dankzij haar gedegen opleiding aan de Academie. Schuchterheid leren ze je daar wel af.

Ze publiceerde in o.a.: het Hollands Maandblad, Raster, Bunker Hill, Awater en Het Liegend Konijn.
Ze kreeg de Hollands Maandblad Schrijversbeurs.

Ze schrijft staccato-achtig en voor de lezer wat verwarrend, een bizarre opeenstapeling van gedachten en herinneringen, aan elkaar geplakt als relatieloze souvenirs. Ze werkt vervreemdend en depersonaliserend en haar associaties lijken dissociaties. Verder hanteert ze een volkomen nieuwgevormde taal, maar zonder onverstaanbaar te worden en zonder buitensporig veel neologismen.
Haar stem klinkt luid, bijna schel, aanvankelijk ietwat opdringerig, maar eerlijk en open, maar zelf mis ik warmbloedigheid.

In 2008 verscheen haar debuutbundel 'Waar is een huis' bij De Bezige Bij. Een min of meer samenhangend geheel met veel absurde beeldwendingen, het poëtische bouwwerk kan zomaar in elkaar storten, maar het blijft gek genoeg kloek overeind staan. Dus toch op rots gebouwd.

Ze publiceerde ook in een uitgave van de Gevlekte Klimop-reeks, met M. Stitou.
Ze was vorig jaar nog aanwezig om voor te dragen bij de Slauerhoff Poëzieprijs te Leeuwarden.
Haar bundel was genomineerd voor de Jo Peters Poëzieprijs.

Volgens mij woont ze nog steeds in de Granaatstraat te Amsterdam. Nou, granaten weet ze wel te werpen, want haar gedichten slaan stuk voor stuk in als een bom. Continueer die bommenregen!

Schrijver: Joanan Rutgers, 20 februari 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.5 met 2 stemmen 115



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)