Herlinda Vekemans: Rialto

Rialto
(voor Gerard Reve)

in een aangespoelde stad
tussen land in water schiep
aan het einde van de zestiende eeuw
Antonio da Ponte een brug
eb en vloed ondertussen werden verguld
in paleizen aan plafonds gepleisterd
een Maagd werd aan land gedragen:
Santa Maria Gloriosa dei Frari
Santa Maria della Salute
Santa Maria della Carita
Santa Maria della Misericorda
Santa Maria dei Servi

save our souls
als tussen bruggen de zee stijgt
als tussen muren dood door water dreigt
als San Marco's bronzen moren
alsmaar dichter het wassend water horen
als Venetië's leeuw log wiekend
traag zijn eeuwenoude nu natte nest vliedt
als de basiliek engelvleugelveilig de stad verlaat
en Antonio's brug vlot te water gaat
als Christofoor het Kind draagt
en Gij ten hemel vaart


Herlinda Vekemans is geboren in 1961 in België.
Ze studeerde Germaanse filologie in Leuven en in het Engelse Hull.
Ze werkt sinds 1984 aan het Interfacultair Instituut voor Levende Talen van de Koninklijke Universiteit Leuven.

Als kind schreef ze al wel kleine verhalen, maar toen was met name haar broer de dichter in wording.
Zij begon pas in 2001 met serieus dichten. De poëzie noemt zij ontnuchterd een weinig zachtzinnig monster, die haar leven totaal ontwricht heeft. Maar Herlinda, toch ook verlicht?
Schrijven is voor haar een moeizame strijd tegen de stille onwetendheid. Met haar taalkunst streelt ze de harde dingen van het leven, zoals het bijna ondraaglijke gemis van een verre geliefde.
Ze bemint de muzikale intensiteit van de lyriek.
Ze ontdekt echter meer en meer het niet-kunnen-weten, de onzekerheid van menselijke liefde en het bestaan op zich, de fragiliteit van lichaam en leven, het broze van ontmoetingen, dat liefde vaak wegglipt, ook het leed van mensen die geen kansen krijgen, onterecht afgeschreven worden.

Herlinda is beïnvloed door: Eliot, Auden, Yeats, Thomas, Plath, Rilke en Celan. Maar vooral door Engelse proza en essays. Ook de universele filosofie.

Ze publiceerde o.a. in: De Revisor, DW&Belfort, Poëziekrant, Parmentier, Rottend Staal, Nieuwzuid, EnErIs, Dighter.
In 2005 verscheen haar dichtdebuut 'Versneden' bij het Poëziecentrum, een zeer gedegen kolonie. In 'Versneden' trekt een schat aan kennis voorbij, maar het is bovenal een eerbetoon aan Eros als uiteindelijke kunstvervulling. Het woord 'snede' zit verborgen in 'versneden'. Al staat er op de voorflap een naakte man, het gaat met name om de vrouwelijke seksualiteitsbeleving en persoonlijk vind ik die veel poëtischer.
Ze legt te veel nadruk op de verbeelding van de plaatsgevonden erotiek, terwijl dat eigenlijks andersom moet zijn, ik denk dat ze dat stiekem ook wel bedoelt, maar door bittere teleurstellingen tot deze trieste slotsom is gekomen. Tragisch vereenzaamd tot een vergapend museumbezoek.

In 2006 verscheen haar tweede bundel 'Buiging', waarin ze geïnspireerd is door het leven en werk van de Russische componist Sjostakovitsj. Het is via zijn muziek gecreëerde poëzie. Zelf liet de componist zich door poëzie inspireren.

Momenteel is ze docente Engels aan de K.U. Leuven en ze geeft cursussen medisch en academisch Engels aan studenten en biomedisch onderzoekers.

Vijf jaar na haar tweede bundel kunnen we de derde bundel wel verwachten, het zal weer een complete verrassing opleveren, dat weet ik nu al, een verbijsterende metamorfose.

Herlinda Vekemans Ri Rialto (voor Gerard

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 4 stemmen 99