Herman Leenders: De brug

De brug

Als je onder de brug van Beernem rijdt
steek dan je hand even op
naar de verdoolde mannen die daar staan.

Wees niet bang dat ze een steen door je ruit gooien.
Het zijn papieren vogels.
Vrees niet dat ze je achtervolgen.
Ze zien iedereen terugkomen.

Schrik niet als ze je nummerplaat noteren
of het gezelschap van een vrouw.
Er is niemand die gelooft wat ze beweren.

Wees niet te hoogmoedig omdat jij een doel hebt
en een auto om er heen te rijden
warmte en gezelligheid.

Zij staan in de regen
en jij slaat
de zonneklep naar beneden.


Herman Leenders is geboren in 1960 te Brugge.
Hij studeerde Germaanse filologie.
Hij publiceerde in vele literaire tijdschriften.
In 1982 verscheen zijn dichtbundeldebuut 'Mijn landschap, een beeldinventaris' (De Yang-poëziereeks).
Van 1983 tot 1991 woonde hij in Adegem.
Tien jaar na zijn debuutbundel verscheen 'Ogentroost' bij de Arbeiderspers. In 1993 werd 'Ogentroost' bekroond met de C. Buddingh' prijs, de Hugues C. Pernathprijs en de prijs van de provincie West-Vlaanderen.
In 1994 verscheen 'Het mennegat', een verhalenbundel over de tegenstelling tussen het leven in de stad en dat op het platteland.
In 1995 verscheen de bundel 'Landlopen'.
Sinds 1996 woont hij in Kanegem.

Hij zegt dat poëzie niet de echte werkelijkheid kan verwoorden, dat zij het hoogstens liegt. Hij heeft dan ook een haat-liefdeverhouding met de poëzie. Misschien moet hij eerst accepteren dat wij als mensen niet volmaakt zijn en dat de woordkunst dat per definitie ook nooit zal zijn, alleen volmaakt in onvolmaaktheid, dat versoepelt de creativiteitsprocessen enorm.
In 2000 verscheen 'Speelgoed', dat handelt over menselijke relaties, mensen voelen zich vaak mishandeld als speelgoed, als willoze pionnen, die voor joker gezet worden met hun eenzame gestuntel, onbegrepen en ontoereikend.
In 2005 verscheen zijn romandebuut 'De echtbreukeling', over de genadeloze ineenstorting van een huwelijk dat scherp onder een vergrootglas gelegd.

In 2007 maakte hij met zijn vriendin Jeanette een rondreis door Marokko, rondom Marrakesh en een deel Algerije in.
In 2008 verscheen de bundel 'Vervalsingen', die weer gaat over de onechtheid van poëzie.
In 2009 werd hij genomineerd voor de Herman De Coninckprijs voor zijn gedicht 'De archeologie van het hart' (een prijs die overigens bij Peter Verhelst terecht kwam). De Coninck schreef dat Leenders volmaakte zinnen kan neerzetten en dat hij schrijft vanuit een visuele rijkdom. Hij sluipt als een roofdier rond en slaat dan ineens toe.
Zijn stem klinkt warm, duidelijk, typisch Belgisch, ietwat donker en serieus.
De rode draad in zijn werk is de leegheid van het drukke, oppervlakkige burgerbestaan en de esthetische reinheid van de poëzie en de verbeeldingskracht.

'Gelukkig de huizen waar de liefde woont en de auto's buiten slapen, waar het naar hutsepot ruikt, man en vrouw in de nacht vernesteld raken, 's morgens krabt zij het ijs van zijn ruiten, asemt een wak, staat hem uit te wuiven op het trottoir, de bedkruiken wiegend onder haar kamerjas'.

Herman Leenders De b De brug

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 140