Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

An Vandesompele: Stuitenballenruis

Stuitenballenruis

Soms wegen de dagen hier zo zwaar dat
van praten niets meer komt, dan worden
vader en moeder angstige dieren met
blikkerende ogen in de koplampen van
de ander, klaar om vermorzeld te worden
onder een stel banden.

Ze zijn lang geleden vergeten hoe het heet
te ruiken naar de ander, fopkussen te stelen
of ademloos de haakjes te sluiten.
Ze zijn ver en lang verlangen, de vaalheid
van oude foto's en woorden, het ruis op een
zestien millimeterfilm, de aanslag op een
ruit die van binnen warm is en van buiten
koud.

Tot het avond wordt. Dan sluiten ze elkaar
weer binnen als vanouds, wordt zuur
zoet en vuur gloed. Zo verwonden we elkaar
altijd maar, zijn we roof- en prooidieren in
een zelf bedachte nacht, en kunnen we
nooit alleen
het bloeden stelpen.


An Vandesompele is geboren in 1985 te Waregem.
Ze is beroepsvertaler en tolk. Ze heeft Engels en Frans gestudeerd aan de Universiteit van Gent.
Ze is een van de zes leden van het Gentse collectief 'Balein'. Balein bestaat uit zeer verschillende mensen qua voorgeschiedenis en inborst. Ze lezen elkanders poëzie voor en ze bespreken het.
Ze is een vrijwillige medewerker van de Stadsradio Urgent.
Ze is graag veel in beweging.
Ze schrijft naast poëzie ook prozawerken en ze schildert en tekent graag. Ze schrijft vaak over het proces van verinnerlijken en integreren, van hoe zij de buitenwereldse invloeden verwerkt. Zo probeert zij vat te krijgen op haar innerlijke wereld en op de buitenwereld. Overigens is niet alles wat zij schrijft automatisch autobiografisch.
Ze is beïnvloed door Bart Moeyaert en Leonard Nolens en ze gebruikt meestal de ik-figuur. Ze gebruikt meestal de nachtelijke uren om te schrijven.
Poëzie ontstaat vrij gemakkelijk bij haar, via een zin, een beeld of een idee, dat ze dan spontaan uitwerkt.
Ze is een nachtmens, omdat dan alles veel intenser aanvoelt, de zintuigen verscherpen zich en er heerst meer stilte en ruimte voor geestelijke zaken. Juist dan wil ze haar gedachten en gevoelens blootleggen. Dan is ze vaak medium voor iedereen.
Ze heeft al enkele literaire prijzen gewonnen. Het voelt voor haar echt aan als een beloning, wanneer mensen haar zeggen, dat ze iets aan een gedicht van haar gehad hebben, die emotie van andere mensen, daar doet ze het voor, als anderen enthousiast reageren.

Ze is veel bezig met muziek, ze gaat dan ook graag naar concerten en ze schreef voor een muziekmagazine. Ze heeft een opleiding piano gedaan en een aantal jaren cello gespeeld. Voorts heeft ze twee jaar beeldende kunst gedaan. Ze wil graag van niets iets maken en dat doet ze het liefste met verschillende disciplines. (bronvermelding: Silvie Marie, Meander).

An trad op tijdens 'Dichters in de Prinsentuin' (2010) en ze verscheen dus ook in de festivalbloemlezing 'Dagelijks Brood. Dichters in de Prinsentuin 2010'. Ze was uitgenodigd voor de eerste Jotie T'Hooft Poëzieprijs in de Abdij van Maagdendale te Oudenaarde, de geboorte- en begraafplaats van Jotie. Ze werd derde, al vond ze dat toch een hele eer, daar ze veel in de poëtische grootmeester Jotie herkend heeft. De dichter Tom Van Cleemput won de hoofdprijs en Silvie Marie kreeg een eervolle vermelding.

'we tergden de sterren tot de hemel er vermoeid bij neerviel en kerfden met blote handen en koude voeten onze namen uit de boom'

Schrijver: Joanan Rutgers, 8 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 8 stemmen 229



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
14 augustus 2011
Naschrift: De foto is een naamgenote, dus niet de ware An, de foto uit het Meander-artikel klopt wel! Balein is inmiddels ontbonden. An woonde in Rome en woont nu in Barcelona! Het laatste citaat is natuurlijk van haar.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)