Margreet Schouwenaar: Ik zal je

Ik zal je

Vandaag zal ik je vinden
in de wereld van de stad.
In ruiten, in rijen, in reppen
en meer, in jassen, op trappen,
met tassen. In alles wat ik zie
zie ik je. Hoe je uit mij loopt,
tot mij komt in middaglicht,
een vreemd gezicht. Ik zal je
treffen, raken, roepen. Zoals ik
je zie sta je. Je gezicht open,
je vingers verloren. Ik zal ze
voelen, vouwen, houden tegen
mijn hoopvol hart. Dat klopt,
eindelijk klopt nu ik sta waar
ik ben, schuchter op voeten
geschetst. Ik heb je gestroopt
van weg, van iets te wachten.
Ik heb je zoet belegd. Wie vindt
maakt terecht. Ik zeg je, waar
jij staat besta ik echt.


Margaretha Petronella Hendrika Schouwenaar is geboren in 1955 te Schagen. Toen ze drie was, verhuisde ze naar Alkmaar.
Als kind schreef ze al verhaaltjes en haar moeder vertelde ook verhaaltjes. Verder groeide ze op in een niet op cultuur gericht gezin.
Ze ging naar de Middelbare Meisjes School in Bergen en daar was gelukkig veel creativiteit. Ze hield van Boutens en Bloem.

In 1991 was ze genomineerd voor de Cees Buddinghprijs vanwege vier gedichten in De Revisor.
In 1992 verscheen haar debuutbundel 'De drempel die vertrek is'.
In 1995 verscheen 'Bezijden tijd', in 1997 'Van tijd het dood gewicht', in 2000 'Talen naar de val', in 2003 'Van het woord Ah', in 2005 'Valtijd' en in 2008 'Wegen om te Komen'.
Alle dichtbundels verschenen bij uitgeverij Querido.
Ze heeft o.a. gepubliceerd in Tirade, de Poëziekrant en Het Liegend Konijn.
Ook staat werk van haar in diverse verzamelbundels, o.a. in 'Vrouwen dichten anders' en 'De 100 beste gedichten van 2000'.

Ze is ook kinderboekenschrijfster, zo schreef ze 'Stinkertje Stout' en 'Gas geven Gijs'.

In 2009 volgde ze Joost Zwagerman op als stadsdichteres van Alkmaar. Ze introduceerde 'De eenzame uitvaart' in Alkmaar, ze richtte een dichtersgilde op en ze regelde een poëzieroute voor kinderen in de binnenstad. Op de Friesche Brug is een gedicht van haar in graniet geplaatst.

Ze wordt vergeleken met Gerrit Kouwenaar.

Ze studeerde Andragogiek in Amsterdam en ze heeft lesbevoegdheid voor godsdienstonderwijs.
Ze ging twee jaar naar de toneelschool en ze richtte een speltheater op.

Piet Gerbrandy beschuldigde haar ooit nogal vals van plagiaat.

Ze is perfectionistisch ingesteld, zoals veel vrouwen en ze is een ware doorzetter.

In 2010 verscheen haar eerste kinderdichtbundel 'Voor het slapen wordt het langzaam donker'.

Met haar man kreeg ze twee dochters, Hannah en Rozelotte. Momenteel wonen ze in Heiloo.
Ze is drie dagen in de week lerares van de afdeling Opleiding Leraren Basisonderwijs van Hogeschool Inholland. Ze heeft een hoog-vrouwelijke schooljufstem.

Tot besluit een prachtige, poëtische zin over haar verlangen en gemis:

'Kom, kus mijn nood. Mijn vlezige omstandigheid. Ik maak mij op voor al wat niet neer kwam'.

Margreet Schouwenaar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 186