Ellen van de Corput: Hemelsblauw

Hemelsblauw

Hij zegt dat wanneer de nacht bijna ten einde
valt en ik de slaap nog steeds niet bij zijn haren
kan vinden, vlinders zoek op plaatsen waar we eerder
die avond met kussens vochten en ik naar adem reikte
naast het bed, dat hij dan hoopt mij achter het behang

te plakken met de alleslijm die ook zijn vorige
verloren liefdes rustig hield. Ik zocht voor hem
onder het papier in hoeken waar het toch al losliet
naar patronen en vleugels om van te dromen

maar boven alles had ik nog het liefst
zijn ogen lief en liever zo ontzettend open.


Ellen van de Corput is geboren in 1988 te Breda.
Het gezin waarin Ellen opgroeide was niet echt met kunst bezig, wel vormen de familieverhalen voor haar een belangrijke inspiratiebron, tot op zekere hoogte, nu wordt ze enkel door haar eigen ervaringen geïnspireerd.
Ze zat op het Newmancollege in Breda. Ze is sterk gestimuleerd door haar ex-lerares Nederlands Marijke van der Ven, die haar dichtbundels gaf. Dat doe je toch niet zomaar, lijkt mij.
Ellen is o.a. beïnvloed door: Nijhoff, Paul Eluard, Apollinaire, Heytze en Wigman.
Huidige invloeden zijn muziek, films, reizen en andere mensen.
Haar lievelingsfilm is 'Amélie' van Jean-Pierre Jeunet, waarin jongens worden wakker gehouden om hun hemelsblauwe ogen, dit door meisjes die zich prinsessen wanen.
A, de inspiratiebron van het bovenstaande gedicht in combinatie wellicht met een eigen liefdeservaring. Ze vindt dat er een balans tussen de vorm en de inhoud moet zijn. Ze schrijft natuurlijk vloeiend.
Ze was bij Onbederflijk Vers in Nijmegen en De Prinsentuin in Groningen.

Ze publiceerde o.a. in Meander, Met Andere Zinnen en Op Ruwe Planken.
Ze stond in 2006 in de finale van Write Now!
Ze schrijft met name liefdesgedichten op een aantrekkelijk vinnige manier. Een goed gedicht moet zich in je vastbijten als een uitgehongerd roofdier, vindt ze.

Ze ging een half jaar naar Hull om Engelse literatuurlessen te volgen. Momenteel studeert ze Literatuurwetenschap en Franse taal en cultuur aan de Universiteit van Utrecht.

Ze is echt één met haar woorden tijdens voordrachten en sommigen vergelijken haar werk met het werk van Anna Enquist. Dat vormt hopelijk geen struikelblok, maar een positieve aanzet tot haar eerste dichtbundel, die bij mijn weten nog niet verschenen is.
Ze is pas 22, dat kan altijd nog, het studeren in de Domstad vergt ook de nodige energie, vandaar dat ze 's nachts gedichten schrijft en zo af en toe de kroegen induikt, mag ik aannemen.

Tenslotte nog een kras citaat: 'Soms zet ik alles open. Ik moet tenslotte ook leren slapen tussen het geluid van vallende voorwerpen en lichamen die zich vormen naar elkaar.'

Ellen van de Corput Hemelsblauw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 234