Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Voorbij dualisme

Dualisme is denken in goed en kwaad. Denken dat sommige dingen goed zijn en andere dingen kwaadaardig. Geloven in God en de duivel. Dit gegeven is door vele kerkstromingen verspreid en aangedikt, met grote nadelige gevolgen van dien, oorlogen en moorden, zware vernederingen en uitsluitingen. De grote psychiater Carl Jung attendeerde ons op de godheid Abraxas, waarin het goede en het zogenaamd slechte in elkaar verweven werd tot één positief geheel. Het is niet altijd zwart-wit-denken wat waarheid is, integendeel, het draait om de Eenheid tussen alle mensen en goddelijke energieën. In de oerchristelijke tradities, denk aan de Essenen, waar Jezus is opgeleid, was er al sprake van het eenheidsgevoel, dat allen en alles met elkaar verbonden zijn, dat het slechte vaak schijnbaar slecht is en het goede vaak schijnbaar goed. Wie die diepzinnigheid weet te doorzien, is al hard op weg naar de verlichting. Amerikaans denken is ook vaak zwart-wit, de goeden tegen de slechten, maar zoiets bestaat absoluut niet, is een opgeklopte emotie, die geheid spaak loopt. Het is zelfs heel primitief en gewelddadig om zo te denken. De Dalai Lama maakt zich ook hard voor de Eenheid en dat is niet zomaar iemand, maar een oerwijze geestesleraar. Mijn meest geliefde, laatste minnares was in een Italiaans, alwijs samenwoningsproject, waar nog steeds strijd wordt geleverd tussen goed en kwaad, wat ik maar amper kan begrijpen voor een idealistisch kamp. 'Waarschijnlijk ben jij dan al verder dan mij!', zei mijn meest geliefde vrouw. Dat deed me pijn, want dat wilde ik niet zijn, ik wilde haar op mijn niveau gelijkschakelen, dacht dat ze dat wel kon, maar ze wees me uiteindelijk grofweg af omwille van haar dualistische denken, wat de wortels had gemaakt in haar streng-Hervormde achtergrond, dat smerige protestantisme, dat mensenzielen kapot splijt, genadeloos uiteenrukt, voor altijd verpest en ongelukkig maakt. Ik kan gerust stellen dat veel liefde kapotgemaakt is/wordt door godsdienstwaanzin, de zwaar-nare gevolgen daarvan en het zielsziekmakende daarvan. God is liefde en niet mensvernietigend! Dat hebben de mensen ervan gemaakt. Dé rotmensen! De smerige dualisten! Christus Jezus was geen dualist, dat is wel duidelijk, gezien zijn voorliefde voor hoeren, tollenaars en allerlei verschoppelingen. Hij was een Egyptische ingewijde in de magie van die tijd en Hij wist hoe Hij met een sterk hasjmengsel drie dagen schijndood kon blijven. Zijn Eenheidsbeleving was/is universeel. Liefde voor iedereen, het maakt niet uit hoe diegene door de mensen veracht werd, juist daarom hield/houdt hij nog meer van hem/haar! Na eindeloze boeken over spiritualiteit te hebben gelezen, is het mij echt wel duidelijk, dat we in wezen allemaal van elkaar houden, maar oppervlakkige, dualistische toestanden verhinderen dat. Ik heb persoonlijk een kundalini-ervaring ondergaan, waardoor het Ene Licht nog meer tot mij is gekomen. Belangrijk is mijn Christus-verschijning, toen ik zeventien was, de Eenheidsliefde die ik toen ervaren heb, raak ik godzijdank nooit meer kwijt. De mislukking van mijn laatste liefdesaffaire heeft ook alles te maken met haar geloof in dualisme, hoezeer ik ook mijn best deed om haar in te wijden in de Eenheidsgedachte, ze dacht heel onterecht dat ik tegen haar was! Terwijl ik altijd zielsveel van haar gehouden heb en nog hou, ondanks de rare fratsen, gezien de liefdespijn. Richard Bach schreef 'Een' na 'Jonathan Seagull', was blijkbaar ook op de hoogte. De strijd tussen goed en kwaad is voorbij, al blijven velen er nog in vaststeken, er zijn steeds meer mensen die voor de Eenheidswetenschap kiezen en het ook ten diepste beleven. Heel jammer dat ik mijn laatste geliefde niet kon overtuigen, tenminste tot nu toe dan hé. Ik zal alles op alles zetten om haar ziel met mijn ziel te verbinden, uit pure liefde voor haar. We komen allemaal voort uit één Schepper, meer Vrouw dan Man, dat is op zich al reden genoeg om in de Eenheid te geloven! Dualisme/tweestrijd is een levensbedreigende dwaalleer, die de Liefde doodt!

Schrijver: Joanan Rutgers, 31 maart 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 1 stemmen 121



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)