Nippend van de duurste champagne

(voor Adelaïde Labille-Guiard (1749 - 1803))

Je bent geboren in Parijs, waar je vader Claude-Edme de winkel 'A La Toilette' in goede conditie hield, eigendom van je moeder.
Je was de jongste van acht kinderen en in dezelfde straat woonde Jeanne Becu, die assistente-hoedenmaaktster was in jullie winkel. Jeanne was zes jaar ouder dan jij en ze werd een zeer betrouwbare vriendin van jou. Via een bekende pooier kwam ze in de prostitutie terecht en als zodanig belandde ze in de hoogste kringen en ze werd zelfs de maîtresse van Lodewijk de Vijftiende.
Je oudere zus Felicité trouwde met de miniaturist Jean Antoine Gros.
Je leerde miniatuur schilderen van de Zwitserse François-Elie Vincent, die ook les gaf aan zijn zoon François-André, die drie jaar ouder was dan jij. Hij gluurde tijdens de lessen geregeld naar je half ontblote borsten en je zag hem dromen van het paradijs onder je zwierige rokken, maar de aanwezigheid van zijn vader temde zijn onstuimige driften. Hij was trouwens te verlegen om iets te ondernemen.

Op je negentiende stierf Felicité en haar weduwnaar hertrouwde en de zoon die zij kregen werd weer een beroemde schilder.
Op je twintigste ben je getrouwd met de degelijke griffier Louis-Nicolas Guiard, wat je zeven jaar hebt volgehouden, want in bed was hij vaak te moe en van fantasie snapte hij weinig. Je studeerde gelukkig aan de Academie Saint-Luc, waar je les kreeg van de veel oudere, maar zeer knappe portretschilder Quentin de la Tour, die er geen geheim van maakte hoezeer jij hem opwond en je aanvaardde graag zijn erotische lessen erbij.

Op je vijfentwintigste hing er werk van jou op de expositie in de academie en drie jaar later sloot de academie en ging je als kunstschilderes je brood verdienen.
Je scheidde van Louis en twee jaar later volgens de papieren. Om rond te komen begon je schilderlessen te geven en je begon met olieverf te werken, waarbij François-André je het nodige leerde, nog steeds te bleu om toe te slaan. Volgens velen leek je werk exact op het werk van je studie-genoot en collega Elisabeth Vigee-Lebrun.
Via André's contacten aan de Koninklijke Academie kreeg je extra soepel toegang. Zo waren er zijn leermeester Joseph-Marie Vien, zijn vriend Joseph-Benoît Suvée en de leermeester Guillame Voiriot.

Op je vierendertigste werd je toegelaten tot de Koninklijke Academie, samen met mademoiselle Vigee-Lebrun en twee andere vrouwen.
Twee jaar later hing je meesterwerk 'Zelfportret met twee leerlingen' in de Parijse Salon en kreeg het veel bewondering. De afgebeelde leerlingen waren Marie-Gabrielle Capet en Carreaux de Rosemond, beiden midden twintig.
Via Jeanne kwam je in contact met de koninklijke familie en je schilderde prinses Marie Adelaïde, haar zus Victoire-Louise, prinses Elisabeth en de toekomstige Lodewijk de Achttiende. Prinses Marie werd je mecenas en ze schonk je veel geld. In die kringen werd enkel de duurste champagne geschonken en tijdens de schildersessies nipte je trés chic van dit goddelijke vocht, terwijl je vol precisie gespannen met je verfkwastje voortbewoog.
Je leerlinge Carreaux stierf veel te jong, waardoor je hart versomberde en door de aangebroken Franse Revolutie werd jij als een verdacht persoon beschouwd, omdat je zoveel koninklijke portretten had geschilderd en van hun exorbitante weelde had genoten.
Toch schilderde je op je tweeënveertigste Maximilien Robespierre en Armand, de hertog van Aiguillon, twee vooraanstaande leiders van de Franse Revolutie.
Twee jaar later moest je enkele koninklijke portretten vernietigen, ook die van Lodewijk de Achttiende, wat je met pijn hebt gedaan, maar dat stond niet in verhouding tot de pijn, die je voelde, toen je vernam dat de revolutionairen je dierbare vriendin Jeanne door de guillotine vermoord hadden.

Vijftig jaar en door omstandigheden naar de koninklijke wellustelingen gerold, die haar seksueel hebben uitgebuit, een onherstelbare fout van het door woede verblinde gepeupel, die zelf in haar geval niet anders zouden doen. Jij likte je wonden en met je charmante, losvallende kleren en je halfblote borsten wist je eindelijk de wakker geworden François-André te strikken, waardoor je op je vijftigste met hem bent getrouwd.
Je kreeg je eigen expositie-ruimte in het Louvre en je salaris ging aanzienlijk omhoog. Eén van je mooiste schilderijen is nog steeds 'Heerlijke verrassing', waarop een uitdagende, jonge vrouw met haar borsten bloot en met smekende ogen de niet zichtbare oogappel verleidt.

Je stierf op je vierenvijftigste, niet veel ouder dan Jeanne, je levenslange hartsvriendin, die zo tragisch en onnodig aan haar einde kwam, wat je de verantwoordelijken nooit hebt willen vergeven, maar niemand heeft dan ook ooit geweten dat zij en jij een lesbische relatie onderhielden en dat er geen man in je leven was, ook François-André niet, die je zoveel liefde en troost heeft geschonken als zij in het angstvallig verborgene.

Adelaïde Labille-Gui Nippend van de duurs

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 180