Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Patty Scholten: De scheiding

De scheiding

Ik ga de dieren in de Zoo vertellen
dat H. na dertig jaar is weggegaan.
De neushoorn kijkt me medelijdend aan,
de dwergnijlpaarden blazen troostend bellen

- verbeeld ik me. Ook dieren vormen stellen,
gearrangeerd door baas voor onderdaan.
Zou tweemaal levenslang hier beter gaan?
Ik vraag het aan de panters en gazellen.

De panters tijgeren achter hun muren
eenzelfde route, slijten zich een kloof
tussen de onverdraaglijk lege uren.

Geen antwoord. Ik ben in mezelf aan 't praten,
loop doelloos langs de tralies en verdoof
mezelf met opgewekte opiaten.


Patricia Cecilia (Patty) Klein is geboren in 1946 te Den Haag, maar ze groeide op in Amsterdam.
Van 1958 tot 1964 zat ze op een nonnenschool/Middelbare Meisjes School in Amsterdam-West.
Ze schreef al gedichten toen ze zeven was en in 1960 publiceerde ze gedichten in jeugdbladen en in de jeugdrubriek van de NRC.
Ze werkte tijdens haar middelbare schooltijd als vrijwilliger voor Artis, ze ging dieren voederen in het reptielenhuis, vanaf haar zestiende. Dieren zijn haar grootste passie, naast de lyriek. De dieren van Artis hebben haar zeker geïnspireerd, er zitten daar heel wat muzen van haar gevangen.

Van 1964 tot 1966 studeerde ze biologie aan de universiteit van Amsterdam. Daarna ging ze bij de Toonder Studio's werken als stripschrijfster voor de Donald Duck, Okki, Taptoe, Pep, Sjors, Eppo, Tina (las ik als jongen ook graag!) en het Suske en Wiske Weekblad. Dit deed ze zeker tot 1977 en ze schreef scenario's voor bekende striptekenaars.
Na haar lange stripavonturen begon ze op haar 45-ste weer te dichten. In 1992 ontving ze de Plantage Poëzieprijs en de Zeister Poëzieprijs, ook publiceerde ze in De Tweede Ronde.

In 1995 verscheen haar dichtbundeldebuut 'Het dagjesdier' en sindsdien publiceerde ze als Patty Scholten, de achternaam van haar echtgenoot. Een debuut op je 49-ste, dat is heel laat, en de bundel werd genomineerd voor de VSB-Poëzieprijs.
In 1997 verscheen 'Ongekuste kikkers', die eveneens genomineerd werd voor de VSB-Poëzieprijs. Veel gedichten van haar gaan over dieren, ook wel Zoogedichten genoemd. Ze schrijft to the point, hilarisch, rauw, rijmend en kras. Soms Kees Stip-achtig, light verse, maar literair diepgaand, let op, ik zeg niet het allerdiepste, maar dat is ook niet altijd een must voor hartverwarmende, zielsverkwikkende poëzie.
In 1998 trad ze op tijdens de Nacht van de Poëzie.
In 1999 werd haar bundel 'Traliedieren' vertaald in het Engels.
In 2000 ontving ze een reisbeurs naar Ambon van het Fonds voor de Letteren, 'Een tuil zeeanemonen' werd genomineerd voor de VSB-Poëzieprijs en ze ontving de Kees Stip-Prijs voor al haar literaire werk.
In 2002 gaf ze vier maanden poëzieles aan de Universiteit Ann Arbor in Michichan, ze werd lerares aan de Schrijversvakschool te Amsterdam en ze kreeg een reisbeurs voor Tanzania.
In 2004 werd ze lerares aan de Volksuniversiteit van Arnhem en 'Bizonvoeten' verscheen.
In 2005 werd ze genomineerd voor de Dichter des Vaderlands.
In 2006 verscheen 'Looiedetten'.
In 2009 verscheen 'Noem mij dier' en ze meent die titel ook, want we zijn qua emoties niet veel anders dan de dieren, vindt zij. Maar dieren hebben geen ziel, ze zijn niet eeuwig, mensen wel, al geloven anderen dat dieren wel een ziel hebben en dat ze zelfs een dier geweest zijn of kunnen worden. Zouden spirituele krachtdieren niet gewoon herinneringen aan vorige dierenlevens kunnen zijn? Sommigen geloven niet eens in de ziel, tja, dan blijft er weinig stof tot debatteren over. Dan zie ik overal roofdieren, zoogdieren, vissen, vogels en reptielen in menselijke gedaante.


Patty doet soms een jaar over één gedicht, wat ik wel heel uitzonderlijk vind.
In 2011 verscheen haar biografie in sonnetvorm 'De ziel is een pannenkoek'. Geen zielsdiepe opmerking, volgens mij, want de ziel is nu juist niet aardegebonden, wat ei, melk en meel wel zijn of wil ze de ziel hier belachelijk maken? Waar je geen kennis over hebt, behoor je ook geen oordeel over te vellen, want dat ontaardt vaak in gemakzuchtig weggummen. Een schokkend detail uit haar 'biografie': haar grote liefde bleek achteraf gezien een berucht SS'er geweest te zijn! Het lijkt mij vreselijk om daar achter te zijn gekomen, geen wonder dat ze steeds weer naar de dierenwereld terugkeert, daar heeft wreedheid tenminste nog een levensbehoeftige functie, is het niet louter doden om het doden, sadisme om het sadisme.
Haar stem klinkt minder enthousiast dan haar woorden, monotoon, maar wel olijk, te keurig voor haar eigen gedichten, dichten kan ze als de beste, voordragen als een mindere.

'Wij mussen paren tienmaal daags en dus krijgt u meer tijd voor de liefde, lekker kroelen. Volg assertiviteitstraining bij mus! Uw domme eerzucht moet worden verdreven. U dient zich helemaal een mus te voelen: dus klein en grauw zijn, groots en bont uw leven'

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 juni 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.5 met 2 stemmen 215



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)