Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Emma Burns: Poging dertig

Poging dertig

Stel dat ik je thee aanbied, waarna een van ons vol
ongemak op het verste kussen van de bank over het weer
begint na een eerste stilte, die later zo waardevol wordt
misschien, als ik dan om je grapjes lach, veel te terloops
je been aanraak, waar jij dan rood van wordt en ik nog wat
feromonen mors, waarmee etappe twee toch echt van start
zal gaan, kunnen we kiezen voor verlegenheid of voor het
verfrommelde condoom, dat nog net niet over datum is
in je portemonnee of we kunnen kiezen voor een kopje thee
omdat ongeveer dan het water kookt, stel dat ik de thee
inschenk, waarna we dankbaar lachen om te hete kopjes
na stilte thee en dan eens niét naar je sterrenbeeld
vraag of over onverwerkte trauma's begin, als bij jou
het zweet dan uitbreekt om de juiste reden en we na een
kwartiertje zenuwen wild en lustig van elkaars afmetingen
gaan weten, wordt het toch nog gezellig misschien.


Emma Burns is geboren in 1980 te Breda. Ze is de mooie dochter van een Britse straatmuzikant en een Nederlandse kunstenaar.
Vanaf haar veertiende verbleef ze in diverse opvangtehuizen en in één daarvan schreef ze aan een keukentafel haar eerste gedicht 'In leven blijven'.
Overleven is wel een grondmotto van haar.
Ze won met dit gedicht een wedstrijd van Kunstbende, later werd ze zelf jurylid van deze organisatie.
Ze voelde zich al wees voor haar geboorte, zoals ze zelf dichtte.
Ze groeide op in het prachtige Middelburg en ze woont momenteel in de kustplaats Vlissingen.

In 1999 (ze was toen 19) werd haar dochter Maya geboren. Dat verklaart enigszins haar literaire stilzwijgen tot 2006. Toen begon het toch weer hevig te kriebelen bij haar.
Ze publiceerde vanaf 2006 o.a. in het Hollands Maandblad, Krakatau, Tirade, De Revisor, De Blauwe Engel, Ballustrada en Komkommer & Kwel. Dit is knap werk voor een jonge dichteres. Haar werk verscheen tevens in diverse verzamelbundels.
Ze won jury- en publieksprijzen met poetryslam, bij Festina Lente en Slamzeist. Bij Slamersfoort won ze de voorronde, waarna ze verder niet kwam opdagen.
Enige grilligheid, wispelturigheid en destructiviteit is eigen aan haar, gecombineerd met bindingsonmacht.
Ze kreeg in 2006/2007 een aanvullend honorarium van het Hollands Maandblad.

In 2010 begon ze muziekpoëzie te maken samen met de gitarist H.J. Vader. Ze treden her en der in ons land op.
In maart 2011 ontving ze de Hollands Maandblad Schrijversbeurs (2000 euro).
Ze werkte aan haar dichtbundeldebuut 'Zware kost aan Zee', maar of die is uitgegeven betwijfel ik.
Het botert op een of andere manier niet tussen haar en uitgevers, behalve dan De Contrabas.

Ze draagt voor uit haar hoofd, terwijl ze als in trance heen en weer wiegt. Ze weet als een poëtisch heksje hoe ze kan bezweren met haar toonhoogte en ritme tijdens voordrachten. Ze heeft haar vrouwelijke, onweerstaanbare schoonheid mee. Haar stem is aanvankelijk wat ijl en overhaast, later na gewenning melodieus, heel zwoel, fel en fruitig, zelfs guitig.
Emma brandt van de poëtische passie en zij is nog lang niet opgebrand, ze gaat nog veel hoger opvlammen!

Schrijver: Joanan Rutgers, 19 april 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.3 met 15 stemmen 531



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)