Nanne Nauta: Verlos ons van het hoge
Verlos ons van het hoge
Verlos ons van het hoge
O Heer, verlos ons van zijn toorn,
die egocentische pik van Uw rechterhand.
Utrecht, sloop die stomme paal! Deze toren zonder
kloten, deze voodoo van een jaloerse monnik heeft je als
plek gefixeerd, vastgepind en voor eeuwen klein gehouden.
De spits scoort niet uit zijn zicht,
de architect mag niet hoger reiken,
de dichter kan niet uit zijn schaduw treden,
de fotograaf durft slechts 's nachts te schieten.
Utrecht, sloop je foute totem,
dit fossiele altaar, bekleed hem met tonnen Semtex,
maak een leemput van honderdentwaalf meter, zink hem af,
begraaf hem onder het puin van Hoog Catharijne,
wordt vrouw, baar, leef, groei, wordt eindelijk een STAD.
Nanne Nauta is geboren in 1959 te Gorinchem. Na zijn lagere schooltijd op de Agatha Snellenschool ging hij naar het christelijk gymnasium. Na zijn diploma werd hij schoonmaker, maar hij ging ook Franse taal- en letterkunde studeren aan de universiteit van Utrecht.
Hij publiceerde zijn gedicht 'Mont Ventoux' (in de vorm van die berg) in het Universiteitsblad.
Hij was de oprichter en medelid van een artistiek genootschap dat SAd'E heette, Salon Artisanal d'Eriture, in navolging van het Franse OuLiPo met o.a. Raymond Queneau, Georges Perec en Italo Calvino.
De dichter Willem Bernard ontdekte hij ooit via het Liedboek der Kerken, maar nu gelooft hij niet meer.
Hij is een experimenteel dichter, een bloemlezer en een uitgever.
Hij plaatst zich in de traditie die ooit begon met de Franse dichter Stéphane Mallarmé.
De dichter Hans Favery zat ook in die traditie. Nanna houdt lezingen over Favery.
In 1995 publiceerde hij met SAd'E een boekje. Hij deed een zoektocht met Queneau, getallen en sonnetten.
In zijn vrije tijd geeft hij de leiding aan een club ICT Architecten bij een verzekeringsbedrijf.
In 1999 verscheen zijn dichtbundel 'Het Eerste Huis, sonnetten uit Utrecht', in eigen beheer.
In 2004 stond hij in 'Komrij's Nederlandse poëzie...' en hij stond in 'Kutgedichten', samengesteld door Tsead Bruinja en Daniël Dee.
In 2005 stond hij eveneens in 'Klotengedichten'.
Verder stond hij nog in: 'Voor een dag van morgen, Windroosbloemlezing 1950 - 2006, 'De kale berg op en over de Mont Ventoux' en 'Van geluk gesproken'.
In 2006 was hij de samensteller van 'Kastanjegedichten, Dichters op de bres voor de paardenkastanje', uitgeverij Passage.
In datzelfde jaar verscheen zijn officiële dichtbundeldebuut 'Dit is de regel' bij uitgeverij Holland.
Hij is de bedenker van het kruissonnet, een nieuwe sonnetvorm, en in 2009 verscheen dan ook zijn bundel 'Kruissonnetten'.
Hij trad overal op en hij publiceerde o.a. op Rottend Staal, in Krakatau en in de Volkskrant.
Zijn stem klinkt aarzelend, aards en mysterieus en uiterlijk lijkt hij op Simon Vestdijk.
'Dit is een regel: een regel komt nooit alleen. Een regel genereert een leger aan regels, zoals graan van de aar geslagen door vlegels, zo verschijnen regels als de regel verscheen'
Geplaatst in de categorie: literatuur
Nanne Nauta
139
Geef je reactie op deze inzending: