Boven alle stemmen verheven
(voor Freddie Mercury (1946 - 1991))
Je bent geboren als Farrokh Bulsara op een specerijeneilandje te Zanzibar, waar je in een rijtjesflat woonde, samen met je vader Bomi, die kassier voor de Britse Kolonieën was, je moeder Jer en zes jaar later met je zusje Kashmira.
Je ouders kwamen oorspronkelijk uit Gujaret in West-India en ze waren aanhangers van het zoroastrisme. Het grootste deel van je jeugd vertoefde je in India bij je oma en tante. Je ging in Panchgani naar een Engelse kostschool voor jongens, dat lag nabij Bombay en op je zevende begon je daar met pianolessen, want je liefde voor muziek viel toen al op, ook luisterde je altijd zeer aandachtig naar de radio en je tekende graag de andere jongens na. Je zat op het schoolkoor, waar je fanatiek meezong en waar de andere jongens soms verbaasd naar je keken, vanwege je loepzuivere, hoge tonen.
In de theatervoorstellingen schitterde je ook al als een van de besten en op je tiende won je het tafeltenniskampioenschap, terwijl je later nog een grote beker won, omdat je de Allround-kampioen was.
Van je twaalfde tot je zestiende leidde je de schoolband 'De Hectiek'. Je noemde jezelf Freddie en je vervolgschool was de Sint Mary School in Mumbai, een strenge jezuïetenschool. In de omgang met andere studenten was je nogal timide en teruggetrokken.
Als zeventienjarige kwam je in het Engelse Feltham terecht, samen met je ouders en zusje, die voor de bloedige Zanzibar-revolutie waren gevlucht. In een huisje in West-Londen studeerde je 's avonds in je kunstboeken van de Isleworth Polytechnische School, terwijl je altijd de radio aan had staan.
Je studeerde grafische kunst en design aan het Ealing Art College en ondertussen werd je lid van enkele bands.
Na je diploma kon je niet ineens uitblinken in een bepaalde kunstsector, dus werkte je als enthousiast verkoper van tweedehands kleren, wat je natuurlijk zeer artistiek inkleedde en op vrouwelijke, acterende wijze wist te verkopen. Daarnaast werkte je op Heathrow Airport in de horeca, waarbij je natuurlijk met grote flair de etensborden serveerde. Niet te geloven dat jij die chique gasten bedankte voor een kleine fooi.
Je liefde voor de muziek kwam als een hardnekkige boei bovendrijven en je zong bij Wreckage en Sour Milk Sea, kleine, middelmatige bandjes, terwijl je hoog opgaf van Jimi Hendrix en Led Zeppelin. The Beatles vond je veel te soft, leuke deuntjes voor onder een waterval.
Op je vierentwintigste ontmoette je Brian May en Roger Taylor en er was meteen een stevige klik. Jij bedacht de bandnaam Queen, ook al besefte je de homo-achtige uitstraling daarvan, je kende inmiddels je bi-seksuele aard of whatever, je wilde gewoon zijn wie je was en zonder stompzinnige compromissen.
Je was als zanger een wonderbaarlijk natuurtalent en zonder enige zangles wist je de hoogste noten te raken. Jij schreef de meeste songs en tijdens optredens droeg je strakke panty's en toonde je je zwartbehaarde torso.
Je leerde gitaarspelen en de succesconcerten stroomden binnen, je frisse, krachtdadige uitstraling en je sublieme gevoel voor theater werkten mee en als popster onder de popsterren had jij onbetwist het grootste charisma.
Via Brian kwam je in contact met Mary Austin, met wie je samenwoonde in Kensington, een vrouw naar je hart, uitbundig en diepgevoelig, vol oprechte tederheid en zielsdiep betrouwbaar.
Na zeven jaar samenleven kwam de bekende relatiecrisis, de sleur leidde tot een breuk, maar je zou levenslang van haar blijven houden, ondanks de latere relaties, zij bleef voor jou de 'Love of my life', wat je voor haar geschreven hebt. Je werd later de peetvader van haar oudste kind Richard.
Je kreeg een relatie met een Amerikaanse platenbaas en je scoorde met 'Bohemian Rhapsody', dat jarenlang nummer één stond in de top duizend, terwijl 'We are the champions' nog menigmaal op de voetbalvelden weerklinkt. Samen met 'Radio Gaga' eerde je daarmee je jeugd in India, maar je deelde ook echt graag je roem, want je voelde je met iedereen sterk betrokken.
Na je Amerikaan kreeg je een relatie met de Oostenrijkse actrice Barbara Valentin, die vergeleken werd met Jane Mansfield en dan weten we allebei wel waarom. Een man moet ergens zijn kicks vandaan halen. Samen met de eveneens moederlijke operazangeres Montserrat Caballe zong je het ultieme 'Barcelona', een ode vanjewelste.
Je maakte zelfs duetten met Michael Jackson, maar die zijn helaas nooit uitgebracht, vermoedelijk omdat jij torenhoog boven hem uitsteeg.
Op je negenendertigste kreeg je een relatie met de kapper Jim Hutton, iemand die je zeer toegenegen was en die draken voor je doodde, maar twee jaar later werd er aids bij je geconstateerd en dus moest je aan de medicijnen, maar je wilde het de buitenwereld niet laten weten, ook omdat je de anti-homo's niet wilde uitdagen, bovenal omdat je nog steeds die verlegen, introverte jongen was, die ondanks zijn Queen-imago liever uit zicht bleef.
Toch wisten de paparazzi-muskieten je lichaam vast te leggen, dat zienderogen vermagerde en tijdens 'These are the days of our lives' verscheen je als laatste in een videoclip.
Je verschanste jezelf in je woning te Kensington, waar Mary je intens liefdevol verzorgde en Jim je zoveel mogelijk probeerde op te beuren, maar je kon tenslotte je bed niet meer uitkomen en je gezichtsvermogen werd nihil, waardoor je besloot om je medicijnen af te kappen en alleen nog pijnstillers te nemen. Het gevecht had lang genoeg geduurd en op je vijfenveertigste mocht je hemelen, terwijl Jim je gezicht vele malen kuste.
Bij je crematie was een zoroastrische priester aanwezig en je as is geherbergd op een plaats, die enkel bij Mary bekend is. Zij erfde het leeuwendeel, de rest ging naar je ouders en zusje. Mary woont nu nog steeds in je huis in Garden Lodge te Kensington, waar ze nog vaak open staat voor je laatst gezongen woorden 'I still love you!'.
Je hebt zoveel mensen blij gemaakt en dat doe je nog steeds! Inderdaad, 'it's a kind of magic!'.
Geplaatst in de categorie: muziek
Freddie Mercury
146
Geef je reactie op deze inzending: