Edele graalridder

(voor Thomas Cooper Gotch (1854 - 1931))

Je bent geboren in Kettering, waar je vader Thomas Henry een schoenmaker was, die zeven jaar eerder getrouwd was in de Southwark Cathedral met je moeder Mary Ann, twaalf jaar jonger dan hij.
Je had een twee jaar oudere broer John Alfred, die later een architectenbureau in Kettering is begonnen. Je familie bestond voornamelijk uit kunstenaars en wetenschappers. Op je derde werd je vader failliet verklaard, waardoor je naar familieleden in Londen verhuisde, in Clapham. Maar nadat je vader zijn schulden wist in te lossen, ging je terug naar Kettering, waar je naar de middelbare school ging en daarna werkte je drie jaar bij je vader in de schoenhandel, maar je hart lag bij de kunst, waar je ouders altijd veel aan gedaan hebben, dus begrepen ze je keuze voor de de Kunstschool Heatherley's in Londen.

Vervolgens ging je studeren aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen en daarna aan de École des Beaux Arts in Parijs, waar je schilderles kreeg van Jean-Paul Laurens, die zelf weer les had gehad van Léon Cogniet, die ook Edgar Degas als leerling had gehad. Enten en watergieten.

Op je vierentwintigste ging je naar de Slade School of Fine Art in Londen, de lescirkel was rond en daar ontmoette je de bevallige, begaafde, originele kunstschilderes in opleiding Caroline Burland Yates, even oud en onweerstaanbaar lekker. Twee jaar later ben je met haar getrouwd en jullie gingen in Cornwall wonen, omringd door een woest landschap, verraderlijke moerassen en eeuwenoude tinmijnen, vlakbij de kasteelruïne van Tintagel, waar koning Arthur is geboren.

Je schilderstijl ging van realistisch naar postimpressionistisch, terwijl je een voorliefde ontwikkelde voor religieuze en historische gebeurtenissen.
Op je achtentwintigste werd in Frankrijk jullie dochter Phyllis Marian geboren, die later veel voor je model heeft gestaan. Jullie reisden niet lang daarna door Australië, wat in die tijd een moedige onderneming was. Het was een uitvergroting van de ongereptheid in Cornwall, het heeft je geest aanzienlijk verruimd.
Vanaf je drieëndertigste zat je veel in de kunstenaarskolonie te Newlyn, een hartverwarmend vissersdorp met een geweldige lichtval. De kolonie werd geleid door Lamorna Birch en je raakte bevriend met Henry Scott Tuke, een schilder van met name naakte jongens en mannen. Als je niet was getrouwd, ging je er met zijn imponerende zus Maria vandoor. Henry ontmoette ooit de zwaarlijvige, welbespraakte Oscar Wilde en hij was bevriend met John Addington Symonds, een homofiele dichter, die getrouwd was en vier dochters had. Zoals hij gefascineerd was door jongens, zo was jij onder de indruk van meisjes, net als de schrijver Lewis Carroll en de kunstcriticus John Ruskin. Deze vertedering voor de jeugd versterkte jullie levenslange vriendschap. Beiden werden jullie verteerd door nostalgie, terwijl het kind in jullie in feite bovengemiddeld aanwezig was gebleven.

Je verbleef twee jaar in Florence, waar je door de Prerafaëlieten beïnvloed werd, zodanig, dat je er zelf één werd en na je voorstudie 'Mijn kroon en scepter' kwam je op je veertigste met je meesterwerk 'Het kind getroond'. Je maakte romantische en sierlijke schilderijen en je illustreerde boeken over bijvoorbeeld het Keltische christendom.
Je was ook bevriend met het schildersechtpaar Stanhope en Elizabeth Forbes, die samen een zoon Alec hadden, die weer een oogje had op Phyllis. Naast Phyllis portretteerde je ook haar vriendinnen of zomaar een zuivere schoonheid uit Newlyn, waar je de jeugd liet kennismaken met de schilderkunst en met andere kunstschilders liet je de Newlyn Art Gallery bouwen, opgedragen aan de portretschilder John Opie uit de zeventiende eeuw.
Op 'De dansles' leert een kleurrijk meisje een ander, flets meisje hoe je moet dansen, wonderschoon gedaan. Je maakte een lampionnenoptocht met knaloranje bollen, op 'Het ontwaken' zien we drie zingende engelen, terwijl een vrouw ze probeert aan te raken, heel uniek en buitengewoon treffend uitgewerkt.
Phyllis ontpopte zich als een gedreven schrijfster en zangeres en nadat Elizabeth Forbes stierf, ging je met je gezin naar Zuid-Afrika, waar je nieuwe, schitterende vergezichten in je hebt opgenomen.
Na die reis is Phyllis getrouwd met een kunstzinnige baron, terwijl Alec in een zware depressie belandde en zelfs is opgenomen in een gesloten inrichting, waar hij nooit meer uitgekomen is. Terwijl je hem bezocht, gaf je hem fictieve liefdesbrieven van Phyllis, het enige middel om hem nog eens te doen glimlachen.

Na de eerste wereldoorlog was de belangstelling voor jouw manier van schilderen ineens verdwenen en dus schilderde je maar aquarellen van bloemen, omdat dat meestal wel geliefd bleef. Het overlijden van Henry Tuke stak een afmakend zwaard door je hoogst vermoeide ziel. Terwijl je in je Londense atelier aan zo'n aquarel zat te werken, ging het opeens helemaal verkeerd met je, een aanhoudende, uiterst pijnlijke steek in je linkerborst betekende even later een hartstilstand, terwijl je nog een laatste, woeste streep over de zoetsappige bloemen wist te zetten.

Caroline en Phyllis moesten afwisselend huilen en glimlachen, ondersteund door je vriend Stanhope, terwijl je in je diepbeminde aarde te Newlyn werd begraven.

Thomas Cooper Gotch Edele graalridder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 124