Maurits Mok: Een minnebrief

Een minnebrief

Een juffrouw met de voornaam Loes,
vond in het stadsarchief van Goes
een brief, die door de aanvangswoorden
'Mijn lieve Loes' haar rust verstoorde.

Met rozenkleurtjes op haar wangen
las zij welk smartelijk verlangen
des schrijvers ziel, met name Joop,
bij Loesjes oogopslag bekroop.

Door wederliefde zeer verward,
sloot zij het briefje aan haar hart
en daar is het sindsdien gebleven,
drie eeuwen na te zijn geschreven.

Maurits Mok, die eigenlijks Mozes Mok heette, is geboren in 1907 te Haarlem. Hij zag als kind reeds de nare gevolgen van de eerste wereldoorlog. Hij werkte op een handelskantoor, waar hij begonnen was als jongste bediende en zichzelf omhoog gewerkt heeft tot correspondent. Rond zijn twintigste begon hij te publiceren in literaire tijdschriften en op zijn vijfentwintigste werd hij fulltime schrijver, dichter en literatuurcriticus. Hij debuteerde in 1934 met de roman 'Bladseizoen'. In 1938 verscheen zijn dichtbundeldebuut 'Exodus' en het werd door Hendrik Marsman geprezen, die herkende meteen het ware dichttalent. Hij was medewerker van het katholieke tijdschrift 'De Gemeenschap'. In de tweede wereldoorlog zat hij een periode ondergedoken, hij was joods, en hij publiceerde enkele illegale dichtbundels onder pseudoniemen als Hector/Hendrik Mantinga, Victor Langeweg en Jan Luyken jr., al met al publiceerde hij zelfs zesenveertig dichtbundels, de laatste in 1986, 'Altijd de aarde'. Hij heeft veel van zijn familieleden verloren tijdens die afschuwelijke oorlogsjaren, wat hem zwaar getraumatiseerd heeft, waardoor hij grotendeels gedicht heeft over het noodlottige, tragische lot van de joden. Hij werd poëziecriticus bij enkele bladen, o.a. 'Forum', en voor de NCRV-radio verhaalde hij over zijn leven als mens en schrijver. Zijn schrijfthema's zijn het grote verschil tussen de realiteit en de dromen, opstand en vervolging. Hij woonde op diverse adressen in Blaricum, het langste aan de Torenlaan 58, hij woonde ook in Laren. Van 1951 tot 1963 woonde hij in Bergen, waar zijn dochter Judith Mok is geboren, aan de Patijnweg. Zijn dochter Judith is dichteres/schrijfster, zangeres en actrice. Toen Judith acht was verhuisden ze naar Menton in Zuid-Frankrijk. Judith woont in Dublin en kan zeer hoog zingen, ze houdt het midden tussen een doorleefde zigeunerin en een deftige dame met artistieke pit. Maurits had een grote liefde voor de ontrechten en de verdrukten, voorts identificeerde hij zichzelf in zijn werk met de joodse slachtoffers. Hij won de Herman Gorterprijs, de Poëzieprijs van Amsterdam, de Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet, de Henriette Roland Holst-prijs en de Marianne Philips-prijs. Hij was o.a. jurylid van de Anne Frank-prijs en de P.C. Hooftprijs. Hij vertaalde o.a. het werk van Hegel, Heidegger, Sartre, Adorno, Koestler, Malraux, Maupassant, Plevier, Wilson, De Chardin, Huxley en Konsalik.

'Ofschoon zich nooit in het verschiet een tegenstem vernemen liet, hij staakte zijn aanbidding niet, want hij besefte: enkel zo, zonder de stem der ratio, houdt men zijn liefde op niveau'

Maurits Mok Een minn Een minnebrief

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 104