Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De schoonheid boven alles

(voor Anthony Frederick Augustus Sandys (1829 - 1904))

Je bent geboren in Norwich, waar je vader een drukwerkschilder voor belangrijke gelegenheden was.
Je was in je kindertijd al een groot tekentalent en op je tiende exposeerde je al je eerste schilderij, wat je deed glimmen van trots.
Op je veertiende werd je zus Mary Ann Emma geboren.
Je vader heeft jou en Emma leren schilderen, terwijl jij Emma extra hebt geholpen, gezien je meerdere jaren ervaring. Zij schilderde net als jij in de prerafaëlitische stijl, werkend met olieverf en krijt.

Op je zeventiende won je een prijs van de Londense Society of Arts. Je zat op de Norwich School of Design, waar je schilderles van George Richmond kreeg, iemand die zijn vak heel serieus nam en jou daardoor perfect kneedde tot een vlijtige en bekwame leerling. In je vrije uren slenterde je door de oude binnenstad en loerde je naar de mooie vrouwen, met wie je het liefste heel ondeugende dingen deed.
Op een goede dag maakte je 'De Nachtmerrie', een karikatuur naar een schilderij van Millais. Je schilderde John E. Millais en Dante G. Rossetti samen op een ezel en je ondertekende het met de initialen van de kunstcriticus John Ruskin. Heel gevat en het bracht je in contact met Rossetti. Beide kunstenaars waren er niet boos om geworden en Rossetti werd zelfs een stevige vriend van je, waardoor je ruim een jaar bij hem in Chelsea hebt gewoond.
Je werkte uiterst secuur en natuurgetrouw met als thema's vaak de mythologie en de Arthur-legenden.
Je was getrouwd met de degelijke, maar fysiek nogal terughoudende Georgiana Creed, wat aanvankelijk niet zo leek, want ze lustte er wel slobberpap van, maar eenmaal in het huwelijksbootje stribbelde ze gek genoeg meer en meer tegen, terwijl jij niets anders wilde.

Je werkte als illustrator voor 'Once a Week', 'Cornhill Magazine' en 'Good Words', wat je tot een landelijke beroemdheid maakte.
Na de zoveelste ruzie met Georgiana heb je haar voorgoed in de steek gelaten en ben je in Londen neergestreken, waar je al gauw een geschikt atelier te pakken had en aan hitsige modellen geen gebrek. Als een rechtgeaarde bohemien leidde je een onrustig leven vol chaotische uitspattingen met talloze wellustige vrouwen, maar hoe wild en vleselijk onuitputtelijk die stoute deernen ook waren, de edele vrouwen, die je schilderde, zijn volstrekt het tegendeel en blinken uit in gratie en esthetische, mysterieuze ongenaakbaarheid.
Je ging samenwonen met de vleesgeworden ideale vrouw, de sympathieke actrice Mary Emma Jones of in de wandelgangen van het theaterleven Miss Clive. Zij poseerde graag voor jou en met haar kreeg je negen kinderen, wat je taak als kostwinner verzwaarde, maar je lag nu eenmaal goed in de markt, waardoor je niet door financiële zorgen gekweld werd.

Naast Mary begon je een vijf jaar durende seksaffaire met de Roma-vrouw Keomi, die je veel geschilderd hebt, ze schittert met name op het indrukwekkende, griezelige 'Medea'.

Je zus Emma logeerde vaak bij jou en ze maakte graag gebruik van je atelier, waar ze heel mooie portretten maakte van mysterieuze vrouwen en gave kinderen. Ze was eveneens beïnvloed door Rossetti en ze wilde zo goed mogelijk de ideale schoonheid weergeven. Ze exposeerde zeven jaar aaneensluitend in de Royal Academy of Arts. Verder paste ze vaak op je kinderen, terwijl jij met mevrouw Sandys, zoals de meesten haar noemden, ook al ben je nooit met haar getrouwd, naar het theater of enkele chique dranklokalen ging.
Drank was je hele leven een groot probleem, want je kon er niet los van komen en je dronk steevast veel te veel. Daarnaast was je ook nog een notoire gokverslaafde, wat je vaak in geldnood bracht en tot een faillissement leidde. Dan leenden je vrienden je het nodige geld of ze kochten enkele schilderijen, zodat je weer uit de brand was.

Op je achtenveertigste overleed je geliefde zus Emma op vierendertigjarige leeftijd, waardoor je lange tijd geen verf meer wilde zien of ruiken. Daarbij beschuldigde Rossetti je van plagiaat en hij verbrak de jarenlange vriendschap. Voorts weigerde de Royal Academy of Arts je 'Medea', wat politiek gezien doorgestoken kaart was.
Je besloot minder met olieverf te werken en meer met krijt en je maakte bijvoorbeeld portretten van de dichters Alfred Tennyson, Robert Browning en James Lowell.
Je schilderde het liefste boze, op seks beluste roofvrouwen en op 'Cassandra' staat een bezeten heks met angstaanjagende ogen, die bij menige man verliefdheid oproept.
Op 'De schaduw van liefde' staat een jonge, teleurgestelde vrouw, die verbeten en boos op vergeet-me-nietjes bijt.
De huilende Maria Magdalena zie ik als je hoogtepunt, daar je daar schoonheid en verdriet, schijnbare tegenpolen, op sublieme wijze hebt gekoppeld. Bovendien kennen de meesten de diepgewortelde achtergrond van haar tranendal. Natuurlijk is 'Magdalena in de grot' ook heel bijzonder, één van je weinige naakten, die als eenzame, naar fysieke liefde hunkerende icoon het grote gemis weergeeft, maar het is veel minder qua mystieke diepgang, ook omdat het emotioneel te flauw flakkert.

Je was en bent één van de grootste prerafaëlieten. Je stierf in de wijk Kensington te Londen, terwijl Mary (Magdalena) haar verdriet tot aan haar eigen heengaan over je graf heeft uitgestort. Als een ware ziener had je dat reeds op superbe wijze geschilderd.

Schrijver: Joanan Rutgers, 23 maart 2012


Geplaatst in de categorie: schilderkunst

2.7 met 3 stemmen 133



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)