Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Hedwig Baartman: Gestrand

Gestrand

Onder jouw wolkendeken van ochtendroze suikerspinnen
vliegen uilskuikens.
Vroege vogels omhuld door een lieflijk gebrom ontdekken
iedere dag opnieuw de haast,
de herrie, het supersonischsnelle draaien van de wielen.

Noem me geen verrader nu ik dit zeg,
ik heb immers zelf geen vaste grond onder mijn voeten.
En ik hou van je ook al zijn mijn woorden van nepmetaal.

Ik heb je lief en zal je nooit verlaten.
Ik weet het want de zee heeft honderd monden die me
vertellen dat ik
snurk in mijn slaap en dan zacht je naam roep
tussen twee adempozen door.
Ik kus je, mijn deinende onverwoestbare land dat zich
steeds weer terugtrekt en opnieuw uitstrekt.

Nee, ik ben geen verrader.
Liefde is soms nou eenmaal een jonge zeehond op het strand.


Hedwig Baartman is geboren in 1976. Ze is nu 34 jaar en ze woont in Haren. Ze is mooi om te zien en innemend, maar uiterlijke schoonheid gaat voorbij, daarom is innerlijke schoonheid veel belangrijker, al wil het oog ook wat, zo men zegt.
Ze was aanwezig op verschillende festivals met het voordragen van gedichten en korte verhalen. Ook is ze presentatrice en interviewer van literaire shows en radioprogramma's bij Haren FM.

In 2009 verscheen haar debuutroman 'Offerschaap' bij uitgeverij Passage. Het boek werd gepresenteerd in Kaap Hoorn, een Gronings café.
De roman gaat over Jiri, die een ontwikkelingsstoornis heeft, waardoor hij het op school niet redt, tevens groeit hij noodlottig genoeg op binnen een gezin vol godsdienstwaanzin. Hij wordt geslagen en in een kast opgesloten en een maffe dominee moest bij hem de duivel uitdrijven, terwijl die toch meer in de ouders zat. Jiri houdt alleen nog maar van de zeventienjarige Izebel, wat hoopgevend lijkt. Ze wil hem redden, want ze is zwaar zoekende en hij is zwaar beschadigd. Het eindigt tragisch.

Hedwig is lid van De Dichtclub, die iedere maand bijeenkomt in café Marleen te Groningen. De club telt elf leden, maar dat zal wel variëren. Ze treden dan voor elkaar op met nieuwe gedichten, onder het genot van alcoholische versnaperingen. Zij gebruikt vaak een synthesizer, een soort elektrische piano.
De dichtbundel 'Liefde is soms nou eenmaal een jonge zeehond op het strand', waarvan hierboven het hartverwarmende titelgedicht, bestaat volgens mij wel, maar ik hou een slag om de arm, daar er zeer weinig biografische gegevens over haar bekend zijn. Jammer, want ik ben altijd nieuwsgierig naar de mens achter de dichteres.
Haar stem klinkt heel (daad)krachtig, glashelder, vrouwelijk en licht hilarisch. Ze is gelukkig nog tamelijk jong, dus kunnen we nog veel van haar verwachten.

Schrijver: Joanan Rutgers, 16 april 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

1.5 met 6 stemmen 112



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)