Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Johanna Kruit: Melancholie

Melancholie

Altijd geweten dat je terug zou komen.
Een winter lang op je gewacht.
Soms wakker liggend in de nacht die
duistere geheimen wikkelde om bomen.

Altijd geweten dat je er nog was.
Bijna vergeten soms. Dan kon ik zingen
en lachen door de tijd. Hoe ongezien en
onvermijdelijk verborgen in de dagen

bleek je aanwezig. En nu je er weer bent
begroet ik je gelaten, haast blij dat ik je zie.
Ik dek de tafel, hier de wijn. Denk niet

dat ik vergat hoe 't hoort: melancholie
kom naast me zitten, praat, laat je verstaan.
Hoe opgetogen steek ik nu de kaarsen aan.


Johanna Kruit is geboren in 1940 te Zoutelande (Walcheren). Ze is het tweede kind in een gezin met elf kinderen. Haar vader was boekhandelaar. Als kind werd ze bang gemaakt door de strenge godsdienstsferen. Vanuit haar hoge zolderkamer kon ze nog net de zee zien, waar ze als kind graag langs wandelde en door de duinen, wat ze nog steeds graag doet.
Na een paar jaar Mulo werd ze verpleegster in een kindersanatorium. Ze moest vanwege een hernia lange tijd in bed blijven en toen begon ze met schrijven.
In 1962 trouwde ze en ze gingen in Biggekerke wonen, waar ze nog steeds woont. Ze kregen twee kinderen. Ze schreef voor hen verhalen, sprookjesboeken en liedjes.
In 1976 debuteerde ze met haar dichtbundel 'Achter een glimlach', bij uitgeverij WEL te Bergen op Zoom. Tientallen bundels volgden.
In 1989 verscheen haar eerste dichtbundel voor de jeugd 'Als een film in je hoofd'.
Ze publiceerde geregeld poëzie en verhalen in de kinderbijlage van Vrij Nederland, 'De Blauw Geruite Kiel'.
Ze publiceerde o.a. ook in: Margriet, Taptoe, Mik-Mak, Okki, Poëziekrant, Tirade, De Tweede Ronde, De Morgen en de Volkskrant.
Haar poëzie voor jongeren verscheen met name bij uitgeverij Leopold.
In 1996 ontving zij een Vlag en Wimpel voor 'Zoals wind om het huis'.

Ze schreef ruim dertig kinderboeken en eind 2011 verschijnt er in ieder geval weer één. Ze gaat er rustig mee door.
Haar liedteksten werden o.a. gezongen door Rob de Nijs.
Ze trad op tijdens 'De Nacht van de Poëzie', 'Dichter aan huis' en het 'Landgraaf Poëziefestival'. Ze geeft workshops over poëzie en ze ontwerpt lespakketten voor scholen, die ze ook geregeld bezoekt. De Stichting Plint geeft vaak poëzie van haar uit op posters en ansichtkaarten. Johanna schildert ook.
Ze reisde veel met haar man, een verwoed fotograaf, langs de kusten van Zeeland, België en Frankrijk, daarbij verzamelde ze schelpen, stenen, veertjes en scherven.
Ze is een meesteres in het omschrijven van tienergevoelens. Ze put ook inspiratie uit haar dromen en ze weet vaak een geheimzinnige sfeer te creëren. Ze combineert een helder taalgebruik met mysterieuze diepgang. Haar hoofdthema is het besef van eeuwigheid en nietigheid en het verlangen naar geborgenheid en liefde.

Ze heeft inmiddels drie kleinkinderen die terecht trots op hun literaire oma zijn.

In 2005 verscheen de dichtbundel 'Opgeraapt aan zee', een dagboek in haiku-vorm.
In 2007 verscheen 'Winterdagboek' bij uitgeverij Zinderend en in 2011 verschijnt een bloemlezing plus 25 nieuwe gedichten bij uitgeverij WEL.

Ze schreef ooit: 'Mijn arme hart: kon ik het in mijn handen nemen, ik goot het leeg in de zee en vulde het met licht'. Ze mag dan al wel 71 zijn, haar poëzie is als van een 17-jarige, net als de zee, die ook nooit oud wordt. Ondanks haar eerbiedwaardige staat van dienst, valt er nog veel van haar te verwachten.

'ik zal je goed onthouden als je allang voorbij zult zijn droom ik je door en alles wat er was en is zal ik blijven zien, zodat jij later als je mij herkent meteen zult weten dat je zo onthouden bent als ik je heb gezien'

Schrijver: Joanan Rutgers, 23 juli 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.7 met 7 stemmen 7.026



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hilly
Datum:
23 juli 2011
Heel mooi gebracht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)