Hanneke Eggels: Goden/Een vrije huid

Goden

Op het groene eiland verleiden
pubs en tinkers de goden van Paisley
en de paus, Christen en Kelt, frontsoldaten
van de wereld van gisteren,
vrouwen met geweren, viswijven op minaretten
roepen hun wrange lied in Allah's windstreken,
Jupiters' bliksemend oog ziet vele ware goden
ezels op een barre weg.

Een vrije huid

Prinsessekind heimelijk huizend in het zuiden
bij de buitensporige rivier lachend haar ridders
ontsnapt (die liever lont roken dan rozen)
Je liefde de lauwerkrans, voor een loser een
olijftak, voor de passant de lotto van zijn leven.
Je vrijheid loopt in een boerka.


Johanna Petronella Frederica Josephina (Hanneke) Eggels is geboren in 1946 te Amsterdam, met het uitzicht op het Rijksmuseum.

Ze is haar hele leven met taal en beweging/daadkracht bezig. Haar verre voorouders woonden in Limburg en nu woont ze zelf in deze heerlijke provincie. Ze is de eigenares van een eigen uitgeverij, genaamd 'Cour de Culture', die gevestigd is in het koetshuis van Kasteel Nieuwenbroeck te Beesel (boven Roermond). Ik vermoed dat ze daar ook woont of tenminste in die buurt en dan bedoel ik niet het kasteel, hoewel, het is nogal een chique tante.
Hanneke studeerde neerlandistiek en filosofie aan de universiteit van Amsterdam (1964 - 1967) en ze deed haar licentiaat aan de universiteit van Leiden, met als thema 'Menno ter Braak, existentialist?'
Ze woonde in Naarden en in Brussel.

Ze publiceerde in vele tijdschriften met gedichten, essays en interviews. Ze deed de opleiding 'Zelf schrijver worden' van Gerard Reve en Judith Herzberg aan de universiteit van Leiden (1985-1986).
Ze was journaliste van de NRC, De Groene Amsterdammer, Vrij Nederland en diverse kunsttijdschriften.
Ze is de bedenkster van de Nationale Gedichtendag, ze is de oprichtster en directrice van 'De Literaire Salon' en ze vormde de basis voor 'Nederland leest', ze bevorderde netwerken van leeskringen en ze zorgde ervoor dat duizenden mensen (weer) gingen lezen.
Ze had openbare gesprekken met Van Dis, Van Gogh, Thomése, Mutsaers, Bernlef en Polak.
Ze was redacteur van 'Bzzlletin' en ze organiseerde lezingen in samenwerking met het Letterkundig Museum.
Ze is zeer betrokken bij de internationale politiek en daarbij uiterst kritisch.
In Mönchengladbach zijn in het Duits vertaalde gedichten van haar tentoongesteld, met als thema 'Mensenrechten'.

In 1998 verscheen haar dichtbundeldebuut 'Riviervrouw', een bibliofiele uitgave. Tevens verschenen 'De weiden van Elske' en 'Sluier van Europa'. In 2003 verscheen 'Mir', een Nederlands-Russische dichtbundel, die ze heeft opgedragen aan Mstislav Rostropovitsj, die zij nog gekend heeft.
In 2004 verscheen 'Bon bini', een Nederlands-Curaçaosche dichtbundel, die vol lof in de Caraïben werd ontvangen.
In 2010 droeg ze het gedicht 'You wait for me with dust' van Liu Xiaobo voor, dat deed ze in het Museum van Bommel van Dam in Venlo, gevolgd door een oproep om deze Chinese Nobelprijswinnaar vrij te laten, iets wat wereldwijd gebeurde. Xiaobo was in 2008 opgepakt en tot elf jaar gevangenisstraf veroordeeld, omdat hij voor de democratie opkwam.

Hanneke dicht over daklozen, gevangenen, vluchtelingen en over het kweken van menselijke embryo's voor wetenschappelijk onderzoek. Ze verweeft veel mythologie in haar poëzie en ze schreef over godsdienstonenigheden door het aanbidden van verschillende goden.
Ze is lid van P.E.N.
In 2011 verschenen de dichtbundels 'Fee van Limburg' en 'Een vrije huid'. In 'Fee van Limburg' verwondert ze zich als een toeriste in haar eigen provincie.
Ze is docent in de Nobelprijswinnaars Literatuur en als zodanig geeft ze cursussen. Voor mij merkwaardig dat ze haar bundels zelf uitgeeft, terwijl ze zoveel connecties heeft binnen de uitgevers- en literatuurwereld.
Ze is natuurlijk rijk genoeg om het niet door een ander te laten doen.

Hanneke Eggels Goden Goden/Een vrije huid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 138