Hans van de Waarsenburg: De lucht van de dagen

De lucht van de dagen

Ik schud de tijd niet, noch de kaarten
Ik eet de lucht van de dagen, de goede
Dagen, de slechte, soms de mateloze

Ik loop voort over het tapijt van woorden
Steel en brandschat het vluchtige. Vooral
De gruwel van de vredig geschminkte dagen

Het masker van de droom bewaar ik in flessen
Ik drink de velden leeg zonder borg te staan
Betast iedere wond die in de huid haakt

Ik schroef een kus in je hoofd. Tatoeëer
Je naam onder een arcadisch landschap
Van vroeger. Ach de tijd, ach de kaarten.

Johannes Paul Richard Theodorus van de Waarsenburg is geboren in 1943 te Helmond.
Hij deed een roomse lerarenopleiding en vanaf 1966 was hij leraar in Maastricht. Sindsdien woont hij ook in Maastricht.

In 1965, verscheen zijn dichtbundeldebuut 'Gedichten'. Naast poëzie schrijft hij kinderboeken. Hij was literair recensent en hij maakte radioprogramma's over literatuur en beeldende kunst.

In 1973 ontving hij de Jan Campertprijs voor zijn dichtbundel 'De vergrijzing'.
Van 1988 tot 1994 was hij kroonlid van de Raad voor kunst, afdeling Letteren.
Hij was algemeen secretaris en van 1995 tot 2000 voorzitter van het P.E.N.-Centrum voor Nederland.
In 1982 verscheen 'Avondlandschappen' bij uitgeverij Meulenhoff, daarna nog zes bundels bij diezelfde uitgeverij.
In 1983 debuteerde hij met het kinderboek 'Grootvaderdag'; dertien kinderboeken verder verscheen in 1999 'Kim'.
In 1997 werd hij voorzitter van 'The Maastricht International Poetry Nights', een tweejaarlijkse, internationale poëziemanifestatie.

In 2003 verscheen 'Waar de wegen waren' bij uitgeverij Wereldbibliotheek en in 2006 'Azul' bij diezelfde uitgeverij.

In 2004 ontving hij de eerste Oeuvre-Prijs van de gemeente Helmond.

Hij trad o.a. op tijdens Poetry International en in de Nacht van de Poëzie. Hij trad in vele landen op: Finland, Noorwegen, Zweden, Amerika, Canada, Portugal, Spanje, Marokko, Ierland, Slovenië, Oostenrijk, Israël, Turkije, Duitsland et cetera.

Hij was in het begin van zijn dichterschap nogal politiek bewust bezig, zo was hij fel gekant tegen de Vietnam-oorlog en tegen dictaturen, hij kwam altijd op voor de onderdrukte zwakkeren.

Zijn dichtwerk is o.a. vertaald in het Duits, Engels, Spaans, Mexicaans en een paar Slavische talen.
Hij publiceerde in: De Gids, Tirade, Poëziekrant, Septentrion, The Low Countries, 't Is vol van schatten hier..., het Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde.

Zijn stem klinkt luidkeels, somber, zielsdiep en gedragen.

In 2010 verscheen 'Vriendschap en poëzie, het enige wat rest', een hommage aan Eddy van Vliet, en in 2011 verscheen 'Schaduwgrens'.
Zijn gedicht 'Jeker' is in steen uitgevoerd, dat wil zeggen Belgische, Naamse hardsteen, en het staat in Maastricht, met een mooi uitzicht over het Jekerdal.
Op de gevel van de bibliotheek in Bergen op Zoom staat zijn gedicht 'Waterlicht', heel stijlvol gedaan.
In Helmond is een couplet uit zijn gedicht 'Zuidwal' geplaatst en twee gedichten staan in de kasteelpoort van de kasteeltuin.

Het volgende citaat komt uit zijn gedicht 'De dode dichter', dat qua klank en inhoud perfect verloopt:

'Ik draag een dode dichter in mij mee, hij spreekt niet meer mijn zinnen, hij is verdwaald in taal, zijn woord is koud, vilein en messenblauw, ik draag een dode dichter in mij mee, zijn smoel is ochtendgrauw, nog vol van avonddronkenschap, nachtelijk berouw en dodelijk verdriet'

Hans van de Waarsenb De lucht van dagen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 173