Jacoline de Heer: Vel over been...
Vel over been staan bomen te lachen
Vil geen vis aan de rand van de rivier, een man liep het water in, het touw van zijn krabpot was gebroken,
ze vonden hem terug in drie krokodillen.
Hier zijn gezichten verweerd door zon en altijd wind,
die waait over veranda's met versleten banken,
waar de man rondrijdt op zijn rommelige erf,
zijn motor opjaagt op het grasveld, langs palmboom,
golfplaat, buideldier.
Het duurt de schemer maar een knippering van het oog,
liggen half gezonken boten weg te teren,
worden autowrakken met rust gelaten.
En in de supermarkt de kauwgumkauwende Aboriginals
met hun ontheemde smaakpapillen, hun tassen vol chips en cola. Ze nemen de bus naar Cairns, langs velden met
termieten, ze zijn onderweg naar het
'Festival voor inheemse culturen'.
De dansgroep met de rommelige performance,
de inheemse in de rolstoel die de maat aangeeft,
de schaamte wanneer een rieten rokje loslaat,
de beschilderde borsten als leeggelopen ballonnen.
En de toeristen met hun camera's, hun hebberigheid,
hun wil alles aan te raken.
Jacoline de Heer is geboren in 1982, ik vermoed in Dordrecht, waar ze ook op de Dominee J. Polyanderschool zat.
Ze studeerde aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg.
Ze maakt beeldende kunst, met name schilderijen.
Ze trad op tijdens het festival Onbederf'lijk Vers, de poëziemiddag Dichter bij Baban (Utrecht) en de Nacht van de Jonge Dordtse dichters.
Ze won literaire prijzen bij o.a. Write Now Rotterdam 2003, de Nijmeegse Literatuurwedstrijd en de Poëziewedstrijd van de bibliotheek Groningen.
Ze geeft deeltijds les aan een middelbare school, het Insula College. Ze geeft Kunstvakken en ze confronteert haar leerlingen met hun eigen kijk op kunst en ze vraagt hen hoe ze zich een wereld zonder kunst voorstellen. Sommigen kiezen haar vak in hun eindexamenpakket. Ze helpt hen met het maken van eigen kunstwerken.
Ze werkt één dag per week in haar eigen atelier.
Haar inspiratie haalt ze voornamelijk uit scherpe observaties. Ze schildert bijvoorbeeld groepsportretten, gebaseerd op mensengezichten, die ze op straat tegenkomt.
Ze noemt haar gedichten filmische gedichten, omdat ze in beelden denkt en het als zodanig opschrijft. Dit klopt, je ziet als het ware een poëtische film voor je. Ze schrijft haar poëzie vaak 's avonds en aan ideeën geen gebrek. Ze poogt met haar poëzie grip te krijgen op de woelige wereld en ze wil de werkelijkheid ontrafelen en onder een microscoop leggen.
Haar stem klinkt helder, krachtig en serieus. 'Bead the Poetry' organiseerde ze samen met de dichter Peter van der Linden, die net als zij lid is van de Dordtse Dichtkring. Op een podium verschenen dichters, rappers en poetryslammers. Ze is opgetreden in de Stadsbibliotheek, eerder deden Rutger Kopland en Jan Kleefstra dat.
Ze deed in 2009 mee met de race om het vierjarige stadsdichterschap, maar dat werd door Marieke van Leeuwen (ook van de Dordtse Dichtkring) gewonnen. Teveel kwaliteit kan in sommige gevallen nadelig werken.
In 2011 verscheen 'Aanwijzingen voor de schepper', gedichten van dichters uit Dordrecht (12 euro).
Soms treden de Dordtse dichters op, dat is dan in café 'De Vreemde Eend'. Ze won de gedeelde plek 4 t/m 10 van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd. Dat is die nogal overdreven prijs, waarvoor je voor één gedicht 10.000 euro kunt winnen.
Jacolines debuutbundel is nog niet verschenen, maar dat gaat zeker gebeuren, want haar authentieke kwaliteit staat buiten kijf.
Geplaatst in de categorie: literatuur
Jacoline de Heer
128
Geef je reactie op deze inzending: