Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

OVER HET WARE GELOOF

Wat is een geloofsartikel?
“Zo noem ik een flesje homeopathische korreltjes D3,” zei ooit in mijn ouderlijk huis de huisarts, toen hij mijn moeder betrapte op het bezit van zo’n flesje. Mijn moeder was een gelovige vrouw, ook wat homeopathie betreft.

“De dokter maakt er een grapje van,” zei mijn vader die predikant was en dus beroepshalve geloofsdeskundige. “Ik zal je vertellen hoe het zit. Een geloofsartikel is een grondwaarheid van het geloof en wat een waar geloof is, lees je in zondag 7 van de Heidelberger Catechismus. Daar staat: ‘Een waar geloof is niet alleen een stellig weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houd wat God ons in zijn Woord geopenbaard heeft, maar ook een vast vertrouwen hetwelk de Heilige Geest in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade, alleen om der verdienste van Christus’ wil’.”

Zo, zo, dat was een hele mond vol. Vaktaal zogezegd, waar ik niet meteen van terug had. Maar ja, er bleef toch iets bij mij knagen. Onze buren, aardige mensen, waren niet gelovig, maar ze leken me best slim. Als mijn vader het zo zeker wist, dan zouden zij het toch ook wel weten? En waarom geloofden ze dan niet? En nog ’s wat: stel je eens voor dat die buren mijn ouders waren geweest. Dan was ik dus opgevoed als ongelovige. “Ja,” zei mijn moeder, “dat is zo. Wees dus maar dankbaar dat je in een gelovig gezin geboren bent.” Die moederlijke logica bevestigde dus min of meer de vaderlijke vaktaal.

Zó en ook nog via school en kerk, werd ik dus tot het ware geloof opgevoed. Het was nog in de tijd dat de kindertjes in de Sovjet Unie werden opgevoed tot het ware geloof in het atheïsme. Dat ging als volgt, werd ons verteld. Als de kinderen ’s morgens hongerig in de klas zaten (want de collectivisering van de landbouw had hongersnood veroorzaakt) vroeg de onderwijzer: “Kinderen, hebben jullie honger?” ”Ja,” riep de klas. “Bidt dan allemaal eens: Here Jezus, geef ons brood.” Dat deden de kinderen, maar het resultaat was natuurlijk nul komma nul. “De Here Jezus kan jullie dus geen brood geven,” zei de onderwijzer, “en dat is logisch, want er bestaat helemaal geen Here Jezus. Dan gaan we het anders proberen. Roep nu maar eens: ‘Stalin, geef ons brood.’” En alle kinderen riepen: “Stalin, geef ons brood.” Ja hoor, de deur van het lokaal vloog open en er werd een grote mand brood binnengebracht. “Schande, schande" riep men in onze (protestantse) kring. “Hersenspoeling, indoctrinatie!” En ja, dat was het ook. Maar menig moeder bij ons wachtte eerst tot ze weer in verwachting was, om pas dan aan haar kinderen te vragen: “Zouden jullie wel een broertje of zusje willen hebben? Ja? Vraag het dan vanavond bij je avondgebedje maar aan de Here Jezus.” Tja, en hoe zullen we dát dan noemen…?

Dat is allemaal lang geleden. De catechismus met zijn 52 zondagen en 129 vragen en antwoorden waarin de kenmerken van een waar geloof systematisch en minutieus uiteengezet werden, is in de meeste protestantse kerken op de achtergrond geraakt. Hetzelfde geldt voor de 37 artikelen van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. En wie kan nog navertellen wat de inhoud is van de Dordtse Leerregels, zijnde de vijf artikelen tegen de remonstranten? Met de impact van in de rooms-katholieke kerk geijkte geloofswaarheden zal het wel niet veel anders gesteld zijn. Dogma’s spelen dus tegenwoordig niet zo’n grote rol meer, zou je denken. Mensen zijn gaan relativeren en laten zich niet zo gemakkelijk meer iets aanpraten, zou je denken. En mensen met verschillende geloofsopvattingen zullen dus wel verdraagzamer jegens elkaar zijn geworden, zou je denken. Zou je denken, ja… Maar een onderwijzer wordt op non-actief gesteld, omdat hij praktiserend homo is en omdat dat tegen Gods wil is. En om diezelfde reden is in sommige kringen euthanasie onder alle omstandigheden te veroordelen. En om diezelfde reden wordt in Amerika een abortusarts neergeschoten. En om dezelfde reden verbiedt de paus voorbehoedsmiddelen in overbevolkte en door aids geteisterde regio’s en blijven de kerkelijke ambten ontoegankelijk voor vrouwen. En dan praten we nog niet eens over (salafistische) moslims die het recht opeisen hun vrouw te slaan, hun dochters te besnijden of zich eventueel temidden van pelgrims of een bus met schoolkinderen op te blazen, omdat Allah dat nu juist weer wél wil. Het zijn maar een paar voorbeelden…

(Wordt vervolgd)

Schrijver: H.P. Winkelman, 28 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: religie

4.5 met 2 stemmen 114



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)