Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Viviane Rose: Luchtdromen

Luchtdromen (het is weer lente)

Geblazen bellen zweven door de lucht
Het meisje met blonde wapperende haren
rent achter één
Te hoog en te laat komt ze aan en
De bel spat uiteen
Alsof ik de fragiliteit van mijn sterke
willen hoor knappen
Ze baalt
Ik baal
Dan vanwege hem
Hij die voorbij elk liefdesgedicht gaat
De hele winter was heet
En nu de temperatuur stijgt
Nu alles stijgt glimlachen gezichten belijnen
Ervaar ik de hitte buiten mij om gaan
Een leegte daar waar ik wil dueteren

Laat me je erotiseren
Aankleden in mijn passie voor je

Deze 'ontmoeting' doet het woord volledig recht aan
Alleen de maand erna in stilte...
Het is hoorbaar voorbij gegaan
Je zou denken... en het groeit alleen maar
De hoop, want hij heeft mijn straatnaam
Hoor ik een serenade?...
Terwijl ik verder door de straten van Den Haag ga:
Lente breekt in in huizen
Brengen de mensen de straten op
Getrokken door geuren en kleuren
Het geluid van leven
De intensiteit doet me denken aan zijn afwezigheid
Als een onafgebroken gegeven
Luchtdromen in uitroeptekens
Willen niet als een bel uiteenspatten
Dus de serenade mag door het hofje gaan.


Viviane Rose is geboren in 1979, waar precies heb ik niet kunnen achterhalen. Ze is beeldend kunstenares, performer, activiste en dichteres. Ze is verslaafd aan dansen en ze is vegetarisch. Ze schilderde, tekende en danste. Ze studeerde in Groningen en in 2005 behaalde ze haar Bachelor diploma in autonome beeldende kunst, in de richting fotografie. Ze heeft heel wat afgedanst in de Groningse, nachtelijke uren.

In 2007 maakte ze een fotoreportage over Eskrima, een gevechtsport, waar haar toenmalige vriend aan deed, dat is o.a. met stokken vechten zoals met Kung Fu.
Momenteel woont Viviane in Den Haag, in de wijk Schildersbuurt-Noord, waar ze in een schilderachtig hofje woont en ze is dan ook de hofdichteres van de Ostade Woningen. Dat betekent dat ze iedere maand een gedicht schrijft over het hofje, waar ze in woont. Het bovenstaande gedicht is er één van.

Ze las o.a.: 'Groene Intelligentie' van Daniel Goleman, 'Eating Animals' van Jonathan Safran Foer en 'De dierenbevrijding' van Peter Singer, een moraalfilosoof. Ze wil het liefste alle dierproeven stopgezet hebben en dat er naar werkzame alternatieven wordt gezocht. Ze is dan ook zeer geïnteresseerd in hoe we met dieren en het leven op zich omgaan en hoe we dat beter kunnen doen.
Ze wil dolgraag een keer een ontmoeting met Jonathan Safran Foer, die ze buitengewoon waardeert. Qua literatuur las ze o.a.: 'De Elementen' van Harry Mulisch, 'De stille kracht' van Louis Couperus, 'Een hart van steen' van Renate Dorrestein, 'De meester van de zwarte molen' van Otfried Preussler en 'Het dagboek van Bridget Jones' van Helen Fielding. Ze leest graag 'Green.2', een eerste groene glossy-magazine.

Ze publiceerde tien van haar gedichten in de verzamelbundel 'Haags Fris 09, Dichters bij elkaar', uitgeverij De Witte Uitgeverij, 2010.
In een filmpje op internet danst ze heel wild en vrij, staccato-achtig, op diverse dierengeluiden, heel fanatiek en woest, indrukwekkend, ware danskunst.
Ze publiceerde ook in 'Haags Iris' en 'Droombeeld' (Stichting HaarVerbeelding).
Ze schrijft ook voor het internetmagazine 'Het Beeldende Kunstjournaal'. Haar hoofdthema is het opkomen voor de dieren, de vrouwen, de armen en de homoseksuelen. Ze wil naar eigen zeggen de wereld erotiseren!
Een citaat uit een verhaal van haar: 'Mijn vingers raken tussen mijn benen mijn opgezwollen clit. Ik streel en nog eens en nog eens.'
Nog een citaat: 'Ik kijk je met glazige ogen aan, spreid nogmaals mijn benen, ga met mijn vinger over mijn vocht, en steek het vanuit mijn natte poes in mijn mond, langzaam laat ik mijn lippen mijn vocht opnemen.' Zulke citaten zijn allang niet meer gewaagd te noemen, maar ze werken wel bevrijdend voor de seksuele beleving van de vrouw, literaire details op dit gebied zijn nog steeds taboedoorbrekend, ondanks en juist vanwege de oppervlakkige internetporno. Is het nog nodig om de wereld te erotiseren? Misschien is ze nu op haar 32-ste daar ook wat minder van overtuigd. Over je eigen, unieke erotiekbeleving schrijven, blijft natuurlijk altijd interessant, mits je zo goed kunt observeren en verwoorden als Viviane.

Ze heeft een lieve, melodieuze, zachtaardige, hoge en guitige stem. In 2011/2012 doet ze een Poetry-show, samen met de basgitarist Thomas Roos en de pianist Peter van't Veld.

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.5 met 4 stemmen 147



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)