Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Arjan Witte: Staartbeen

Staartbeen

Deze tentoonstelling behoort al tot het verleden,
de vlucht naar voren is een startblok aan het been -
de hypotheek van Adam en Eva doorbelast met leenrecht.
Kerosine geeft de walm van duizend doden op een druppel
prehistorisch bloed.

De brug staat open
een afgevuld tankschip deint op
een junkie springt over
'Het zijn er vier op een dag,'zegt de wachter,'junkies,
zakenlui en laatst een huisvrouw zonder auto,
haast haast haast.'
En ik reis, kluif spijzen van gebeente,
draag informatie, goedkoper dan ooit.
De eeuwige sneeuw en loden gletsjers smeken:
'Neem toch afscheid, neem toch waardig afscheid!'

Ik groet oud zeer en bewijs de laatste eer
aan het ongeschonden lijk van de mammoet in het ijs.


Arjan Witte is geboren in 1961 te Utrecht, in het Anthonius-ziekenhuis, als dikke baby door graatmagere nonnen gekoesterd. Het gezin waarin hij opgroeide was orthodox-protestants, wat altijd een zware dobber is voor een dichter in de knop. Er was echter veel liefde voor de muziek en daar hield hij zich graag mee bezig, als escapade en uitlaatklep.
Als jongeling begon het quasi-positieve, schizofrene stroopgekleef van de hypocriete, bourgeois-kerkmensen hem al snel de keel uit te hangen. Zo luisterde hij stiekem naar The Beatles, terwijl om hem heen 'Wat vliedt of bezwijkt' werd uitgeschreeuwd.
Hij was enig kind en hij wilde of komiek of chirurg worden. Over zijn schooltijd zegt hij dat hij hasj dealde met de leraren en veel wilde feesten meemaakte. Hij spijbelde van de gymnastieklessen en aan gewichtige vieringen deed hij helemaal niet mee. Hij zat een aantal jaren met Erik de Jong (van Spinvis) in de klas. Hij treedt op als toetsenist van de band Spinvis.

Na de middelbare school deed hij de opleiding Personeel en Organisatie.
In 1995 verscheen zijn prozadebuut 'Rode zeep'. Dit handelt over het reilen en zeilen in de Utrechtse wijk Zuilen begin jaren tachtig, waar veel werkloosheid en criminaliteit heerste.

In 1996 kwam de roman 'Huurder' ('In de Knipscheer') en in 1998 verscheen zijn dichtdebuut 'Kikkerbloed' ('Kwadraat'). Met Tommy Wieringa was hij de oprichter van 'Vrijstaat Austerlitz' (1997-1999).
In 2001 is dat tijdschrift heropgericht als internettijdschrift.
Hij deed met Tommy optredens als het Donskoy ensemble.
In 2002 verscheen de roman 'Oswin, geboorte van een moraal' ('Passage'). Vier gedichten van hem staan in 'Sprong naar de sterren' van Ruben van Gogh.
Een baan van negen tot vijf ligt hem niet, zijn vrouw was lange tijd de kostwinner, terwijl hij hun kinderen verzorgde.
Hij is ook filmmaker, heftruckchauffeur, essayist, componist en jazz musicus.
Momenteel is hij zanger van de Arnhemse rock 'n' roll band 'Hank the Knife & the Jets'. Toen hij elf was, maakte hij Long Tall Ernie and the Shakers mee, vanaf toen stamt zijn voorliefde aangaande het rockleven. Hij was het vooral die zorgde voor de samenwerking van Spinvis met Simon Vinkenoog, wat resulteerde in de CD 'Ja!'.

Hij was spectaculair aanwezig op het Singel Singel Schrijfmasjien Festival en hij stond op Lowlands.

Zijn woonhuis staat in Duiven, onder Arnhem. Bundels maken de dichter niet, maar het zou toch leuk zijn als hij tussen de popconcerten door nog ruimte vindt voor het publiceren van een verse bundel.

Schrijver: Joanan Rutgers, 17 maart 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 3 stemmen 138



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)