Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Nico Dijkshoorn: Over de gewone man

Over de gewone man

Het gaat in deze uitzending, op Jord zijn SAAB na, over de gewone man, hoe we met tranen in de ogen midden in een crisis hartstochtelijk het alledaagse willen omarmen, hoe we eindelijk net als Amerikanen onze buurman als premier willen hebben, ja, ik heb het over Emil Roemer, onze toekomstige premier, die op zaterdagochtend met een emmertje lauw water zijn oude DAF staat te wassen en ondertussen kijkt of i wordt gefilmd, aan tafel wordt net getwijfeld, maar ik weet het zeker, Henk Bleker, een paar maanden geleden nog de ghostwriter van 'De negerhut van oom Tom', de man die Mauro glimlachend de ketting om zijn enkel legde, Henk Bleker hoeft nog maar één keer in een zwembroekje van een postorderbedrijf het water uit te wandelen en we omarmen hem, we zien in Henk Bleker onszelf, linksdragend in veel te koud water, aandoenlijk a-modieus met een meisje, waar Jack de Vries meteen zijn vrouw voor zou verlaten, o de kracht van het gewone, we horen het zo direct aan tafel van Umberto en Maxime, met je voeten aan de rand van de kloof willen we nog één keer in ieder geval wat voelen, we willen Maurice de Hond zien, die als een jongetje zijn hand opsteekt, omdat hij heel nodig moet plassen, niks groter moet klein, dit is mijn wonderful world, ik stond deze week bij een bushalte, voor mij stond een vrouw, vlak voor haar kwam een man staan, ze kenden elkaar niet, ik zag haar hand opeens naar het haar van de man gaan, ze rommelde in zijn kapsel en ze liet hem daarna haar hand zien, 'kijk, er zat een pluisje in uw haar!', 'dank u wel, mevrouw!', daar wil ik naar kijken tot de wereld uiteindelijk weer net niet vergaat en gewoon doordraait.

Nico Dijkshoorn is geboren in 1960 te Amsterdam.
Hij studeerde Nederlands en aardrijkskunde aan een lerarenopleiding. Hij werkte enkele jaren als leraar bij het voortgezet onderwijs, terwijl hij ook een bibliotheekmedewerker in Amstelveen was.
Zijn liefde voor de Nederlandse taal is alsmaar opwaarts gegaan en hij las alle boeken die hij te pakken kreeg.
Nico is een beer van een kerel, ruig bebaard, met drank geolied en voor de duvel niet bang. Hij neemt totaal geen blad voor zijn mond en hij trekt als een ridder van leer, heilige huisjes omver werpend en beroemdheden te schande makend, als dat zo uitkomt.
Naast dichter is Nico romanschrijver, columnist en muzikant. Vanaf 1999 werkte hij als internetcolumnist en hij nam het populaire televisieprogramma 'Big Brother' te grazen en ook de voetbalcoach Co Adriaanse. Dit deed hij onder zijn pseudoniemen Doordevil en P. Kouwes.

Bij zijn voordrachten gebruikt hij een snelle, bijna monotone cadans, die stoelt op een melancholische, vaak cynische ondergrond, bekleed met soms gortdroge, ook wel vlijmscherpe hilariteit.
Voor 'Geen Stijl' presenteerde hij de wekelijkse column 'Dijkshoorn Dinsdag', met felle reacties op de actuele realiteit.
Voor de Volkskrant schreef hij sportcolumns, wat zijn doorbraak naar het grote publiek betekende.
Via mediatijger Harm Edens schreef hij teksten voor 'Café de Wereld', de soapserie 'Samen' en de nieuwsquiz 'Dit was het nieuws'.
Hij schreef columns voor 'Voetbal International', 'De Pers', 'Oor', Nu.nl en Webwereld. Zijn verhalen verschenen in Torpedo, Hard Gras, Reload, Bouillon en JFK. Hij werkte ook voor het televisieprogramma 'Draadstaal' en sinds 2008 is hij iedere woensdagavond te gast als huisdichter in het spraakmakende programma 'De wereld draait door', waarbij hij inhaakt op de aanwezige gasten en de besproken onderwerpen en daar een snel prozagedicht of enkele korte gedichten van maakt.

Zijn voorbeeld in de voordrachtskunst is Gerard Reve en dat is dan ook goed merkbaar, dezelfde satirische, eentonige en droog-humoristische ondertoon.

Nico publiceerde in 2007 zijn dichtbundel 'Daar schrik je toch van', onder zijn pseudoniem P. Kouwes. In 2009 verscheen zijn roman 'De tranen van Kuif den Dolder', over een fictieve voetbalheld.
In 2010 ging hij muzikaal op tournee met 'Ook voor Vrouwen', samen met Leon Verdonschot, de band The Hank Five en de rockzanger Denvis (= Dennis Grotenhuis).
In 2011 werkte hij samen met Bob Fosko (dichter/SP-zanger) en Karin de Wit. Ook verscheen 'Kleine Dingen'. Hij publiceerde ook de dichtbundel 'Alleen in Salou', verschenen in 'Het Grote Geen Stijl Vakansieboek', negentien gedichten over zijn vakantie-ervaringen. Echter wel met de kanttekening dat hij de gedichten uit heimwee naar de redactie had gestuurd, die ze zonder zijn toestemming heeft gebundeld.
In 2012 verscheen zijn openbaringsroman 'Nooit ziek geweest', waarin hij grofeerlijk afrekent met zijn liefdeloze, treiterende, negerende vader, al keert hij zich niet volledig van hem af, hij maakt er nog een kleine verzoening van, vooral omdat hij veel heeft verdrongen, want anders zou hij nooit kunnen beweren dat zijn jeugd mooi is geweest, wat hij tijdens een uitzending van 'De wereld draait door' met vette glimlach beweerde, maar waar niemand meer waarde aan hecht.
Zijn op hol geslagen, met woorden volgestampte geest is de deksel voor zijn lichtaangeroerde trauma's. Iedereen in Nederland kent hem zo langzamerhand, maar die erkenning haalt het nooit bij de erkenning die hij als kind had moeten ervaren. De surrogaatvaders zullen hem uiteindelijk geen vrede geven, ook al leeft hij nu nog zichtbaar in die ijdele waan. Toch blijft het best aandoenlijk om zo'n dikke beer als een kind zo blij te zien glimlachen na een welverdiend applaus.
Misschien werkt het toch en heb ik ongelijk, maar ik vrees van niet, want daarvoor heb ik teveel dieptepsychologische boeken doorgespit om te weten dat hij met zijn ophef zijn onderliggende depressie overschreeuwt en dat zijn pronkzuchtige sarcasme een overlevingsmechanisme is, dat vroeg of laat tegen de lamp loopt, in zijn geval dus laat.

Met zijn optredens in 'De wereld draait door' maakte hij zich niet geliefd bij bijvoorbeeld Patty Brard en Mart Smeets, want ja, zoals gezegd, bij hem gaan alle remmen los en aan vriendjespolitiek doet hij niet, wat hem siert.

In 2012 verscheen tevens zijn boekenweekessay 'Verder alles goed'.

Nico is een hoogst ongewone man met wel duizend harten.

''s ochtends om half zes liep hij naar het zwembad en flikkerde alle handdoeken op de gereserveerde bedjes schreeuwend in het water'

Schrijver: Joanan Rutgers, 31 januari 2012


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.5 met 2 stemmen 169



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)