Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Zorg door de jaren heen - deel 1

‘Wantoestanden in de zorg’: de media staat er vol mee. Je kunt tegenwoordig geen krant meer open slaan of je leest wel iets negatiefs over de zorg. Dementerenden die bedorven voedsel krijgen of mensen die uren lang in hun uitwerpselen liggen. Om nog maar te zwijgen over het personeelstekort en mensen die gefixeerd worden omdat er te weinig personeel is.
Deze berichten doen de zorg geen goed. Daardoor krijgt het een slecht imago. Dat laatste betreur ik heel erg, want de zorg is een prachtig beroep. Daarmee zeg ik niet dat het niet klopt wat er geschreven wordt, maar voor de cliënten is in de loop der tijd veel ten goede veranderd. In dit artikel wil ik graag die veranderingen beschrijven als tegenwicht tegen al die berichten over wantoestanden. Graag neem ik u daarom mee naar de tijd dat hoeslakens nog steekjes waren en fixeren normaal was.

Wie zo’n twintig jaar geleden de afdeling binnen liep werd meteen geconfronteerd met een sterke urinegeur, vermengd met de geur van feces en wondvocht. Als ik terugdenk aan de afdeling waar ik begon, zie ik een lange gang met meteen bij de ingang de spoelkeuken waar de waskommen en po’s hoog opgestapeld stonden te wachten om te worden afgewassen. Bij binnenkomst op de afdeling viel er een zware deur achter je dicht. Deze deur was voorzien van een codeslot.

De lange gang was donker en slecht verlicht. Aan de ene kant waren vijfpersoonskamers waar de bewoners alleen beschikten over een bed en een nachtkastje. Aan de andere kant waren kleine kamertjes die gebruikt werden als mensen in de terminale fase kwamen. Ook bevond zich aan die kant één douche die moest worden gedeeld door 43 bewoners. Naast de douche bevond zich het kantoor waar het afdelingshoofd nog ‘de lakens uitdeelde’ en waar het in de koffiepauze blauw en grijs zag van de rook.
Tegenover het kantoor waren twee wc’s die door 15 bewoners moesten worden gebruikt. De afdeling was verdeeld in drie units waar vijftien bewoners hun dagen moesten slijten in een veel te kleine huiskamer. De afdelingskeuken lag aan het eind van de gang, waar je nauwelijks je kont kon keren en het raam niet open kon.

Één douche op 43 bewoners betekent afzien. Elke bewoner ging eens per week onder de douche, of hij nu wilde of niet. Elke unit had twee douchedagen, er moesten dus vijftien bewoners in twee dagen tijd onder de douche. Het was lopendebandwerk. De bewoners die onder de douche moesten, zaten met hun kleding op schoot te wachten op hun beurt. Soms zaten er vier mensen op de gang te wachten. Niet echt iets om naar uit te kijken; ik heb het wel eens vergeleken met wachten op de gaskamer.

Later werd het iets beter omdat we de kleding alvast klaar legden en de bewoners in bed hielden tot ze aan de beurt waren. Voor het personeel was het ook geen aangename bezigheid, want in de zomer was het net een Turks stoombad. Het uniform, dat toen nog uit een jurk bestond, was vaak net zo nat als de bewoner die onder de douche zat.

De afdeling telde, zoals eerder gezegd, drie units en elke unit had een huiskamer waar de bewoners de hele dag op elkaar gepropt zaten. Dat de bewoners onrustig waren, was dan ook logisch, maar geen nood: daar was immers onrustmedicatie voor. Ja, we keken niet op een druppel of pilletje meer of minder tegen de onrust. Als je vijftien mensen in een kleine, benauwde huiskamer zet waar ook nog de linnenkar en de dienkar doorheen rijden, is dat gewoon vragen om onrust.

Met het woord dienkar kom ik op het onderwerp eten. De bewoners werden volgepropt met eten of ze nu wilden of niet: het moest gewoon. Als het op een normale manier niet meer lukte, kwam er een sonde aan te pas, maar het eten ging erin! Van belevingsgerichte zorg had men in die tijd nog nooit gehoord.

- wordt vervolgd -

Schrijver: Dyenne Hendrikse, 13 juni 2011


Geplaatst in de categorie: ziekte

2.8 met 11 stemmen 246



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Esther
Datum:
14 juni 2011
Zo, wat een contrast vergeleken met nu inderdaad! Zeer verfrissend om ook eens de positieve veranderingen in de zorg belicht te krijgen.
Naam:
Albert-Jan
Datum:
13 juni 2011
Wat een mooi verhaal om het contrast in de tijd te kunnen herkennen. Een dertig jaar geleden lijkt in onze ogen al negentiende eeuws, terwijl dat in werkelijkheid al een groot verschil was met de Middeleeuwen (denk ik!). Waarmee ik maar wil zeggen dat het erg prettig is om deze informatie te krijgen, al ben ik er ook van overtuigd dat ik - zonder enige kennis van zaken - de huidige bezuinigingsmaatregelen barbaars vind. Omdat wij toch enig beschavingsniveau in ons land willen hebben en handhaven; en met deze overmatige bezuinigingen gaat veel naar de bliksem. Hoe dan ook kijk ik al weer uit naar deel 2.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)