Tommy Wieringa: Lehmanns dans

Lehmanns dans

Zijn verzameling Gedichten 1939 -
leest bij leven al als nagelaten
Zoals hij daar ook staat: kartelig,
bijna dood, niet zonder zijn publiek te haten

Hij zegt een paar woorden nog
daar wil ik het bij laten
u kunt nu dansen als u dansen kan
ik bracht daarvoor zelf de platen

Zijn publiek vanaf het eerste uur
zet zich knarsend in beweging
Hij danst alleen met haar
zoals dat al sinds eeuwen ging

Zo hun zolen horen slepen
over almaar dunner ijs
van ver zijn stem gehoord die zei:
Wij dansen sinds Parijs

Tommy Wieringa is geboren in 1967 te Goor.
Hij was twee toen hij vertrok naar de Nederlandse Antillen. Zijn vader kreeg daar een baan als onderwijzer. In de vakanties gingen ze per boot naar Venezuela of Colombia. Het was een eenzaam, maar langdurig geluk, zegt hij. Toen hij zes was, reisde zijn moeder enkele weken alleen door Suriname en Frans Guyana.
Door de hippietijd kreeg hij een hekel aan overspel.
Zijn latere reis- en zwerfgedrag is op de Antillen ontstaan.
Toen hij tien was gingen ze terug naar Twente, met een grote cultuurschok als gevolg; hij vond Holland een 'koude, treurige hel', depressie veroorzakend.
Toen hij twaalf was gingen zijn ouders uit elkaar. De rechter besloot dat hij en zijn zussen bij de moeder en haar nieuwe vriend gingen wonen. Na één nacht ging hij bij zijn vader wonen in een ruime boerderij, omdat hij het onrechtvaardig vond voor hem. Hij zat op een Vrije School en hij ging lekker blowen. Hij haat de antroposofen nu, noemt ze een racistische sekte.
Hij las heel veel en zijn schrijven werd een wapen, een machtsmiddel.
Hij reisde veel, pas toen hij 33 was ging hij zich settelen in Nederland. Hij woont momenteel met zijn vrouw en dochter in een dorpje even boven Amsterdam. Ze bewonen daar een boerderij.

In 1995 verscheen zijn romandebuut 'Dormantique's manco' en in 1997 'Amok'. Hij was mede-oprichter van 'Vrijstaat Austerlitz', tezamen met Arjan Witte. Vier nummers in bladvorm, één online. Ik kan me herinneren, dat ik ook nog wat opgestuurd heb.
Hij zat in de muziekgroep 'Donskoy', waar hij poëzie met muziek mixte.
Hij schreef het scenario voor de korte film 'Laatste wolf'.
Hij publiceerde o.a. in: De Rottend Staal Nieuwsbrief, De Opkamer en enkele bloemlezingen.

Hij studeerde geschiedenis aan de Rijksuniversiteit van Groningen en later journalistiek aan de School voor Journalistiek te Utrecht.
Hij was Turbo-aanstekerverkoper op de markt en lokettist bij de NS.

In 2002 verscheen 'Alles over Tristan', een psychologische roman, die bekroond werd met de Halewijnprijs.
In 2006 brak hij pas echt goed door met 'Joe Speedboot'; deze roman werd bekroond met de F. Bordewijkprijs, de Magazijn La Vie en Rose Prijs en de Tzumprijs 2006.
In datzelfde jaar verscheen de verhalenbundel 'Ik was nooit in Isfahaan'. In 2007 verscheen 'De dynamica van de begeerte', over de grote rol van pornografie in onze tijd.
In 2009 verscheen 'Caesarion', dat genomineerd werd voor de AKO Literatuurprijs.
In 2010 verscheen 'Ga niet naar zee', autobiografische verhalen.

Hij schreef voor De Volkskrant, NRC, Vrij Nederland, Rails, Nautique en Hollands Diep. Hij is columnist voor De Pers. Hij trad op bij: Crossing Border, Winterschrift, Double Talk, De Nachten, Lowlands en Double Talk.

Hij is een groot bewonderaar van de Russische schrijver Isaak Babel, die vanwege vermeende spionage de doodstraf kreeg.

Tommy leeft van zijn pen, als journalist en als schrijver en hij geeft vaak lezingen en colleges op wereldwijde universiteiten. Zijn ouders zijn kosmopolitische handelaars geworden; zijn vader in oud speelgoed en zijn moeder in zilverwerk. En hij in schrijfwerk zeg maar. Zijn werk is in vele talen vertaald.

Tommy Wieringa Lehma Lehmanns dans

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 187