Menselijke waarden.
Menselijke waarden.
Frans A. Viola, de schrijver van het boekje ‘Onder wiens gezag?’, vergelijkt de overheid uit de Openbaringen van Johannes met de huidige overheid en rekent af met de christelijke hiërarchie. Want onze G’d promoot wederkerigheid in plaats van rangen en standen. Hij was faliekant tegen heersers, want over de menselijke koning die de Hebreeën met veel gezeur opeisten omdat de heidenen die ook hadden, zei Hij: “Een koning zal je onderdrukken!”
Is het niet hopeloos dom dat een overheid meent dat geldgebrek de armen aan het werk zal helpen? Men schijnt geen rekening te houden met de psychologische kant van armoede en de bureaucratische drab waar doorheen gewroet moet worden. Omdat ik zelf aan de ‘onderkant’ leef en mensen ken die op dit financiele niveau leven, weet ik dat armoede kleine, meestal onzichtbare criminaliteit en gezonde creativiteit in de hand werkt. De mensen zijn boos en veroorloven zich illegale extra’s, wat ik ze niet kwalijk nemen kan. De gemeentelijke overheden ook vaak niet. Een overheid die onderdrukt, haalt het slechtste uit zijn onderdanen.
Toen de Hebreeuwse voorvader Jozef met zijn familie en met zijn vee op weg was naar een nieuw onderkomen, hield hij rekening met de kleinsten en de zwaksten zoals ouderen, kinderen en kleinvee. Logisch denken noem ik dat. De ‘naastenliefde’ is me te verheven verworden.
Het feit dat ik niets te klagen heb hier zo aan de onderkant van de zogeheten samenleving, wordt me niet in dank afgenomen. Maar ik voel me rijk als ik elke ochtend de druk gehaaste mensen van links naar rechts en in de namiddag van rechts naar links zie rijden voor een paar centen meter meer breedbeeld dan de buurman. Wat een gedoe om niks!
Ga eens lekker op je gat zitten beste mensen, want van een kleine duizend euro en minder kan een mens ruimschoots leven, boeken lezen, je eigen kinderen opvoeden en een beetje om je heen kijken. Maar het overheidje in ons stadje zegt dan: ja, dat kun jij, dat kan niet iedereen. En stopt me in het hokje ‘een aparte’. En ho ho als ik denk dat ik iets bijzonders ben, want dat is verwaand. En zo leef ik totaal anders dan iedereen in een spagaat tussen apart en niets bijzonders. Het is Qieneke maar, die werkloze. Alles wat de Moderne Mens enigszins tot last is, moet worden uitgeschakeld met psychologische en financiële wapens en ondertussen komen er steeds meer gekken bij.
Ik heb een paar oude boeken voor de dag gehaald, waaronder het bovengenoemde en ‘Werkende Waarden’ van André Bons en Raf Jansen, wier kritische blik op de zich ontwikkelende ingewikkelde totaal onoverzichtelijke economie mij aanspreekt. Want dit economische systeem draait uit op een wereldchaos waarin de mensen er rijp voor worden gemaakt om wanhopig te roepen om één Goede Leider. De Koning van de Aarde, de Koning van Welzijn en Geluk. En zij zullen hem aanbidden en dienen met blijdschap totdat hij zijn ware gezicht laat zien aan hen die Sinterklaas of Jezus Christus in hem zagen. Ja ‘zagen’, want dan is het écht te laat. Hij is de Messias niet!
En nú, ook nú zien de mensen, of ze nu geloven in G’d of niet, dat de fundamentele waarden van het mens-zijn stuk gaan. Vrouwen worden mannen, mannen veranderen in vrouwen, en te snel volwassen kinderen bezitten gewichtige agenda's. Ziende blind, gesteven in vastomlijnde open mind meningen, donderen we met de Nieuwe Tijd in groot gejuich de afgrond in.
Ondertussen blader ik in een gedichtenbundel uit 1994 van Judith Herzberg en citeer er hieronder één uit: 'Doen en Laten'.
Afwasmachine.
Aan mijn bestek
Adieu messen en vorken, ik was jullie nooit meer af.
Het is uit tussen ons. Geen toegewijd leuteren meer
tussen zachte doeken, ik stop jullie als lastige kindertjes
in een creche, ik ben blij dat ik jullie heb
o, ik zou jullie niet willen missen! Maar nooit
meer zullen jullie als bekenden door mijn handen gaan.
Handenbindertje! Voortaan zijn jullie vaat.
Hoor eens, we moeten redelijk zijn, het gaat niet aan
die conversaties na het ontbijt, hoe was de pap,
maakte het ei erg vlekkerig, is er niet al te hard
op je gebeten en was de rabarber verfrissend?
En het douwderideine lepeltje mijn deukje mijn
klein fijn mongooltje, moet jij ook door de molen?
O grote opscheplepel worden je kinderen nu voortaan
zonder aanzien des persoons door het water geslagen?
Wij moeten niet kinderachtig zijn. Warme sopjes
hebben hun tijd gehad. De wereld eist ons op
voor gewichtiger zaken. Mijn persoonlijkheid
bijvoorbeeld, moet nog worden ontplooid. Dat
kan natuurlijk niet met jullie, of met de kopjes.
Geplaatst in de categorie: economie
mensen
380
Geef je reactie op deze inzending: