Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Inge Braeckman: Nachtegalen...

Nachtegalen in verkoolde bossen op de vlucht. Overrijpe vruchten vallen van het tafelblad. Een hand grijpt naar een wolk wanneer een ader open spat in het gezicht. Als betrof het een wolkje wolkje melk net uitgelopen in de nacht, de stilte van de ster, in mijn blikveld gevlogen. Want ik laat

het denken overgaan in droom. Ook deze keer. Een passage onbewust trachten. Opnieuw. Als was het je naam. Verguld en in gloed gegoten. Ontwaakt uit de verdoving van mijn eeuwige slaap, op de zevensprong van mijn gedachten. Zo diep in het bos. Een weelde van wat een drassige grond beloven kon. O vandaag is het alsof je komt, prins van het waken, ik ren de flanken van de heuvels op. Het kompas trekt een pantser over mijn geheugen - de geheime code voor verdwijnen, doelloos, terwijl de boom waaraan wij ooit

lagen wordt gerooid. De materie van de wereld in vergane grandeur gevat. Want vandaag, vandaag is het alsof je komt. En dimmen alle lichten het naamloze slapen. Zo de sneeuw tussen je lippen kraakt. Geurt in de wind mijn huid naar bloesems van Japanse kerselaars. Het ogenblik dat ik je vergeten moet.

Inge Braeckman is geboren in 1974, vermoedelijk in Gent, waar zij in ieder geval momenteel verblijft.

In 2009 verscheen haar dichtbundeldebuut 'Beeltenissen' bij uitgeverij Poëziecentrum (Gent), in de Bel-etagereeks. Het is een woordreis van poëzie naar proza en omgekeerd, avontuurlijk en verfrissend, lenig en gedurfd. Haar elegante lyriek staat boordevol heftige emoties en handelt over de vrouwelijke ongenaakbaarheid, zelfs voor vrouwen zelf. Daarbij maakt ze gebruik van haar intense, overspoelende droombeelden. Ze schuwt het niet om seks en geweld expliciet uit te vergroten met rauwe, rake beelden. Ze wordt gezien als een nieuwe heldin van de postexperimentele jaren zestig, maar dat vind ik altijd wat flauw en burgerlijk, om iemand in een bepaalde literaire stroming te duwen, dat stoort de blanco blik.

Ze is medewerkster van het respectabele kunsttijdschrift '<H>ART'.
Ze schrijft deels zoals André Breton het doceerde met zijn 'écriture automatique', schrijven zonder censuur, alle invallen meesleurend, maar dat levert helaas ook enkele afgesleten beelden op, die ze beter had kunnen schrappen. Schrijven blijft schrappen, ook al kun je soms in zo'n afgesloten luchtkasteel van poëzie-euforie verkeren, dat alles je voorkomt als literair hoogstaand. Als in een dronken roes, maar daarom moet je eenmaal ontnuchterd de boel nog eens nagaan en de puinhopen opruimen.
Haar gedicht 'Oedipus Rex' was te bewonderen in een installatie van de beeldend kunstenaar Honoré d'Or, die in 2007 laureaat was van de Cutuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap en hij werkte al eerder samen met de Duitse dichter Ulf Stolterfoht.
Inge en Honoré werkten ook al samen in het magische Watou, tijdens het Kunstenfestival Tussen Taal en Beeld.

Ze is tevens criticus, essayist, redactrice en interviewster.
Ze publiceerde o.a. in: Revolver, Poëziekrant, Kluger Hans en De Volksverheffing. Ze was aanwezig tijdens de vijfde Nacht van de Poëzie en tijdens de Gentse Literaire Lente. Ze staat in de bloemlezing 'Mijn tweede stem' van Guido Lauwaert, organisator van het eerste uur van de Nacht van de Poëzie in België.
Tingelingelinge! daar kwam Inge! Ik ben zeer nieuwsgierig naar haar tweede dichtbundel, zowel qua inhoud als qua vormgeving.
Tingelingelinge! daar is Inge!...

Schrijver: Joanan Rutgers, 26 juni 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.5 met 2 stemmen 125



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)