Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Charles Ducal: Impasse

Impasse

Zo vond de vrouw haar man, de dichter:
gehurkt in het bad, het hoofd geklemd
tussen de knieën, alleen met zichzelf,
het oude vlees, de verschrompelde stichter

van haar geluk. Zij zag hoe gebogen,
hoe naakt en menselijk buiten de taal.
De warmte wolkte, vrede zong uit de kraan.
Dit, dacht zij, kon hij dit maar verwoorden...

Hij zag haar niet, rook zijn zweet,
keek naar zijn lid in het stijgende water.
Het water was heter dan hij kon verdragen.
Hij haatte. De vrouw had hij lief.

F.P.J. (Frans) Dumortier is geboren in 1952 te Leuven.
Zijn pseudoniem is Charles Ducal.
Hij komt uit een boerengezin en hij zat in een internaat. Hij studeerde aan de Universiteit te Leuven, Faculteit Wijsbegeerte en Letteren, Germaanse talen. Als student was hij een actief en radicaal lid van de linkse studentenbeweging.
Vanaf 1976 werd hij leraar Nederlands in het Sint-Albertuscollege te Haasrode. Hij is er nog steeds leraar en hij woont in Kessel-Lo.
In 1987 stond hij in de verzamelbundel 'Twist met ons', waarin hij voor de dag kwam als een van de postmoderne dichters.
Tegenwoordig heeft hij het postmodernisme vaarwel gezegd, al blijft hij er hoe dan ook aan verbonden.
In 1987 verscheen zijn dichtbundeldebuut 'Het huwelijk'. Zijn vrouw verschijnt zo af en toe in zijn gedichten.
In 1989 verscheen de bundel 'De hertog en ik', die bekroond werd met de Prijs van de Vlaamse Gids en de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs.
In 1992 verscheen de verhalenbundel 'De meesterknecht'.
In 1993 stond hij in de bloemlezing 'Plejade' en hij schreef met Kamiel Vanhole 'Over de voorrang van rechts', over democratie en racisme, tegen de opkomst van extreemrechts.
In 1994 verscheen de bundel 'Moedertaal', waarvoor hij de Prijs voor Letterkunde van de Vlaamse Provincies ontving en als bonus nog de Guido Gezelleprijs.
In 1998 verscheen 'Naar de aarde'.
Toen was het een aantal jaren radiostilte, totdat hij in 2006 met 'In inkt gewassen' voor de dag kwam. Deze bundel ging minder over hemzelf en meer over de wijdse buitenwereld. Hij had in die acht jaar tussenruimte zijn blik verruimd.
Hij was in 2006 aanwezig bij de Nacht van de Poëzie, in 1989 ook al.
Hij schrijft wat cynisch en hij weet nare, beklemmende gevoelens op te wekken, zonder dat het echt vervelend is. Zijn somberheid moet je als lezer ook niet te letterlijk nemen, anders ga je eronder door, verlies je je glimlach voor altijd.
Hij hanteert een vrijwel altijd vaste vorm. Dat schenkt hem houvast. Wat mij betreft mag dat wel wat losser.
Zijn thema's zijn: de botsingen tussen fantasie en realiteit, zijn jeugd op het platteland, de relatie tussen man en vrouw.

In 'Gaza. Geschiedenis van de Palestijnse tragedie' (met Lucas Catherine) staat zijn gedichtencyclus 'Na Auschwitz'.
In 2009 verscheen zijn tot nu toe laatste dichtbundel 'Toegedekt met een liedje' (uitgeverij Atlas); hiervoor ontving hij de Karel van de Woestijneprijs. Het is opgedragen aan een overleden vriend. De cover is zeer mooi, je ziet een deels zwarte BH rondom een zachte vrouwenborst. Het mooie van de foto is dat het ook een zwarte slip suggereert. Sublieme trucage.
Hij schreef het Gedichtendagessay 2010 'Alle poëzie dateert van vandaag'. Hij wil vooral in de fantasiewereld werken, zonder zichzelf leeg te zuigen, op te branden, als een wijze nar, schijnbaar raaskallend en dwaze mimiek vertonend.

'Er is geen poëzie in een te helder leven, in zuivere spiegels zit geen gat, waardoor men in de afgrond stapt en in het woord valt, woest en ledig'

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 juni 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)